Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου αποφάσισε να συγγράψει άρθρο υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο Παύλος Μπακογιάννης και η τρομοκρατία». Ουδεμία έκπληξη. Πάντοτε εντός του συστήματος, υπηρετεί διπλό στόχο: γενικό και ειδικό. Να τά ‘χουμε καλά με τη «δημοκρατία», δηλαδή με το αστικό σύστημα εξουσίας, να τά ‘χουμε καλά και με μια από τις ισχυρές φαμίλιες αυτού του συστήματος (κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, οπότε καλό είναι να έχεις καλές σχέσεις με τους διαχρονικά ισχυρούς).
Ο Κούλογλου δομεί το άρθρο του σε βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, το οποίο -όπως γράφει- «δίνει νέα στοιχεία για την προσωπικότητα και την αντιδικτατορική δράση αυτού του εκλεκτού δημοσιογράφου και ανθρώπου». Δεν το έχουμε διαβάσει, ούτε προτιθέμεθα να το διαβάσουμε, όμως… δεν αμφιβάλλουμε. Οι αγιογραφίες είναι η σπεσιαλιτέ της αστικής τάξης.
Μετά περνάει στο… παρασύνθημα: «Η “17η Νοέμβρη’’ δεν έχει δώσει ποτέ πειστική εξήγηση. Το επιχείρημά της για τη συνεργασία του με τον Κοσκωτά και τις απατεωνιές του δεν έχει καμία βάση: ο (για τους νεότερους(ες) εκδότης και τραπεζίτης- καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη) Κοσκωτάς είχε εκπαραθυρώσει από τις εκδόσεις του τον Μπακογιάννη, για να προσεγγίσει το τότε κυβερνών ΠΑΣΟΚ. Η μόνη σοβαρή εξήγηση είναι ότι αυτός ο χαμογελαστός άνθρωπος ήταν εύκολος στόχος».
Ομως, ανεξάρτητα από τη θέση που έχει κάποιος για την ορθότητα (από άποψη πολιτικής τακτικής) της εκτέλεσης του Π. Μπακογιάννη από τη 17Ν, η οργάνωση είχε εξηγήσει πλήρως τους λόγους. Ο Κούλογλου απλά προσπαθεί να κρύψει αυτό το γεγονός, ποντάροντας στα χρόνια που έχουν περάσει. Η 17Ν, για να θεμελιώσει το «κατηγορητήριό» της, άντλησε τις πληροφορίες της από το πόρισμα του εισαγγελέα Εφετών Ευθυμιάδη, αποσπάσματα από το οποίο παρέθεσε στις προκηρύξεις της. Ο εισαγγελέας έλεγε ότι ο Μπακογιάννης, η αδελφή του και ο Κουνελάκης (συνεργάτης του Κοσκωτά) δεν έβαλαν δεκάρα τσακιστή για το ιδρυτικό μετοχικό κεφάλαιο της εκδοτικής εταιρίας «Γραμμή», αλλά τα λεφτά μπήκαν από τα κλεμμένα του Κοσκωτά. Τα αδικήματα μετατράπηκαν αργότερα σε πλημμελήματα και παραγράφηκαν. Ελεγε ψέματα ο εισαγγελέας που έκανε την έρευνα; Επεσε θύμα παραπλάνησης; ‘Η όλα όσα περιλάμβανε εκείνο το πόρισμα για τις σχέσεις Μπακογιάννη-Κοσκωτά ήταν αλήθεια;
Επ’ αυτών θα έπρεπε να απαντήσει κάθε υπερασπιστής του Μπακογιάννη, τύπου Κούλογλου. Αν έλεγε ότι κακώς η 17Ν εκτέλεσε τον Μπακογιάννη, θα ήταν μια πολιτική άποψη. Οταν, όμως, λέει ότι το επιχείρημά της για τις σχέσεις Μπακογιάννη-Κοσκωτά δεν έχει καμία βάση, χωρίς να κάνει την παραμικρή αντιπαράθεση βάσει στοιχείων, ξεπέφτει στο επίπεδο του χυδαίου διαστρεβλωτή.
