Σκηνή πρώτη: Από την κηδεία του Μιλόσεβιτς στο Βελιγράδι. Δίπλα στην ηγεσία του κόμματός του στέκονταν όλα τα επίλεκτα στελέχη του σερβικού εθνικισμού. Ο ίδιος ο γραμματέας του Ριζοσπαστικού Κόμματος διάβασε μήνυμα του προέδρου του Βόισλαβ Σέσελι, που είναι κρατούμενος στη Χάγη. Ποιος είναι ο Σέσελι; Ενας ακροδεξιός πολιτικός, που συνήψε συμμαχία με τον Μιλόσεβιτς (όπως και ο περιώνυμος Αρκάν) στη βάση του μεγαλοσέρβικου εθνικισμού.
Παραδίπλα στεκόταν ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ Γκ. Ζιουγκάνοφ, παρέα με τον Θ. Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Δίπλα τους εκπρόσωπος του Κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας, ενός εθνικιστικού κόμματος που ζητά την αναβίωση της τσαρικής αυτοκρατορίας και αντιπροσωπεία του ΔΗΚΚΙ.
Σκηνή δεύτερη: Ο Αλεξάντρ Λουκασένκο πανηγυρίζει την επανεκλογή του στην προεδρία της Λευκορωσίας με ποσοστό σχεδόν 83%. Τα πρώτα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα που φτάνουν στο προεδρικό μέγαρο είναι του Ζιουγκάνοφ και του προέδρου του ΚΚ Ουκρανίας Π. Σιμονιένκο. Πανηγυρικό είναι και το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» (21.3.06), ενώ τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μάλλον θα έχει αποσταλεί και το συγχαρητήριο τηλεγράφημα από την Αλ. Παπαρήγα.
Ποιος είναι ο Λουκασένκο; Ο λευκορώσος Πούτιν. Ενας σκληρός εθνικιστής πολιτικός, που κυβερνά τη Λευκορωσία με σιδερένια πυγμή, επιλέγοντας τη στενή συμμαχία με τη Ρωσία, γεγονός που έχει ξεσηκώσει τη Δύση εναντίον του, η οποία επιδιώκει την εκπαραθύρωσή του, ώστε να ολοκληρώσει την περικύκλωση της Ρωσίας στερώντας της ζωτικό χώρο.
Ποιο είναι το κοινό νήμα που συνδέει όλες αυτές τις (φαινομενικά τουλάχιστον) ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις; Τι δουλειά έχουν φορείς που δηλώνουν κομμουνιστικοί με σκληρούς εθνικιστές τύπου Σέσελι και Λουκασένκο; Γιατί θα πρέπει να χαρούν οι αριστεροί άνθρωποι στην Ελλάδα, επειδή στη Λευκορωσία δεν κέρδισαν οι εκλεκτοί των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά ο εκλεκτός της Ρωσίας του Πούτιν;
Είναι σαφές ότι εδώ έχουμε πλήρη σύγχυση, πλήρη εξαφάνιση των ορίων ανάμεσα στον αντιιμπεριαλισμό και τον αστικό εθνικισμό. Εχουμε επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατόπεδου, σε τελική ανάλυση. Εχουμε υποταγή των συμφερόντων του προλεταριάτου, τα οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούν αυτοί που δηλώνουν κομμουνιστές, στα συμφέροντα της αστικής τάξης, την οποία εκπροσωπούν (και) οι εθνικιστές. Χωρίς καν να υπάρχει το πρόσχημα ότι οι τελευταίοι διεξάγουν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα από εθνικές-δημοκρατικές θέσεις. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι ισχύει το τελευταίο για ανθρώπους σαν τον Λουκασένκο και την κλίκα του. Πρόκειται για μια αντιδραστική πολιτική κλίκα – δυνάστη του λευκορωσικού προλεταριάτου, που αντιτίθεται στη Δύση για ευκρινέστατους λόγους: επειδή έχει επιλέξει το ρωσικό στρατόπεδο.
Το προλεταριάτο (πρέπει να) έχει τη δική του ταξικά ανεξάρτητη στρατηγική και στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Οι τακτικού χαρακτήρα συμμαχίες του με εθνικοαπελευθερωτικές αστικές και μικροαστικές δυνάμεις πρέπει να υπηρετούν αυτή τη στρατηγική. Στο προκείμενο, όμως, δεν έχουμε συμμαχίες με τέτοιες δυνάμεις. Εχουμε πολιτική υποταγή στα συμφέροντα αντιδραστικών αστικών κλικών και ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, που μετατρέπουν τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα σε προσάρτημα ιμπεριαλιστικών πολιτικών.
Π.Γ.
