Καλεσμένοι στο στούντιο τηλεοπτικού σταθμού, σε εκπομπή για τα γεγονότα της Γάζας, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στον αέρα με το φίλο και σύντροφο Ντολφ Σουέρτζο, κάτοικο της Γάζας, μέλος της ΚΕ του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Σημειώνουμε την πολιτική του ιδιότητα, γιατί πρόκειται για ένα πολιτικό στέλεχος που έχει ασκήσει σκληρή κριτική στην κυβέρνηση της Χαμάς.
Ο Ντολφ μας μετέφερε συγκλονιστικές εικόνες από τη μαρτυρική Γάζα. Μας μίλησε για αγρότες αποκλεισμένους στα σπίτια τους, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς νερό, που αναγκάζονται να πίνουν τα ούρα τους, επειδή αν βγουν έξω θα πυροβοληθούν. Μας περιέγραψε την κατάσταση στα νοσοκομεία, όπου οι τραυματίες πεθαίνουν έξω, στο κρύο, επειδή δεν υπάρχει πλέον χώρος για να να τους περιθάλψουν. Μας μίλησε για το σχολείο που είχε βομβαρδιστεί λίγες ώρες πριν. «Οι ίδιοι οι Ισραηλινοί καλούσαν τον κόσμο να συγκεντρωθεί στα σχολεία κι ύστερα τα βομβάρδισαν, σκοτώνοντας παιδιά, γυναίκες και γέρους. Δεν υπήρχαν άνδρες εκείνη την ώρα στο σχολείο, δεν υπήρχαν μαχητές».
Μολονότι ρωτήθηκε επανειλημμένα, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε κριτική στη Χαμάς. Ηταν κάθετος: «Η Χαμάς είναι νόμιμα εκλεγμένη. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι πόλεμος κατά της Χαμάς, είναι πόλεμος κατά του Παλαιστινιακού Λαού. Ολες οι οργανώσεις συμμετέχουν στην Αντίσταση, η Χαμάς, το Λαϊκό Μέτωπο, η Τζιχάντ και η Φατάχ. Σας το λέω εγώ που δεν είμαι Χαμάς, είμαι κομμουνιστής».
Η πιο συγκλονιστική στιγμή, όμως, ήταν όταν ο συνομιλητής μας, με φωνή που παλλόταν από οργή και ψάχνοντας τις λέξεις στα ελληνικά (έχει σπουδάσει στην Ελλάδα, προ εικοσαετίας) είπε: «Μιλούν για εκεχειρία, αλλά εννοούν να σηκώσουμε άσπρη κορδέλα». «Θα σηκώσετε λευκή σημαία, Ντολφ;», τον ρωτήσαμε. «Πέτρο, ξέρεις πολύ καλά ότι εμείς δεν έχουμε άσπρη σημαία. Οι σημαίες μας είναι κόκκινες, πράσινες, κίτρινες, μαύρες. Ασπρες δεν έχουμε», ήταν η ήρεμη απάντησή του.
Για λίγες στιγμές στο στούντιο μείναμε όλοι άφωνοι. Ο κάμεραμαν απέναντί μας είχε βουρκώσει. Οι άνθρωποι που ήταν στο τηλεφωνικό κέντρο μας είπαν μετά το τέλος της εκπομπής, ότι «έσπασαν τα τηλέφωνα». Ηταν η άλλη πλευρά των γεγονότων. Αυτή που περνά σε δεύτερη μοίρα, αφήνοντας να κυριαρχούν οι εικόνες των σιωνιστικών φρικαλεοτήτων. Η πλευρά του φρονήματος, του αντιστασιακού φρονήματος των Παλαιστινίων, δοσμένη μάλιστα από ένα στέλεχος της αντιπολίτευσης.
Τον περασμένο Αύγουστο, κατά την επίσκεψή μας στη Γάζα με τα ψαροκάικα του Free Gaza Movement, γράφαμε σε μια ανταπόκριση: «Αν θέλαμε να περιγράψουμε το φρόνημα του λαού της Γάζας θα χρησιμοποιούσαμε τρία “Α”: Αξιοπρέπεια-Αλληλεγγύη-Αντίσταση». Αυτά τα τρία «Α» τα βλέπουμε και τούτες τις μέρες. Ενας λαός, ένας πληθυσμός 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων στοιβαγμένων σε μια λωρίδα γης μόλις 360 τετραγωνικών χιλομέτρων (έκταση μικρότερη απ’ αυτής της Ανδρου) δέχεται μια επίθεση που στόχο έχει, προξενώντας όσο περισσότερους θανάτους και καταστροφές, να κάμψει το ηθικό του, να τον οδηγήσει σε απόγνωση και σε παράδοση. Μια επίθεση που έρχεται μετά από ένα δίχρονο αποκλεισμό, στη διάρκεια του οποίου αυτός ο λαός έχει υποβληθεί στο μαρτύριο της σταγόνας. Κι όμως, αυτός ο λαός, μολονότι θρηνεί εκατοντάδες νεκρούς, μολονότι βλέπει τα παιδιά του να σκοτώνονται λες κι είναι έντομα, δεν γνωρίζει το λευκό χρώμα της παράδοσης και της υποταγής. Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα που στέλνει σε όλη την ανθρωπότητα η ανυπότακτη Γάζα.
Π.Γ.