Συμπληρώθηκαν δυο μήνες από την έναρξη του κουτσουρεμένου lockdown της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τα αποτελέσματα είναι ισχνά, το τρίτο κύμα της πανδημίας ορθώνει ήδη την απειλή του, και όμως η δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται τεχνηέντως στο «πώς θα ανοίξουμε».
Προφανώς, η εικόνα των περίπου 50 νεκρών την ημέρα (ο μακάβριος απολογισμός αγγίζει ήδη τους 5.200 νεκρούς) και των «τιγκαρισμένων» ΜΕΘ θεωρείται ικανοποιητική.
Aπό την κυβέρνηση προφανώς θεωρείται ικανοποιητική. Λίγο ακόμα να μειωθεί ο αριθμός των νοσηλευόμενων στις ΜΕΘ και θα επανέλθουμε στην «κανονικότητα». Εμείς, όμως, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, έχουμε κανένα λόγο να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι;
Aν καταλήξουμε στο «πρέπει να ζήσουμε, τι να κάνουμε;», θα έχουμε υποστεί μια ήττα ιστορικών διαστάσεων. Θα έχουμε αποδεχτεί να μετατραπούμε σε «αναλώσιμα υλικά» στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ολοι έχουμε καταλάβει πλέον ότι αυτό το lockdown δεν είναι καθολικό αλλά μερικό. Πολύ μερικό, μάλιστα. Κι όμως, στόχος της κυβέρνησης είναι να το κάνει πιο μερικό. Αποφάσισε ήδη ν’ ανοίξει τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία και έδωσε μια βδομάδα παράταση στο κλείσιμο της λιανικής, κλείνοντας το μάτι στη «μεσαία τάξη». Οπότε η συζήτηση περιχαρακώθηκε στο «πότε θ’ ανοίξουν γυμνάσια και λύκεια» και στο «πότε θα επανέλθει έστω το click away».
Ομως, τα μεγάλα εκκολαπτήρια και υπερμεταδότες της νόσου, οι κάθε είδους επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου (βιομηχανικές, εμπορικές, υπηρεσιών) δεν έκλεισαν ποτέ. Ούτε για μια μέρα. Ούτε όταν σε κάποια εντοπίζονται κρούσματα. Αυτές οι επιχειρήσεις, εκτός από τις συνθήκες υψηλού συγχρωτισμού κατά τη λειτουργία τους, είναι και οι τροφοδότες του μεγάλου συνωστισμού στα μέσα μαζικής μεταφοράς κατά τις ώρες αιχμής.
Οπως της ξέφυγε και το παραδέχτηκε κάποια στιγμή η Παπαευαγγέλου, όταν προσπάθησε να εξηγήσει γιατί δεν πέφτουν τα κρούσματα και τα «σκληρά δεδομένα» (νεκροί – διασωληνωμένοι), παρά το lockdown: «Μία πιθανή εξήγηση του συνεχιζόμενου δεύτερου κύματος, είναι ότι λόγω της μεγάλης διασποράς στην κοινότητα υπάρχει ένασυνεχές, ας το πούμε, πινγκ-πονγκ μεταξύ των εργασιακών χώρων και της ενδοοικογενειακής διασποράς. Δηλαδή, εκεί που πάει να ηρεμήσει μία περιοχή,ξεσπά μία συρροή κρουσμάτων σε ένα εργασιακό περιβάλλον, σε μία κλειστή δομή, που λειτουργεί σαν μία πηγή υπερμετάδοσης και έχει σαν αποτέλεσμα την διασπορά μέσα στα σπίτια όλων αυτών των ανθρώπων, στις οικογένειές τους».
Αυτά ειπώθηκαν στις 4 Δεκέμβρη. Κι όμως, η απρόσκοπτη και ανεξέλεγκτη λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων δε διαταράχτηκε ούτε στιγμή. Ενα μήνα από τότε, ξανασυζητούν για τα νυχάδικα και το click away, όχι όμως για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Κι ας έχουν στο μεταξύ επισημανθεί (από τους ίδιους τους κυβερνητικούς υπεύθυνους) «ανησυχητικά» στοιχεία για τη διασπορά του κοροναϊού όχι μόνο στην υποβαθμισμένη Δυτική Αττική, αλλά και στα προλεταριακά προάστια της Αθήνας και του Πειραιά.
Η κυβερνητική προπαγάνδα, έτσι όπως σερβίρεται από τα εξωνημένα αστικά ΜΜΕ των μιντιαρχών, έχει μετατρέψει το τρίτο κύμα της πανδημίας σε νεφέλωμα, σε μεταφυσική έννοια. Το τρίτο κύμα, όμως, δεν έχει καμιά μεταφυσική διάσταση. Είναι το αναμενόμενο χειμερινό κύμα, που ήδη έχει ξεκινήσει στις κεντρικές και βόρειες ευρωπαϊκές χώρες και θα χτυπήσει και στη χώρα μας μόλις αρχίσει ο πραγματικά χειμωνιάτικος καιρός (Φλεβάρη-Μάρτη).
