Η προϊσταμένη της 17ης Δασμολογικής Διεύθυνσης της Γενικής Διεύθυνσης Τελωνείων και ΕΦΚ του υπουργείου Οικονομικών πρέπει να καθήσει στο σκαμνί, κατηγορούμενη για εσχάτη προδοσία. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από την Κίνα, ο οποίος με άοκνες προσπάθειες και υψηλού επιπέδου διπλωματία κατάφερε να προσελκύσει το κινέζικο επενδυτικό ενδιαφέρον, έτσι που ο πάντα δύσπιστος ελληνικός Τύπος ν' αναφωνήσει «έρχονται οι Κινέζοι, αγοράζουν τα πάντα και σώζουν την Ελλάδα», η κυρία προϊσταμένη εξέδωσε το με αριθμό πρωτοκόλλου Δ17Ε5020120Ξ 2013 και ημερομηνία 27.5.2013 έγγραφο, με θέμα «Επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ». Τα Τελωνεία όλης της χώρας εντέλλονται να εισπράττουν ειδι- κούς δασμούς αντιντάμπινγκ «στις εισαγωγές επιτραπέζιων σκευών από κεραμευτική ύλη, που κατατάσσονται επί του παρόντος στους κωδικούς ΣΟ ex 6911 10 00, ex 6912 00 10, ex 6912 00 30, ex 6912 00 50 και ex 6912 00 90 (κωδικοί TARIC 6911 10 00 90, 6912 00 10 11, 6912 00 10 91, 6912 00 30 10, 6912 00 50 10 και 6912 00 90 10), καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας».
Πιάτα, σερβίτσια, δίσκοι σερβιρίσματος, μύλοι μπαχαρικών, κεραμικά μαχαίρια και μια σειρά άλλα μπιχλιμπίδια κινέζικης προέλευσης θα φορολογούνται με πρόσθετο δασμό αντιντάμπινγκ. Οταν ο πρωθυπουργός συμφώνησε με τον κινέζο ομόλογό του να διπλασιαστεί το ελληνοκινέζικο εμπόριο μέχρι το 2015, έρχεται μια γραφειοκράτισσα του υπουργείου Οικονομικών και τινάζει στον αέρα όλη αυτή την πολιτική.
Διότι, όταν επιβάλεις στους κινέζους δασμούς αντιντάμπινγκ, θα σου κάνουν το ίδιο στα δικά σου προϊόντα. Κι όταν επιβάλλεις τέτοιους δασμούς σε φτηνοκουζινικά και μπιχλιμπίδια, τι θα κάνεις με τα κινέζικα αυτοκίνητα; Μήπως αυτός είναι ο λόγος που ακόμα δεν έχει εισαχθεί στην Ελλάδα το κινέζικο SMART, μολονότι και εισαγωγέας βρέθηκε και τη σχετική διαφήμιση έκανε;
Η προϊσταμένη, βέβαια, δεν φέρει καμιά ευθύνη. Αυτή ήταν υποχρεωμένη να υλοποιήσει «τον Εκτελεστικό Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 412/2013 του Συμβουλίου, που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ (σειρά L 131/15.05.2013) και ισχύει από 16.05.2013». Αν ψάξει κανείς την Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ, θα βρει πολλούς τέτοιους κανονισμούς, με τους οποίους επιβάλλονται δασμοί αντιντάμπινγκ σε διάφορες κατηγορίες προϊόντων κινέζικης προέλευσης. Ετσι, τα προϊόντα αυτά φτάνουν στην ευρωπαϊκή αγορά ακριβότερα σε σχέση με την τιμή πώλησής τους.
Υπάρχει ντάμπινγκ από πλευράς Κινέζων; Με την κλασική έννοια του όρου ντάμπινγκ, όχι. Με τα εξευτελιστικά μεροκάματα που υπάρχουν, έχουν τη δυνατότητα να πουλάνε πιο φτηνά τα προϊόντα τους. Μήπως το ίδιο δεν κάνουν μια σειρά ευρωπαϊκά μονοπώλια που έχουν στήσει εργοστάσια στην Κίνα; Κανένας, όμως, δεν διανοήθηκε να βάλει δασμό αντιντάμπινγκ στις ηλεκτρικές συσκευές που παράγει στην Κίνα η Siemens. Επομένως, η επιβολή δασμών αντιντάμπινγκ δεν έχει να κάνει με το ντάμπινγκ, αλλά με τον οικονομικό ανταγωνισμό ανάμεσα στον κινέζικο ιμπεριαλισμό και τα βασικά ιμπεριαλιστικά κέντρα της ΕΕ, που επιβάλλουν τις αποφάσεις των κοινοτικών θεσμικών οργάνων.
