ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΕΙ κανείς όταν μελετάει νομοσχέδια. Παίρνει εκ των υστέρων είδηση λαμογιές που γίνονται με απόλυτα νόμιμο τρόπο. Στο νομοσχέδιο «Αναδιοργάνωση του συστήματος αιμοδοσίας και λοιπές διατάξεις», στο άρθρο 30, επεκτείνεται η ρύθμιση προηγούμενου νόμου (3301/2005), που αφορούσε τα χρέη των δημόσιων νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους, και στις οφειλές του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, που έχουν δημιουργηθεί μέχρι την 31.12.2004.
Πόσο πήγε το… μαλλί; Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστήριου του Κράτους, που συνοδεύει το νομοσχέδιο, προκαλείται στον κρατικό προϋπολογισμό «δαπάνη ύψους 65 εκατομμυρίων ευρώ περίπου, κατά το τρέχον οικονομικό έτος, από την επιχορήγηση του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου για την εξόφληση των υποχρεώσεών του προς προμηθευτές».
Είναι ή όχι ιδιωτικό μαγαζί το Ωνάσειο; Φυσικά και είναι. Τσιμπάει, όμως, κάθε χρόνο κρατική επιχορήγηση, επειδή είναι… Ιδρυμα. Δεν του φτάνουν, όμως, αυτά που παίρνει ως τακτική επιχορήγηση, του δίνουν και μια έκτακτη (τα 65 εκατ. ευρώ είναι 22,15 δισ. δραχμές, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης), τη στιγμή που αρνούνται ακόμα και αυτό το φιλανθρωπικής φύσης επίδομα θέρμανσης στους χαμηλοσυνταξιούχους των 500 ευρώ το μήνα.
Και γιατί να νοιαστεί το κράτος για τα χρέη του Ωνάσειου; Μήπως μαζί τα κάνανε; Ελεγξε το κράτος τις προμήθειες (και τις μίζες) ή μήπως καθόρισε τις αμοιβές που παίρνουν οι μεγαλογιατροί του Ωνάσειου; Οχι, βέβαια. Στα χρέη μαζί, στα κέρδη χώρια, είναι το δόγμα που εφαρμόζουν όλα αυτά τα μαγαζιά που ντύνονται με το μανδύα του Ιδρύματος. Ετσι, η ιδιωτική υγεία, το εμπόριο της υγείας εξισώνεται με τη λειτουργία του ΕΣΥ. Αν είναι να πληρώνει το κράτος τα χρέη του κάθε Ωνάσειου, τότε να περάσει αυτό στο ΕΣΥ και όχι να λειτουργεί σαν ιδιωτικό μαγαζί πολυτελείας.
