Το ΔΝΤ δε ζητάει νέα μέτρα, μας ανακοίνωσε πανηγυρικά από την Ουάσινγκτον ο Τσίπρας. Εμείς ποτέ δεν ζητήσαμε νέα μέτρα, συμπληρώνει με νόημα ο Τόμσεν.
Τα λόγια της Λαγκάρντ ηχούν σαν μουσική στ' αυτιά μου, δήλωσε ο Τσίπρας εκστασιασμένος, πάντοτε από την Ουάσινγκτον. Ο ίδιος Τσίπρας που πριν από ένα χρόνο καλούσε το ΔΝΤ να αποχωρήσει από το ελληνικό «πρόγραμμα», γιατί κωλυσιεργούσε και με τις «παράλογες απαιτήσεις του» έφερνε προσκόμματα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς που ήθελαν να κλείσουν τη δεύτερη αξιολόγηση, συμφωνώντας με την ελληνική κυβέρνηση.
Οσο κι αν προσπαθεί ο σεναριογράφος να αλλάξει τις ατάκες, το έργο παραμένει ολόιδιο. Ούτε οι βασικοί πρωταγωνιστές αλλάζουν, όσο κι αν εναλλάσσονται στους ρόλους του καλού και του κακού.
Συνεντευξιαζόμενος στην αυστριακή Der Standard (όχι τυχαία, αν αναλογιστούμε το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα σ' αυτή τη χώρα της Ευρωζώνης), ο Πολ Τόμσεν, εδώ και καιρό επικεφαλής του γραφείου του ΔΝΤ στην Ευρώπη, υποστήριξε πως δεν ευθύνετα το ΔΝΤ για τις περικοπές και την κοινωνική δυστυχία στην Ελλάδα. Είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε, αυτό είναι η ειρωνεία του πράγματος: για κάποια χρόνια τώρα, ήμασταν εμείς που απαιτούσαμε μικρότερη δημοσιονομική προσαρμογή. Είναι άδικο να επιρρίπτεται σε εμάς η ευθύνη. Από το πρώτο πρόγραμμα της Ελλάδας το 2010, έχουν αλλάξει πολλά. Οι Ευρωπαίοι έχουν συμφωνήσει με τους Ελληνες σε αυστηρούς στόχους, μη αναγκαίους και φιλόδοξους, που οδήγησαν σε μεγάλες περικοπές. Εμείς ως ΔΝΤ το αποδεχθήκαμε. Επειτα από κάποια στιγμή, όμως, όταν τα νούμερα ξεκίνησαν να εκτροχιάζονται όλο και περισσότερο από τους στόχους, υποδείξαμε ότι κάτι είναι στρεβλό. Είχαμε πει τότε ότι χωρίς επιπρόσθετα μέτρα, αυτά που συμφωνήσατε δεν μπορούν να επιτευχθούν. Γι' αυτό υπάρχει ίσως η αντίληψη ότι αυτοί είναι στόχοι που θέσαμε εμείς. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει».
Τι λέει ο Τόμσεν σε ελεύθερη απόδοση; Δε φταίμε εμείς για την εφιαλτική λιτότητα. Οι Ευρωπαίοι με τους Ελληνες έβαλαν υψηλούς στόχους κι εμείς, σεβόμενοι την… επιστημοσύνη μας, λέμε ότι αυτοί οι στόχοι δεν πιάνονται χωρίς πρόσθετα μέτρα, τα οποία στο τέλος παίρνονται, γιατί όλοι αναγκάζονται να συμφωνήσουν πως οι στόχοι δεν πιάνονται διαφορετικά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που παίζεται αυτό το blame game, όπως το χαρακτηρίζουν οι Αγγλοσάξωνες. Η κάθε πλευρά προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στην άλλη, ενώ η αλήθεια είναι πως όλοι μαζί συναποφασίζουν. Κι είναι βολικό αυτό το παιχνίδι, ιδιαίτερα στην ελληνική κυβέρνηση, γιατί λειτουργεί αποπροσανατολιστικά: ψάχνουμε να βρούμε τον αίτιο, ενώ κάτω από τα μέτρα υπάρχουν οι τζίφρες ολονών.
Πού βρισκόμαστε τώρα; Πριν καν έρθει η τρόικα στην Αθήνα για τον ολιγοήμερο προπαρασκευαστικό γύρο της τρίτης αξιολόγησης, το ΔΝΤ είχε φροντίσει να καταστήσει σαφές, με τον πιο επίσημο τρόπο (με έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα), ότι τα νούμερα του 2018 «δε βγαίνουν». Η διαφορά είναι γύρω στα 2,4 δισ. ευρώ. Αλλά το ΔΝΤ δε ζητά νέα μέτρα κι αυτό γαργαλάει ευχάριστα τ' αυτιά του Τσίπρα.
Τι ζητάει το ΔΝΤ, σύμφωνα με όσα εξηγεί ο Τόμσεν; 'Η να αλλάξουν οι στόχοι (πράγμα που δε γίνεται, γιατί έχουν ψηφιστεί ακόμα και από κοινοβούλια ευρωπαϊκών χωρών) ή να παρθούν νέα μέτρα για να πιαστούν οι στόχοι (πράγμα που θα γίνει και πάλι).