Αναφέραμε αυτό το πρόσφατο παράδειγμα, για να δείξουμε πόσο δίκιο είχε η «Κόντρα» που σχολίασε στο προηγούμενο φύλλο της την εκκωφαντική «κινεζόφιλη» προπαγάνδα του Σαμαρά, με τον τίτλο «Από Πεκίνο έρχεσαι Αθήνα μόνο μέσω Βερολίνου». Ο όγκος του ελληνοκινέζικου εμπόριου θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις των Βρυξελλών. Και η έκταση των κινέζικων επενδύσεων στην Ελλάδα θα καθοριστεί επίσης από τις Βρυξέλλες. Κάθε επένδυση για να υλοποιηθεί πρέπει να περάσει από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ. Για να μην αναφερθούμε στις παρασκηνιακές παρεμβάσεις, οι οποίες πλέον είναι πιο αποτελεσματικές, λόγω της εξάρτησης που έχει ενισχυθεί από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα.
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως, σύμφωνα με την προπαγάνδα του Μαξίμου, οι κινέζοι ιθύνοντες ζήτησαν από τον Σαμαρά να προωθήσει τα αιτήματά τους για άρση των δασμών στα κινέζικα προϊόντα και ο Σαμαράς δεσμεύ-τηκε ότι θα το κάνει, στη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας (πρώτο εξάμηνο του 2014). Το ρεπορτάζ της «Κ» διακωμώδησε αυτή τη χοντροκομμένη προπαγάνδα και η έμπρακτη επιβεβαίωση ήρθε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ επισκέφτηκε το Βερολίνο για να θέσει ουσιαστικά ένα αίτημα: να μην υλοποιηθεί η απόφαση της ΕΕ να επιβάλει δασμούς σε κινέζικα φωτοβολταϊκά και προϊόντα τηλεπικοινωνιών. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, Μέρκελ και Λι δεσμεύτηκαν να εργαστούν από κοινού για να βάλουν τέλος στον εμπορικό πόλεμο μεταξύ Κίνας και ΕΕ για τα συγκεκριμένα προϊόντα. Αυτά, όμως, στις επίσημες δηλώσεις, γιατί στη ζωή άλλα θα γίνουν.
Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα συγκεκριμένα κινέζικα προϊόντα. Σε τι παζάρι μπορεί να ενταχθούν και ποια κατάληξη θα έχει αυτό το παζάρι. Είναι, όμως, βέβαιο, ότι ο οικονομικός πόλεμος ανάμεσα σε κινέζους και ευρωπαίους (γερμανούς σε πρώτη θέση) ιμπεριαλιστές θα συνεχιστεί με αδιάλειπτη ένταση. Αναμένεται, μάλιστα, να δυναμώσει τα επόμενα χρόνια, για συγκεκριμένους λόγους.
Είναι γεγονός ότι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές έχουν συμμετοχή στη δημιουργία του «κινεζικού θαύματος». Εκμεταλλευόμενοι το φτηνό εργατικό δυναμικό και τα τεράστια αποθέματα πρώτων υλών, έκαναν επενδύσεις στην Κίνα και αποκόμισαν υπερκέρδη. Αυτό, όμως, είχε γι’ αυτούς και την παράπλευρη απώλεια της ενίσχυσης του κινέζικου ιμπεριαλισμού, στον οποίο ήταν αναγκασμένοι ν’ αφήνουν ένα κομμάτι της υπεραξίας που παραγόταν στην Κίνα. Ετσι, η Κίνα έγινε οικονομική υπερδύναμη. Δεν αποτελεί πλέον μόνο μια ιδιαίτερα κερδοφόρα ζώνη τοποθέτησης κεφαλαίων, αλλά και έναν ανταγωνιστή των δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών, τις οποίες κατακλύζει με κάθε είδους προϊόντα. Ασκεί μια επιθετική εμπορική και νομισματική πολιτική και είναι γνωστό εδώ και χρόνια το αίτημα και των αμερικανών και των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για ανατίμηση του γουάν, στο οποίο δεν ανταποκρίνεται η κινέζικη ηγεσία, δυναμώνοντας την εμπορική επιθετικότητά της.
