Ο μύθος της διάσπασης μεταξύ των ιμπεριαλιστών δανειστών, που ανά διαστήματα ξαναπλασάρουν στην πιάτσα οι συριζαίοι, διαλύθηκε και πάλι με τη συνέντευξη του μέλους του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, Μπενουά Κερέ, που δημοσιεύτηκε πρωτοχρονιάτικα στην εφημερίδα «Boersen Zeitung».
Ο Κερέ επανέλαβε, απλώς με ηπιότερο ύφος, όσα λένε εδώ και καιρό ο Τόμσεν και τα άλλα στελέχη του ΔΝΤ. Οτι δηλαδή γι' αυτούς το «ελληνικό ζήτημα» είναι απλώς μια εξίσωση, στη μια πλευρά της οποίας είναι οι ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις και στην άλλη τα λεγόμενα «πρωτογενή πλεονάσματα» και τα σκληρά μέτρα (μεταρρυθμίσεις τα ονομάζουν), που απαιτούνται για να βγουν αυτά τα πλεονάσματα. Αφού τα δάνεια δεν μειώνονται ονομαστικά, θα πρέπει να παίρνονται σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που θα εξασφαλίζουν την αποπληρωμή των τοκοχρεολυτικών δόσεων.
Και τι θα γίνει άμα το κράτος δεν μπορεί ταυτόχρονα να πληρώνει αυτές τις υψηλές δόσεις και να παράγει επίσης υψηλά «πρωτογενή πλεονάσματα», τα οποία θα χρησιμοποιούνται για τη σχετική μείωση του χρέους; Θα βρουν μια άλλη δοσολογία, η οποία θα προστατεύει το κράτος από τη χρεοκοπία, όμως θα διατηρεί αναλλοίωτη τη σκληρή λιτότητα. Το έκαναν αυτό το 2011 (επί Παπανδρέου), το 2012 (επί Παπαδήμου) και το 2015 (επί Τσίπρα). Και θα το ξανακάνουν όποτε χρειαστεί, διατηρώντας όμως στα χέρια τους την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων. Αυτό σημαίνει ιμπεριαλιστική επιτροπεία αποικιακού τύπου.
«Ο πρωταρχικός στόχος για την Ελλάδα», λέει ο Κερέ, «πρέπει να είναι να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ESM ώστε να ανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές». Ο στόχος, δηλαδή, είναι να μπορεί η χώρα να παίρνει νέα δάνεια από τις αγορές του χρηματιστικού κεφαλαίου για να αποπληρώνει τα παλιά δάνεια. «Για να συμβεί αυτό», συνεχίζει ο Κερέ, «η χώρα χρειάζεται αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις όπως και μέτρα για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Τόσο η κυβέρνηση της Αθήνας όσο και οι εταίροι της στην ευρωζώνη πρέπει να κάνουν αυτά που δεσμεύτηκαν». Κι επειδή, προφανώς, οι «εταίροι» έκαναν αυτά που έπρεπε, ο Κερέ καταλήγοντας τονίζει με έμφαση ότι «το μπαλάκι είναι ξεκάθαρα στο ελληνικό στρατόπεδο».
Τι ακριβώς εννοεί το στέλεχος της ΕΚΤ με την τελευταία αναφορά γίνεται σαφές από μια προηγούμενη επισήμανσή του. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, λέει ο Κερέ, είναι μεν ευπρόσδεκτα, όμως «δεν είναι αρκετά για να εξαλείψουν τις ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του χρέους, εκτός και αν γίνουν ισχυρές παραδοχές για τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδας μετά το 2018». Επομένως, με δεδομένο ότι τα «πρωτογενή πλεονάσματα» είναι συμφωνημένα και για μετά το 2018, εκείνος που «μιλάει» είναι η ελληνική κυβέρνηση. Θα πρέπει να συμφωνήσει στα μέτρα για μετά το 2018, δηλαδή για μια «πονηρή» επέκταση του Μνημόνιου.
Ο Κερέ γνωρίζει ασφαλώς τι έχει αποφασιστεί στα Eurogroup, όπως επίσης γνωρίζει το περιεχόμενο της επιστολής μετάνοιας και συμμόρφωσης, που υποχρεώθηκε να υπογράψει ο Τσακαλώτος. Και λέει ό,τι ακριβώς έχει γράψει στο blog του ΔΝΤ ο Τόμσεν. Το λέει μάλιστα με τη βεβαιότητα ότι κανένας από την Αθήνα δε θα τολμήσει να του «την πέσει», όπως συνέβη με τον Τόμσεν. Οταν ολόκληρη η ελληνική κυβέρνηση ζητά από την ΕΚΤ να βάλει και την Ελλάδα στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης», κίνηση την οποία στην Αθήνα παρουσιάζουν σαν καταλύτη για την ανάπτυξη, ποιος θα τολμήσει να καταγγείλει τον Κερέ για «ακραίες θέσεις»;
Το μήνυμα μάλλον έχει ληφθεί στην Αθήνα, όπως φάνηκε από τη συνέντευξη Τσακαλώτου στην «Καθημερινή»: τα παιχνίδια προπαγάνδας τελειώνουν, καιρός να πέσουν οι υπογραφές.
Π.Γ.