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι -για να το πούμε απλά- να «κολλήσει» το τρίτο κύμα στο εν εξελίξει δεύτερο κύμα. Δηλαδή, να ξεκινήσει το τρίτο κύμα σε συνθήκες υψηλής (και ανεξέλεγκτης) διασποράς του ιού και με το ΕΣΥ λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα όριά του, αλλά πάντως υπό τεράστια πίεση. Τότε, οι τέσσερις χιλιάδες νεκροί του τελευταίου διμήνου θα είναι… μετριοπαθές νούμερο, μπροστά στις νέες εκατόμβες που θα προκύψουν.
- Γιατί σε όλα τα αερογενώς μεταδιδόμενα λοιμώδη νοσήματα το χειμερινό κύμα είναι το πιο θανατηφόρο (δείτε τη γρίπη).
- Γιατί ο μύθος ότι τα εμβόλια θα χτίσουν γρήγορα ένα επαρκές τείχος ανοσίας, ήδη κατέρρευσε (δεν υπάρχουν εμβόλια και ο ρυθμός εμβολιασμού είναι απελπιστικά αργός).
- Γιατί δεν έχει γίνει τίποτα προκειμένου να ενισχυθεί το ΕΣΥ.
- Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει εντάξει στη φαρέτρα των φαρμάκων τα ακριβά φάρμακα, όπως τα μονοκλωνικά αντισώματα.
Δε χρειάζεται να είναι κανείς επιδημιολόγος για να αντιληφθεί ότι το μέγιστο ζητούμενο σήμερα είναι να συγκρατηθεί αποφασιστικά η διασπορά του κοροναϊού στη χώρα. Οχι η διασπορά που σερβίρουν καθημερινά τα «μαϊμουδισμένα» στοιχεία του ΕΟΔΥ, αλλά η πραγματική διασπορά, που κρατάει γεμάτες τις ΜΕΘ και σκοτώνει ακόμα πενήντα ανθρώπους την ημέρα.
Για να συγκρατηθεί αποφασιστικά η διασπορά, χρειάζεται να εφαρμοστεί ένα καθολικό lockdown. Και καθολικό lockdown δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν κλείσουν για ένα διάστημα τα μεγάλα εκκολαπτήρια και υπερμεταδότες της νόσου: οι επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, βιομηχανικές, εμπορικές, παροχής υπηρεσιών. Ολες, εκτός απ’ αυτές που παράγουν και διανέμουν είδη πρώτης ανάγκης και παρέχουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Ετσι θα περιοριστούν οι μετακινήσεις και το «πάστωμα» των εργαζόμενων στα μέσα μεταφοράς κατά το πήγαινε/έλα στην και από τη δουλειά.
Και βέβαια, οι εργάτες και οι εργάτριες, που ζουν από τη δουλειά τους, να έχουν πλήρη κάλυψη μισθού/μεροκάματου και ασφάλισης. Τόσα κέρδη σοδειάζουν οι καπιταλιστές από την αρπαγή της υπεραξίας των εργατών. Ας πληρώσουν μερικές εβδομάδες μισθούς και ασφάλιση, για να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά η πανδημία και να μη θρηνήσουμε άλλες εκατόμβες νεκρών, μέχρι να χτιστεί ένα τείχος ανοσίας που θα μας επιτρέψει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Η κυβέρνηση, υπηρετώντας δουλικά το κεφάλαιο, έχει επιλέξει την πολιτική του «ακορντεόν». Κλείσιμο και άνοιγμα επιμέρους τομέων (λιανεμπόριο, εκπαίδευση, υπηρεσίες λιανικής), χωρίς να θιχτούν σε τίποτα τα μεγάλα εκκολαπτήρια και υπερμεταδότες, οι επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Ετσι, τα μεν εμβόλια θα χτίζουν αργά και βασανιστικά ένα περιορισμένο τείχος ανοσίας, ενώ το υπόλοιπο -μέχρι να φτάσουμε σε μια ικανοποιητική «ανοσία της αγέλης», της τάξης του 60%-70% θα χτίζεται μέσω της νόσησης, η οποία φυσικά θα συνοδεύεται από εκατόμβες αδικοχαμένων ανθρώπων μας.
Τα πράγματα είναι καθαρά, λοιπόν: ‘Η σκύβουμε το κεφάλι και θρηνούμε νεκρούς ή παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας κι αλλάζουμε τη φορά των πραγμάτων.
