Τα ηλεκτρονικά μίντια είναι αδηφάγα. Ετσι και δεν έχεις αντιστάσεις, έτσι και δε γνωρίζεις πώς παίζεται το παιχνίδι, ποιοι είναι οι συσχετισμοί, οι όροι και οι προϋποθέσεις, μπορούν να σε κατασπαράξουν. Να σε μετατρέψουν σε γραφικότητα, σε γλάστρα, σε μαϊντανό, σε εξάρτημα της πολιτικής που πλασάρουν. Βέβαια, η ευθύνη είναι δική σου. Ειδικά όταν είσαι αυτό που ονομάζουμε πολιτικό πρόσωπο.
Τα σκεφτόμαστε όλ’ αυτά καθώς βλέπουμε ορισμένους αυτόκλητους εκπροσώπους του φοιτητικού κινήματος να έχουν γίνει οι μαϊντανοί των μίντια τούτες τις μέρες, χωρίς να καταλαβαίνουν την τεράστια ζημιά που κάνουν και στον εαυτό τους και στην υπόθεση που (υποτίθεται ότι) υπηρετούν. Τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα στα βραδινά παράθυρα και μετά στα πρωινάδικα.
Τις πρώτες φορές που τους είδαμε είπαμε «την πάτησαν τα παιδιά, δεν ξέρουν το μέσο, τα κατάπιαν οι βρυκόλακες». Οταν όμως τους είδαμε να έχουν ρίξει άγκυρα και να απολαμβάνουν την παρουσία τους εκεί, αλλάξαμε γνώμη. Δεν πρόκειται για νέους που την πάτησαν, πρόκειται για πρόωρα γερασμένους ηγετίσκους, βουτηγμένος στον παραγοντισμό, που εκπαιδεύονται για τα χειρότερα αύριο.
Και μόνο το γεγονός ότι περιφρονούν βαθύτατα τους συναδέλφους τους και παρουσιάζουν τις προσωπικές ή παραταξιακές απόψεις τους ως απόψεις του φοιτητικού κινήματος τα λέει όλα. Και μη μας πείτε ότι δεν το κάνουν. Ακούσαμε μια δεσποινίδα να λέει στο πρωινάδικο του Mega την Πέμπτη, ότι στις 29 Ιούνη οι καταλήψεις θα κλείσουν συντεταγμένα. Αποφασίστηκε ή συζητήθηκε έστω αυτό σε καμιά συνέλευση; Προφανώς είναι η άποψη της δεσποινίδας και της παράταξής της, που πριν τη βάλουν για να συζητηθεί δημοκρατικά στο κίνημα, τη διατυμπανίζουν από τα ΜΜΕ, σπέρνοντας ηττοπάθεια και απογοήτευση.
Ακούσαμε και την ίδια και άλλους της γνωστής συνομοταξίας των τηλεμαϊντανών να μηρυκάζουν αυτά που άκουσαν ή διάβσαν από άλλους και να ζητούν «διάλογο από μηδενική βάση». Κόντρα στη λογική του κινήματος, που αρνείται κάθε διάλογο με την κυβέρνηση (όπως κάνει κάθε αγωνιζόμενο κίνημα που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων). Προφανώς επειδή φαντάζονται τον εαυτό τους ως εκπρόσωπο των φοιτητών σ’ αυτό το διάλογο και «τρελαίνονται» με την ιδέα ότι θα αποκτήσουν και θεσμικό ρόλο.
Κι αυτή η «μηδενική βάση»… Ανάθεμα κι αν έχουν ιδέα τι σημαίνει. Κι ας είναι κάποιοι από δαύτους φοιτητές σε σχολές θετικής κατεύθυνσης, που σημαίνει ότι ξέρουν μαθηματικά και μπορεί να καταλάβουν την έννοια του μηδενός. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αδυναμία στα μαθηματικά. Με πολιτική αδυναμία έχουμε να κάνουμε. Με εκείνη την παλιά αρρώστια που ονομάζεται οπορτουνισμός.
Ποιο είναι το μηδέν από το οποίο θέλουν να ξεκινήσουν το διάλογό τους; Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο; Οι νόμοι που εδώ και είκοσι χρόνια έχουν κάνει σουρωτήρι το νόμο πλαίσιο του 1982, τροποποιώντας τον διαρκώς προς το χειρότερο, περιλαμβάνονται κι αυτοί στο μηδέν; Και η ειλημμένη απόφαση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να αναθεωρήσουν το άρθρο 16 του Συντάγματος, που δε μπαίνει στη συζήτηση, περιλαμβάνεται κι αυτό στο μηδέν; Είναι κι αυτό υπό συζήτηση, κατά την άποψή τους; Μια μπούρδα λένε, παίζοντας το παιχνίδι της κυβέρνησης, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν.
Π.Γ.
