Ποιος θα δώσει άδικο στην Παπαρήγα, που σχολίασε σαρκαστικά: «Δηλαδή, μόλις δει η Μέρκελ και ο Σαρκοζί τον Τσίπρα θα πέσουν ξεροί κάτω;». Ούτε με την Παπαρήγα θα έπεφταν ξεροί, βεβαίως, όπως δεν ενοχλείται κανένας από την… αγωνιστική δράση του Περισσού. Αντίθετα, σε κρίσιμες στιγμές, οι άνθρωποι του συστήματος, που παθαίνουν αλλεργία ακόμη και στο άκουσμα των λέξεων κομμουνιστής-κομμουνιστικός, δεν φείσθηκαν επαίνων για την πολιτικά και κοινωνικά υπεύθυνη στάση του Περισσού. Οπως το Δεκέμβρη του 2008, για παράδειγμα, όταν το σύστημα αισθάνθηκε σοβαρούς τριγμούς, κι όπως τις τελευταίες μέρες, που ο Περισσός δεν προλαβαίνει να εισπράξει συγχαρητήρια για το πισώπλατο κάρφωμα του κινήματος των φοιτητικών καταλήψεων.
Οι Συριζοσυνασπισμένοι, όμως, και ιδιαίτερα ο Τσίπρας δεν αισθάνονται καμιά προσβολή από εύστοχες επισημάνσεις όπως αυτή της Παπαρήγα. Μαθημένοι στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, επιχειρούν με διαχειριστικές προτάσεις να καλύψουν το κενό που αφήνει η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς να γκρεμιστεί ο καπιταλισμός, μέσα στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, ο Τσίπρας, ως εκπρόσωπος της «πτωχής πλην τιμίας» Ελλάδας, θα κάνει τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί να χέζονται από το φόβο τους. Τα λένε στα σοβαρά αυτά, καθώς πλασάρουν τον πιο χυδαίο κυβερνητισμό.
Κατά τον Τσίπρα, η συμμετοχή στην Ευρωζώνη «είναι μειονέκτημα στο βαθμό που δεν μπορεί να ασκήσει αυτόνομη οικονομική πολιτική, νομισματική πολιτική η Ελλάδα», «έχει όμως και μια σειρά από πλεονεκτήματα, τα οποία δεν τα έχει ασκήσει, κατά την άποψή μας. Για παράδειγμα, το πρώτο και σαφέστερο πλεονέκτημα είναι ότι αυτή τη στιγμή από την τύχη της Ελλάδας κρέμονται άλλες 16 οικονομίες και χώρες, όλες οι οικονομίες της ευρωζώνης. Κρέμεται το ευρώ. Κι αν το ευρώ καταρρεύσει, αυτό δεν θα είναι μια υπόθεση που θα αφορά στενά τις 17 χώρες, θα αφορά όλη την Ευρώπη, την παγκόσμια οικονομία» και «αυτό το αρνητικό υπερόπλο η Ελλάδα δεν έχει κάνει χρήση. Δεν έχουμε διεκδικήσει με βάση αυτό το γεγονός»!!!
Είδατε πόσο απλά είναι τα πράγματα; Αρκεί μια κυβερνητική αλλαγή, αρκεί η εκλογή μιας κυβέρνησης με επικεφαλής τον Τσίπρα και αμέσως θα εξαφανιστεί ως διά μαγείας αυτό που ονομάζουμε παγκόσμιο σύστημα του ιμπεριαλισμού και παγκόσμιος καταμερισμός της εργασίας. Θα εξαφανιστούν οι σχέσεις εξάρτησης των χωρών μέσης καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως η Ελλάδα, από τις χώρες του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όπως η Γερμανία, η Γαλλία κ.ά. Πόσο λάθος είχε ο Λένιν, όταν έγραφε ότι στο παγκόσμιο σύστημα του ιμπεριαλισμού γίνονται συνεχή μοιράσματα και ξαναμοιράσματα αγορών και σφαιρών επιρροής, με ένα κριτήριο: τη δύναμη του κεφάλαιου. Ευτυχώς που δεν ζει ο συγγραφέας του «Ιμπεριαλισμού», γιατί θα εξαναγκαζόταν στην ταπείνωση να αποκηρύξει δημόσια και να κάψει το βιβλίο του, καθώς θα έβλεπε τον Τσίπρα να ταπεινώνει τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί και να καθυποτάσσει τη Γερμανία και τη Γαλλία (μαζί με την Ολλανδία, την Ιταλία, την Αυστρία, το Βέλγιο κ.λπ.) ανεμίζοντας σαν περήφανο γιαταγάνι το «αρνητικό υπερόπλο», το μυστικό του οποίου μόνον αυτός κατέχει (κάτι σαν τον… άρχοντα των δαχυλιδιών).
Με τη φόρα που έχει πάρει, ο παντελώς άσχετος και από οικονομία και από πολιτική Τσίπρας εκθέτει καθημερινά το κόμμα του. Ακόμα και το κυοφορούμενο «κού-ρεμα» του κρατικού χρέους υπερασπίζεται, ισχυριζόμενος ότι αυτή ήταν μια ιδέα που πρώτος ο ΣΥΝ εξέφρασε! Μόνο που, όπως υπάρχει «αριστερό» και «νεοφιλελεύθερο» ευρωομόλογο, έτσι υπάρχει και «αριστερό» και «νεοφιλελεύθερο» «κούρεμα» ομολόγων. Πώς γίνεται αυτό, μόνο ένας Τσίπρας μπορεί να κατανοήσει, όχι εμείς οι μαρξιστές της αράδας.
Π.Γ.
