Ο βουλευτής της ΝΔ Χαρακόπουλος μας ενημέρωσε ότι μαζί με το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μιχαηλίδη, έναν δεσπότη κι έναν άλλο παράγοντα επισκέφτηκαν την περιοχή του ιταλικού Ρέτζιο και ήρθαν σε επαφή με τους «ελληνόφωνους» της περιοχής. Βάζουμε τη λέξη «ελληνόφωνοι» σε εισαγωγικά, γιατί το ιδίωμα Γκρίκο έχει ελληνικές λέξεις, λέξεις με ελληνικές ρίζες, αλλά και πάρα πολλές ιταλικές. Δεν μπορείς να το πεις ελληνική διάλεκτο, μολονότι η ελληνική καταγωγή του είναι αναμφισβήτητη (το λέει και η ονομασία Γκρίκο, άλλωστε).
Ομως το θέμα μας εδώ δεν είναι γλωσσολογικό. Πολιτικό είναι και θα καταλάβετε γιατί, αν διαβάσετε τι δήλωσε ο Χαρακόπουλος: «Στα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας συνειδητοποιεί κανείς το ιστορικό βάθος του ελληνισμού και την διαχρονική πολιτισμική του λάμψη. Η ελληνικότητα είναι ακόμη ζωντανή πρωτίστως μέσα από τη στέρεη συνείδηση των κατοίκων για την ελληνική καταγωγή τους και την προσπάθεια για τη διατήρηση των γραικάνικων, της ελληνικής διαλέκτου της Κάτω Ιταλίας. Αυτούς τους ανθρώπους που συνεχίζουν να διατηρούν αναλλοίωτη την ταυτότητά τους οφείλουμε να μην τους ξεχνούμε, αλλά να τους έχουμε και ως παράδειγμα. Σε μια εποχή που η εθνική ταυτότητα βάλλεται και υπονομεύεται από διάφορες πλευρές, ενώ από συγκεκριμένους ιδεοληπτικούς κύκλους τίθεται εν αμφιβόλω ακόμη και η ιστορική μας συνέχεια, ο μείζων ελληνισμός, όπως οι Ελληνες της Κάτω Ιταλίας, συνιστούν την καλύτερη απάντηση, για το πώς κάτω και από τις πιο αντίξοες συνθήκες κράτησε την ιδιαιτερότητά του».
Αν στην περιοχή του Ρέτζιο υπήρχε εθνικό ζήτημα (όπως υπάρχει ακόμα στη Σικελία ή στη Σαρδηνία) είναι σίγουρο ότι οι ιταλικές αρχές θα έδιναν μερικές στον πωπό του Χαρακόπουλου. Ομως, επειδή τέτοιο ζήτημα δεν υφίσταται, οι μεν αρχές δε δίνουν σημασία στις παπάρες του κάθε έλληνα εθνικιστή, οι δε Γραικάνοι δεν έχουν καν την ευκαιρία να τις ακούσουν, γιατί δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα νέα ελληνικά.
Για να ευθυμήσουμε, να σημειώσουμε (αντλώντας από την ανακοίνωση Χαρακόπουλου), ότι ο ελληνόφωνος δήμαρχος της Μπόβα ονομάζεται Santo Cassile (ελληνικότατο όνομα!), ο ελληνόφωνος σύλλογος της περιοχής του Ρέτζιο ονομάζεται «JaLo' tu Vua» (αυτό κι αν είναι ελληνικό!) και ο πρόεδρός του Tito Squillaci (λέτε να ήταν Γκρεκάνος και ο Τότο Σκιλάτσι, που πέρασε ως διάττων αστέρας από την Εθνική Ιταλίας το '90;).
Οι εθνικιστές (αμόρφωτοι επί της ουσίας οι περισσότεροι) δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τα σύγχρονα έθνη είναι δημιουργήματα του καπιταλισμού. Ούτε η γλώσσα ούτε η φυλετική καταγωγή μπορούν από μόνες τους να διαμορφώσουν εθνική συνείδηση σε πληθυσμούς που δεν έχουν κοινή κοινωνικοοικονομική ζωή. Οι Γκρεκάνοι ασφαλώς και πρέπει να είναι περήφανοι για τη φυλετική καταγωγή τους, να φροντίζουν το γλωσσικό τους ιδίωμα, την κουλτούρα και τις ιδιαίτερες παραδόσεις τους. Δεν έχουν, όμως, ελληνική αλλά ιταλική εθνική συνείδηση. Οπως ακριβώς οι δικοί μας Βλάχοι δεν έχουν ρουμάνικη ή μολδαβική αλλά ελληνική εθνική συνείδηση και οι δικοί μας Αρβανίτες δεν έχουν αλβανική αλλά ελληνική εθνική συνείδηση. Οπως το νεοελληνικό έθνος σχηματίστηκε από διάφορες φυλετικές ομάδες (τα μέλη κάποιων απ' αυτές τις ομάδες δε μιλούσαν καν ελληνικά, όπως συνέβαινε για παράδειγμα με τους Σουλιώτες), έτσι και το νέο ιταλικό έθνος σχηματίστηκε στη διάρκεια της αστικής επανάστασης, όταν ο Γαριβάλδης και οι σύντροφοί του έσπαζαν τα δεσμά του φεουδαρχικού κατακερματισμού της χώρας.
Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε τμήμα του σημερινού ελλαδικού χώρου, το οποίο προήλθε από την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έμειναν εθνικές μειονότητες, όπως οι Σλαβομακεδόνες και οι Τούρκοι της Θράκης. Αυτές είναι πραγματικές εθνικές μειονότητες και όχι θρησκευτικές ή πολιτιστικές ή γλωσσικές.
Π.Γ.
