Το ακούμε πολύ συχνά αυτές τις μέρες. Μπορεί οι κυβερνήσεις -λένε- να θέλουν την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, μέσα από μια καθορισμένη διαδικασία, όμως οι λαοί της Ευρώπης τάσσονται αντίθετοι στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, όπως καταγράφεται σε διάφορες δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει σε ευρωπαϊκές χώρες.
Πολλοί από τους εγχώριους αστέρες της «τουρκοφαγίας», απροκάλυπτοι και καλυμμένοι, διαφημίζουν αυτή τη διάσταση ως μέτρο ωριμότητας των λαών της Ευρώπης. Περισσότερο οι καλυμμένοι εθνικιστές που αρέσκονται να δίνουν και έναν αέρα αντιιμπεριαλισμού στις αναλύσεις τους. Αυτοί, λοιπόν, καλύπτονται πίσω από τις δημοσκοπήσεις που βγάζουν αρνητική διάθεση των ευρωπαϊκών κοινωνιών ως προς την ένταξη της Τουρκίας και υπαινίσσονται πως αυτή η άρνηση πηγάζει από την άποψη που κυριαρχεί για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, για την έλλειψη δημοκρατίας, την κατοχή της μισής Κύπρου και τις προκλήσεις στο Αιγαίο.
Για να γίνουν πιστευτοί θα έπρεπε να μας παρουσιάσουν και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών των δημοσκοπήσεων. Να μας πουν δηλαδή ποια κίνητρα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Το αποφεύγουν, όμως, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γιατί είναι γνωστό, πως εκείνο που κυριαρχεί στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ιδιαίτερα αυτές των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών, με πρώτη τη Γαλλία, είναι ένα ξενοφοβικό σύνδρομο, ενισχυμένο με ισχυρές δόσεις τρομολαγνείας.
Oι εργαζόμενοι της Ευρώπης -ναι, οι εργαζόμενοι, δεν πρέπει να το κρύβουμε- πιεσμένοι από την οικονομική κρίση, στριμωγμένοι από την ανεργία και τη φτώχεια, έχουν αναπτύξει εξόχως ξενοφοβικά και ρατσιστικά σύνδρομα. Η αντίθεσή τους στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ δεν περιέχει τίποτα το ευγενές. Καρφάκι δεν τους καίγεται για τα δημοκρατικά δικαιώματα στην Τουρκία ή για την κατοχή της Κύπρου. Αλλωστε, όταν στις τουρκικές φυλακές δολοφονούνταν πολιτικοί κρατούμενοι και άλλοι πέθαιναν από απεργία πείνας, για να μην τους κλείσουν στην απομόνωση των φυλακών τύπου F, στην Ευρώπη δεν κουνήθηκε φύλλο. Δεν περίσσεψε ευαισθησία.
Εκείνο που τους φοβίζει είναι μη τυχόν κατακλυστεί η ευρωπαϊκή αγορά εργασίας από μερικά εκατομμύρια εργατικά χέρια και χτυπηθούν οι δικές τους θέσεις εργασίας. Το ίδιο ξενοφοβικό σύνδρομο, άλλωστε, επιδεικνύουν και απέναντι στους μετανάστες, νόμιμους και λαθραίους, που ήδη βρίσκονται στις ευρωπαϊκές χώρες. Τους θεωρούν υπεύθυνους της ανεργίας και των χαμηλών μεροκάματων. Τα ‘χουμε ζήσει και στη χώρα μας αυτά τα φαινόμενα και εξακολουθούμε να τα ζούμε. Οι έλληνες εθνικιστές που επικαλούνται αυτό το φαινόμενο διαστρέφοντάς το πλήρως δεν δείχνουν μόνο τη διάθεσή τους να συνεργαστούν ακόμα και με το διάβολο για να πετύχουν τους σκοπούς τους, αλλά αποκαλύπτουν και τη βαθιά ιδεολογική συγγένεια που υπάρχει ανάμεσα στον εθνικισμό, την ξενοφοβία και το ρατσισμό.
Είμαστε αντίθετοι στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, γιατί είμαστε αντίθετοι στην ίδια την ΕΕ, σ’ αυτό το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό μόρφωμα. Δεν έχουμε, όμως, τίποτα με τους εργαζόμενους της Τουρκίας. Διεκδικούμε να πέσουν τα κάθε είδους σύνορα και να υπάρχει ελεύθερη διακίνηση των εργαζόμενων. Γιατί το μεροκάματο και η φτώχεια δεν έχουν εθνικά χρώματα. Είναι τα ίδια παντού.
Π.Γ.