Εχουν, λοιπόν, κάθε λόγο οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές να απαντούν στην κινέζικη εμπορική επιθετικότητα με την επιβολή κάθε είδους δασμών (στο όνομα της καταπολέμησης των πρακτικών ντάμπινγκ), καθώς και με συνεχές μπλοκάρισμα κινέζικων επενδύσεων στην Ευρώπη (στο όνομα του υγιούς ανταγωνισμού). Γι’ αυτό και η Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να μετατραπεί σε κινέζικη οικονομική αποικία. Οσες επενδύσεις γίνουν (αν γίνουν) θα περάσουν από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, στο οποίο τον πρώτο λόγο έχει το Βερολίνο.
Από την άλλη, πρέπει να δούμε την τάση αύξησης των μεροκάματων που υπάρχει στην Κίνα, καθώς το κινέζικο προλεταριάτο εδώ και μια τριετία πραγματοποιεί απεργίες, ζητά αυξήσεις, ζητά μείωση του ωράριου, βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Γενικώς, αρχίζει και καθίσταται «ασύμφορο» για τη μέγιστη κερδοφορία την οποία επιδιώκουν τα μονοπώλια της Δύσης. Αν συνυπολογίσει κανείς τη μείωση του ποσοστού της υπεραξίας, που έρχεται ως αποτέλεσμα των αντιδράσεων της κινέζικης εργατικής τάξης, και το μεγάλο κόστος μεταφοράς, συν την παράπλευρη ενίσχυση του κινέζικου ιμπεριαλισμού, μπορεί να κατανοήσει την επιχείρηση «κινεζοποίησης» του ευρωπαϊκού «Νότου», που βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία τριετία, ξεκινώντας από την Ελλάδα.
Η στρατηγική των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, πρωτίστως των γερμανικών, είναι να δημιουργήσουν μια «ευρωπαϊκή Κίνα» στις εξαρτημένες χώρες της ΕΕ. Αν δεν είχαν κατά νου αυτή τη στρατηγική, δε θα έπαιρναν το τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό ρίσκο των σκληρών προγραμμάτων λιτότητας που επέβαλαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία και των εκτεταμένων αντεργατικών ανατροπών, με τις οποίες υλοποίησαν την «κινεζοποίηση» της εργατικής τάξης σ’ αυτές τις χώρες. Δεν ρήμαξαν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα για να παραχωρήσουν την εργατική δύναμη σε κινέζους καπιταλιστές, αλλά για να την εκμεταλλευτούν οι ίδιοι.
Το πότε θα γίνει αυτό δεν είμαστε σε θέση να το προβλέψουμε, γιατί συναρτάται και με την πορεία της κρίσης στην ίδια την ΕΕ. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η Ευρωζώνη ως σύνολο μπήκε ξανά σε καπιταλιστική ύφεση. Από τις δυο μεγαλύτερες μονοπωλιακές οικονομίες της η μεν Γαλλία έχει επίσημα μηδενικό ποσοστό ανάπτυξης, η δε Γερμανία κινείται στο ασήμαντο μέγεθος του 0,6%. Γι’ αυτό και τελευταία έχει αρχίσει μια αναπτυξιακή φιλολογία ακόμα και από γερμανικά έντυπα, τροφοδοτούμενη από δηλώσεις ακόμη και του Σόιμπλε. Δεν είναι μόνο οι ανάγκες της παρατεταμένης εκλογικής εκστρατείας των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών. Είναι και οι πραγματικές ανάγκες του γερμανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, οι ιθύνοντες του οποίου μάλλον εκτιμούν ότι έχει έρθει η ώρα ν’ αρχίσουν να υλοποιούν τα αναπτυξιακά σχέδιά τους στην «ευρωπαϊκή Κίνα». Μένει να δούμε με τι ρυθμούς και με τι εργαλεία θα γίνει αυτό. Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτά τα σχέδια προϋποθέτουν την παγίωση της «κινεζοποίησης» και όχι τη βαθμιαία άρση της, όπως προπαγανδίζουν διάφορα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας στην Ελλάδα.
Πέτρος Γιώτης