Ενδεχομένως να μην ασχολούμασταν καθόλου με το θέμα, αν ο Κούλογλου έμεινε στην καθιερωμένη αγιογραφία. Ομως, η τελευταία παράγραφος του άρθρου του ανοίγει άλλα ζητήματα και κουρελιάζει τη μάσκα του «αριστερού» ή έστω του «υπέρμαχου του κράτους δικαίου». Γράφει:
«Αντίθετα με άλλες χώρες με ακόμη πιο ισχυρά φαινόμενα τρομοκρατίας, όπου οι δράστες πολιτικών εγκλημάτων τόσο μεγάλων όπως η απαγωγή και η δολοφονία του Αλντο Μόρο επανεντάσσονται υπό όρους στην κοινωνία, στην Ελλάδα δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Βασική αιτία για αυτό είναι ότι τα μέλη της “17 Νοέμβρη’’, που έχουν καταδικαστεί για τις δολοφονίες και τις έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραδεχθεί, δεν έχουν ζητήσει ποτέ συγνώμη από τους συγγενείς και τις οικογένειες των θυμάτων τους. Το βιβλίο αυτό για την αντιφασιστική δράση του Παύλου Μπακογιάννη θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή αναστοχασμού, έστω και στη φυλακή».
Στον Δημήτρη Κουφοντίνα πάνε όλ’ αυτά, για να μιλάμε συγκεκριμένα. Ο Κούλογλου του ζητά δήλωση μετάνοιας σε περιτύλιγμα συγγνώμης. Το γεγονός ότι ο Κουφοντίνας δεν κάνει δήλωση μετάνοιας είναι η -κατά Κούλογλου- «βασική αιτία» για το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο έχουν θέσει τον Κουφοντίνα οι κρατικές αρχές. Με απλά λόγια, ο Κουφοντίνας φταίει για το κουρέλιασμα των δικαιωμάτων του ως κρατούμενου! Τα θέλει και τα παθαίνει…
Δε θ’ απαντήσουμε στον Κούλογλου με αναφορές στις παραδόσεις της Αριστεράς, που τις έχει γραμμένες εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Θα του απαντήσουμε με τα λόγια του προέδρου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, εφέτη Χριστόφορου Σεβαστίδη, ο οποίος, αναφερόμενος στο βούλευμα του Αρείου Πάγου που αναίρεσε μια απόφαση κοψίματος της άδειας που δικαιούται ο Κουφοντίνας, έγραψε:
«Ορθά δέχεται το βούλευμα ότι στην έννοια του σωφρονισμού δεν περιλαμβάνεται η ιδεολογική μεταστροφή του καταδικασθέντος. Εγώ θα συμπλήρωνα ότι δεν χρειάζεται ούτε η μεταμέλειά του για τις πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε. Πρόκειται για στοιχείο που κρίθηκε κατά την επιμέτρηση της ποινής. Η επιβληθείσα ποινή εξαντλεί τις αξιώσεις της Πολιτείας έχοντας προσμετρήσει το είδος των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν και την προσωπικότητα του δράστη. Τα Δικαστήρια δεν έχουν ρόλο πολιτικού – ιδεολογικού καθοδηγητή και δεν ζητούν δηλώσεις μετανοίας και αποκήρυξης ιδεών που αποκλίνουν από τις κρατούσες αντιλήψεις
Θα πρέπει επίσης να γίνεται μια διάκριση μεταξύ των ιδεολογικών αρχών του κρατουμένου που υποστηρίζουν το αναγκαίο της ένοπλης δράσης για την κοινωνική αλλαγή και της έμπρακτης συμπεριφοράς του κατά το διάστημα που έκανε χρήση της άδειάς του. Αυτό που ενδιαφέρει το Δικαστήριο είναι το δεύτερο. Πώς συμπεριφέρθηκε ο κρατούμενος τις προηγούμενες φορές που έλαβε άδεια. Εάν ήταν ή όχι συνεπής με τις υποχρεώσεις που του επιβάλει ο νόμος. (…) Η ιδεολογικοπολιτική και φιλοσοφική συζήτηση για τον ρόλο της βίας στην ιστορία είναι πολύ παλιά και δεν λύνεται με δικαστικές αποφάσεις».
Π.Γ.