να παραμένει άτρωτος ο καπιταλισμός….
«Μέρες του 1903» λέγεται ένα ποίημα του Καβάφη που μελοποίησε ο Χατζιδάκις και τραγούδησε ο Ψαριανός (ποιος Γρηγόρης ρε;), αλλά τέτοιες μέρες του 1902 επιβλήθηκε στρατιωτικός νόμος στην Τεργέστη (Ιταλία), καθώς οι απεργίες για μείωση του ωραρίου εργασίας εξελίχθηκαν σε αιματηρή εξέγερση. Λίγο αργότερα (1923) η 16η του Φλεβάρη μετατράπηκε σε πρώτη του Μάρτη με την ισχύ του νέου (Γρηγοριανού) ημερολογίου στην Ελλάδα. Το διάστημα 16–31/3 του 1923 ήταν ένα από τα πολλά πράγματα που δε γνώρισε ποτέ η Ψωροκώσταινα…
Εάν μια τέτοια πράξη δεν προσέβαλε την δημόσια αιδώ εδώ, η Κοκκινοσκουφίτσα θα είχε βγει από τα ρούχα της. Εχει υπερβεί πια κάθε όριο ο Περισσός! Και αν σ’ αυτό που συχνά γράφει ο «Ριζοσπάστης» («οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί») μπορεί να βρεθεί –έστω και με κόπο– κάποια δικαιολογία, τι να πεις για το νέο… κρούσμα: «Στην αυτοαποκαλούμενη οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», εξακολουθεί το βιολί του! Δηλαδή για σταθείτε ωρε… αυτοαποκαλούμενα συντρόφια, αρνείστε τώρα και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό; Γιατί μπαίνει αυτό το «αυτοαποκαλούμενοι» αν όχι προβοκατόρικα; Δηλαδή να μην αυτοαποκαλούνται; Εσείς τι είστε, ετεροπροσδιοριζόμενοι; Και ποιοι να δίνουν το όνομα; Ο επίσης αυτοαποκαλούμενος «Ριζοσπάστης», οι αυτοαποκαλούμενες κομμώτριες, η αυτοαποκαλούμενη ΔΕΗ, ποιος; Συνέλθετε ρεεεεε!
Ιπποσημείωση: Αυτό το ιππουργείο ιπποδομών, μεταφορών και δικτύων, ξέρει κανείς σε τι φάση ακριβώς βρίσκεται; Εντάξει, διοικείται από έναν οδοντίατρο-Ρέππα, έναν αρχιτέκτονα Σηφουνάκη κι έναν φυσικό-Μαγκριώτη. Οι τέσσερις άξονες της αποστολής του –όπως περιγράφονται στην ιστοσελίδα του– είναι ενδιαφέροντες: Εισήγηση για τη χάραξη εθνικής πολιτικής και δημιουργία κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, καθώς και εφαρμογή της πολιτικής στον τομέα των δημοσίων έργων. Εποπτεία στην όλη κατασκευαστική δραστηριότητα της χώρας. Κατάρτιση μακροχρόνιων και ετήσιων προγραμμάτων εκτέλεσης έργων, εξασφάλιση χρηματοδότησης και παρακολούθηση της πορείας εκτέλεσής τους. Ορθολογικό πλαίσιο για την ανάπτυξη και τη συνεχή παρακολούθηση των τεχνικών, οργανωτικών και οικονομικών δυνατοτήτων των εργοληπτικών επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν την κατασκευή των έργων. Προκύπτουν κάτι απορίες, γι’ αυτό ρωτάω…
Τόσες συναντήσεις απέβησαν «άκαρπες»! Κι επειδή οι αγρότες ξέρουν να κάνουν τα πράγματα να καρπίζουν κυρα-Κατίνα μου, μήπως –λέω μήπως– έχετε καμιά ιδέα για το τι φταίει; Τόσες συναντήσεις γκιόσες;…
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχει «προσβολή της ανθρώπινης αξίας» –όπως γνωμάτευσε το ΕΣΡ– για το δελτίο καιρού της συντρόφισσας Πετρούλας. Ητις ως γνήσια προλετάρισσα πουλάει την εν δυνάμει εργατική δύναμή της, η οποία όχι μόνο δεν είναι αμελητέα, αλλά σέρνει και καράβι (τι «λύση για τον ακίνητο Αγούδημο» ρε;). Οσο για το δεύτερο σκέλος του «κατηγορητηρίου» («υποβάθμιση ποιότητας»), εκεί μάλιστα, συμφωνούμε απόλυτα. Δεν είναι δυνατό να γίνει ανεκτή μια τέτοια παραφωνία στο εξαίσιο και υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών τοπίο. Δεν μπορεί κανείς να τελειώνει στο άψε-σβήσε, όταν σε άπαντα τα panels το δικαίωμα αυτό τελεί υπό αίρεση και όλοι ωρύονται «αφήστε με να ολοκληρώσω»… Ολοκληρώστε παιδιά μου, όλοι, όχι μόνο η Πετρούλα, όλοι, εδώ, εδώ! Γεμίστε σπέρμα το (τηλε)οπτικό πεδίο, μπας και πανηγυρίσουμε για μία και μόνη φορά για τη δικαίωση του καθολικισμού που έλεγε ότι η μ@λ@κία τυφλώνει…
«Να μιλήσω για την ομίχλη, να πω για τον λασπωμένο καρόδρομο μέσα στην καταχνιά καθώς κολλούνε τα βήματά μας και δε βλέπεις παρά μόνον ακούς των άλλων τις φωνές, των πορευομένων. Δεν είναι ένα σχήμα λόγου ούτε πια υπάρχει διάθεση για παραδοξολογίες. Μιλώντας ακόμα για την ομίχλη, καταλαβαίνετε, δεν κάνω λόγο για τις καιρικές συνθήκες. Ολοι έχουνε δει κάποτε ομίχλη, η ομίχλη είναι παλιά όσο και ο κόσμος. Εκείνο που θέλω να πω είναι άλλο κι ίσως μόνο όσοι πλάι μου βαδίζουνε και δεν τους βλέπω, καταλαβαίνουνε καλά ομίχλη τι σημαίνει: αφανιζόμαστε αδέρφια, αφανιζόμαστε, βαθμηδόν βουλιάζουμε μες στην ομίχλη, μάς αφομοιώνει η καταχνιά έναν-έναν. Παράξενα αντηχούν οι φωνές μέσα στη σιωπή κι ακόμα πιο παράξενοι οι σύντροφοι που βαδίζουν με τυφλά χέρια» (Ανέστης Ευαγγέλου – «Η ομίχλη»).
Απαιτώ αριθμητικό προσδιορισμό των προς διορισμό… Και με τα «χρόνια θολά» προς τους μασκαράδες που αυτές τις μέρες έχουν και τύποις την τιμητική τους, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου. Ημέρα κατά την οποία πριν από 199 χρόνια η Αυστρία κήρυξε τραπεζική πτώχευση. Συμβαίνουν και εις… Βιέννας, για να μη μας περνάνε για αμερικανάκια τα διάφορα hedge funds, farts, fucks και δεγαλέγω…
kokinoskoufitsa@eksegersi.gr
