Με τις γνωστές παράτες που συνήθιζε και ως νομάρχης Πειραιά ο Γ. Μίχας μοίρασε συγχαρητήρια στις υπηρεσίες του ΕΦΕΤ, «γιατί αν και είχαν λιγοστά στοιχεία στη διάθεσή τους με συστηματική και επίμονη δουλειά κατάφεραν να φτάσουν στην άκρη του νήματος και να φέρουν στο φως τις παράνομες διακινήσεις βιοκαυσίμων». Τι συνέβη; Ο ΕΦΕΤ έπιασε φορτηγά που ήταν πιστοποιημένα να μεταφέρουν υγρά τρόφιμα, αλλά μετέφεραν και βιοκαύσιμα, πράγμα που απαγορεύεται.
Με την ευκαιρία, εμείς θυμηθήκαμε μια άλλη, πολύ πονεμένη ιστορία, από την οποία υπέφερε ολόκληρη η Ευρώπη (και η Ελλάδα): το σκάνδαλο του ηλιέλαιου, για το οποίο δεν έχει δοθεί καμιά εξήγηση από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ και έτσι η μόλυνσή του με ορυκτέλαια παραμένει ακόμη στη σφαίρα του μεταφυσικού.
Οπως είχαμε αποκαλύψει τότε, ο λόγος της μόλυνσης του ηλιέλαιου με ορυκτέλαια ήταν η μεταφορά του με τάνκερ, τα οποία μπορούσαν να μεταφέρουν όχι μόνο υγρά τρόφιμα, αλλά και διάφορα άλλα τοξικά χημικά υλικά. Αρχικά αυτό απαγορευόταν, όμως, στη συνέχεια, για οικονομικούς λόγους, όπως ξεδιάντροπα δήλωσαν τα κοινοτικά όργανα, άρχισαν οι εξαιρέσεις. Δημιουργήθηκε έτσι ένας κατάλογος μη τροφίμων, τοξικών κατά τεκμήριο, ο οποίος συνεχώς διευρυνόταν.
Ετσι, έχουμε το εξής παράδοξο. Τα στεριανά μέσα μεταφοράς (τα βυτιοφόρα, δηλαδή) πρέπει να είναι αποκλειστικά για μεταφορά τροφίμων. Απαγορεύεται να μεταφέρουν οτιδήποτε άλλο. Τα θαλάσσια μέσα, όμως, επιτρέπεται να μεταφέρουν χημικές ουσίες, ακόμη και τοξικές όπως το ορυκτέλαιο. Η πλάκα είναι πως ένα βυτίο έχεις μια ελπίδα να το καθαρίσεις καλά, ενώ ένα τάνκερ αποκλείεται να το καθαρίσεις, ακόμα κι αν διαθέσεις χρόνο και χρήμα (που οι εφοπλιστές δεν διαθέτουν).
Μήπως έχει κανένα σχόλιο επ’ αυτών ο λαλίστατος νέος πρόεδρος του ΕΦΕΤ;
