Το ρεπορτάζ ήταν πανομοιότυπο σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, άρα προέκυψε από «κεντρική» πηγή. Από τα μέσα Φλεβάρη και μετά θα πάει ο ανακριτής στον «Ευαγγελισμό» για να πάρει κατάθεση από τον Χρ. Ζαχόπουλο. Διότι ο ασθενής δεν αρκεί να αποσωληνωθεί και να είναι σε θέση να μιλήσει, αλλά πρέπει να συνέλθει και από το «σύνδρομο του λευκού κελιού». Διότι –όπως λέει το ρεπορτάζ- οι ασθενείς των ΜΕΘ, ιδιαίτερα εκείνοι που συνέρχονται ύστερα από σχετικά μακρά περίοδο καταστολής, όταν βγαίνουν από τη Μονάδα παρουσιάζουν συναισθηματικές διαταραχές, οι οποίες τους αποπροσανατολίζουν και δεν τους επιτρέπουν να βλέπουν με αντικειμενικότητα γεγονότα και καταστάσεις. Οι γιατροί υποστηρίζουν –πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ- ότι απαιτούνται τουλάχιστον 10 μέρες εκτός ΜΕΘ, προκειμένου ο ασθενής να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο πνευματικής διαύγειας, συναισθηματικής ωριμότητας και ψυχραιμίας, ώστε να μπορέσει να εκφραστεί και να είναι πράγματι ο εαυτός του. Η επίσημη απάντηση που έφτασε στις δικαστικές αρχές, με υπογραφή του περιώνυμου Χ. Ρούσσου, διευθυντή της ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού», αναφέρει ότι ο Ζαχόπουλος θα μπορεί να εξεταστεί από τον ανακριτή μετά από ενάμιση μήνα. Θα πρέπει να έχει βγει και από τη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας και να νοσηλεύεται σε κοινό θάλαμο ασθενών.
Ολα τούτα είναι σωστά και τα ξέρουν ακόμα και οι γιατροί που πρωτοειδικεύονται στη ΜΕΘ. Ξέρουν επίσης οι διευθυντές όλων των κλινικών (όχι μόνο των ΜΕΘ), πως ο νόμος απαγορεύει την υπογραφή διαθηκών και συμβολαίων στα νοσοκομεία, διότι ο ασθενής βρίσκεται υπό την επήρεια στρεσογόνων παραγόντων και δεν είναι απόλυτα κύριος του εαυτού του. Διαθήκες που έχουν υπογραφεί σε κλινικές έχουν ακυρωθεί από δικαστήρια, ύστερα από προσφυγές κληρονόμων που θεώρησαν ότι αδικήθηκαν.
Ομως, έχουν περάσει μόλις πεντέμισι χρόνια από εκείνη την αποφράδα μέρα που μια ανεπιθύμητη έκρηξη έστειλε τον Σάββα Ξηρό στην Εντατική του «Ευαγγελισμού». Εκεί που νοσηλεύεται τώρα ο Ζαχόπουλος. Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Την πέμπτη κιόλας μέρα ο Σάββας αποσωληνώνεται και αρχίζει να υφίσταται μια διαδικασία σκληρής ανάκρισης από τον αρχηγό της Αντιτρομοκρατικής Σύρο και τον εισαγγελέα Διώτη. Ολονύκτιες ανακρίσεις ενός ανθρώπου υπό την επήρεια ψυχοφαρμάκων, που δεν βλέπει (τα μάτια του είναι δεμένα), που είναι δεμένος με ιμάντες στο κρεβάτι, που βλέπει οράματα και παραληρεί. Η μαρτυρία του ίδιου του Σάββα και στην πρώτη δίκη της 17Ν και στο βιβλίο που έγραψε είναι συγκλονιστική. Συγκλονιστικές ήταν και οι καταθέσεις του αείμνηστου Κωστή Νικηφοράκη, που ως γιατρός κατέθεσε και στις δυο δίκες.
Οσοι ασχολήθηκαν με την υπόθεση γνωρίζουν καλά τις καταθέσεις των γιατρών και των νοσηλευτών στην ΕΔΕ που έγινε και στις δυο δίκες. Ανθρωποι φοβισμένοι, άβουλοι, επιλήσμονες, που ήξεραν καλά τι έγινε αλλά δεν είχαν το θάρρος να βγουν να το καταγγείλουν, προσέφεραν τη δική τους συνδρομή στη συγκάλυψη ενός εγκλήματος, που αποτελεί ντροπή και στίγμα, όχι για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς (αυτοί την εξ ορισμού βρόμικη δουλειά τους έκαναν), αλλά για τον ιατρικό κλάδο της χώρας μας. Ο ιθύνων νους από πλευράς γιατρών, ο Χαρ. Ρούσσος, ο άνθρωπος που είχε το θράσος να δηλώσει ότι «στον Σάββα δόθηκαν μόνο δύο Depon»(!), προστατεύθηκε σκανδαλωδώς (παρά τα σχετικά αιτήματα, δεν κλήθηκε από κανένα δικαστήριο) και ανταμείφθηκε γενναία με ένα «Ιδρυμα» της απόλυτης ιδιοκτησίας του.
Π.Γ.