Την άνοιξη του 2014, ο Φλαμπουράρης με τον Στρατούλη πραγματοποίησαν άγνωστο αριθμό συναντήσεων στα γραφεία του ομίλου Μελισσανίδη, ενός καπιταλιστή που ήταν γνωστός για τις στενές του σχέσεις με τον Σαμαρά, με αντικείμενο την υπερψήφιση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ της σκανδαλώδους διάταξης που προωθούσε η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, προκειμένου ο εν λόγω καπιταλιστής να φτιάξει ένα φαραωνικό γήπεδο σε βάρος του άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας και των γύρω περιοχών.
Το «ντιλ» κλείστηκε και το ανακοίνωσε στη Βουλή ο ίδιος ο Στρατούλης. Γνωρίζουμε τι ήταν αυτό που θα έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ στον Μελισσανίδη (υπερψήφιση μόνο των συγκεκριμένων διατάξεων, που προστέθηκαν στο νομοσχέδιο για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψήφιζε). Δεν μάθαμε ποτέ τι θα έδινε σε αντάλλαγμα ο Μελισσανίδης στον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είμαστε αφελείς για να πιστέψουμε ότι ένα κόμμα που βάδιζε προς την εξουσία, έκανε μια τόσο άθλια παρασκηνιακή συναλλαγή μόνο και μόνο επειδή κάποια στελέχη του εμφορούνταν από «αγνά κιτρινόμαυρα αισθήματα».
Μεσολάβησε η τραμπούκικη δράση του «οπαδικού στρατού» ενάντια στους κατοίκους που αντιδρούσαν στην καταστροφή του άλσους. Ξέσπασε θύελλα. Ξεσηκώθηκε ο κόσμος, ακόμα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (ποιος ξεχνάει ένα πύρινο άρθρο του νυν υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βαγγέλη Αποστόλου;), με αποτέλεσμα, μετά από μια ψηφοφορία στην πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εμφανίστηκε να κρίθηκε εντελώς οριακά, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να καταψηφίσει τις εν λόγω διατάξεις και να δεσμευτεί πως όταν γίνει κυβέρνηση θα τις καταργήσει και θα φέρει άλλες, συμβατές με τα αιτήματα των κατοίκων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και, φυσικά, ξέχασε και αυτή τη δέσμευσή του, όπως και όλες τις άλλες. Χωρίς στη συγκεκριμένη περίπτωση να έχει κάποια μνημονιακή υποχρέωση. Κι όχι μόνο ξέχασε τη «δέσμευσή» του, αλλά βάλθηκε να ολοκληρώσει το περιβαλλοντικό έγκλημα, ασκώντας πρωτοφανείς πιέσεις στα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης και ωθώντας τα στη μια παρανομία μετά την άλλη.
Ο ίδιος ο Μελισσανίδης απέδωσε τα εύσημα στον Φλαμπουράρη, χωρίς τον οποίο -όπως είπε- όχι άδεια δε θα έβγαινε, αλλά θα τους είχαν πάρει και το οικόπεδο. Ο Φλαμπουράρης είναι παντελώς αναρμόδιος για όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την άδεια του γηπέδου. Δεν εμπλέκεται σε καμία φάση της ελεγκτικής και εγκριτικής διαδικασίας. Με ποια ιδιότητα παρενέβαινε, όπως ο ίδιος ο Μελισσανίδης αποκάλυψε, χωρίς να υπολογίζει ότι έτσι τον «έδινε» κανονικά; Η μόνη ιδιότητα που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι αυτή του στελέχους του στενού πρωθυπουργικού επιτελείου, που είχε κλείσει το «ντιλ» του 2014, το οποίο κατέβηκε από το ράφι και ξανατοποθετήθηκε στο τραπέζι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε κυβέρνηση.
Εκ του τελικού αποτελέσματος, που πέρασε από διάφορες φάσεις, για τις οποίες έχουν δημοσιευτεί αναλυτικότατα ρεπορτάζ από την εφημερίδα μας (για την τελική φάση μπορείτε να διαβάσετε σ' αυτό το φύλλο, στη σελίδα 8), γνωρίζουμε πλέον ότι έγινε σωρεία παρανομιών. Η μία μετά την άλλη, η μία πάνω στην άλλη. Αδίστακτα τσαλαπάτησαν τη νομιμότητα, χρησιμοποίησαν δημόσιους υπάλληλους σαν εκτελεστικά όργανα ασκώντας τους πρωτοφανείς πιέσεις, δε δίστασαν μπροστά σε τίποτα.
Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Θυμηθείτε τα δάση του Ελληνικού, που ο Φλαμπουράρης έβαλε τη νομική του σύμβουλο να στείλει ιταμή διαταγή στο Δασάρχη Πειραιά, απαιτώντας του να υπογράψει, γιατί αυτό απαιτεί το Μνημόνιο!
Κάνουμε ρεπορτάζ εδώ και δεκαετίες. Εχουμε παρακολουθήσει κυβερνήσεις και υπουργούς να παρανομούν. Τέτοιο αδίστακτο modus operandi έναντι των δημόσιων υπάλληλων δεν έχουμε ξαναδεί.
Π.Γ.
