Ηταν μια άθλια ρύθμιση αυτή που συμφώνησαν οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ με την κυβέρνηση, για να λύσουν υποτίθεται το πρόβλημα των εργαζόμενων που παράτησε ο Λαναράς. Μια λύση χρηματοδότησης του Λαναρά από τις τράπεζες, με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, χωρίς καν να ελέγξουν τη διοίκηση που ως τώρα έχει ασκήσει, ούτε τη διοίκηση που θα ασκήσει στο μέλλον. Κι όμως, ακόμα και αυτή η άθλια ρύθμιση αποσύρθηκε από τη Βουλή. Οπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση, αντέδρασε η Κομισιόν, θεωρώντας ότι θίγεται ο ανταγωνισμός, οπότε θα υπάρξει διαβούλευση και αν συμφωνήσει η Κομισιόν θα επαναπροωθηθεί η ρύθμιση. Αλλιώς, οι εργαζόμενοι ας ετοιμάζονται να μπουν στην ουρά των ανέργων, όπου ήδη έχουν μπει εκατοντάδες εργαζόμενοι του ίδιου ομίλου.
Πριν μερικούς μήνες, αυτή η είδηση θα περνούσε ασχολίαστη. Σήμερα, όμως, μια περίοδο όπου οι κυβερνήσεις της ΕΕ «μπουκώνουν» με τρισεκατομμύρια ευρώ τα μεγαλολαμόγια των τραπεζών, βάζοντας στη μπάντα το Σύμφωνο Σταθερότητας που οι ίδιες ψήφισαν, το να μην εγκρίνονται δάνεια που μπορεί να φτάσουν το πολύ τα 35 εκατομμύρια σε κάποιες επιχειρήσεις, ώστε να μη πετάξουν –τουλάχιστον για ένα διάστημα– τόσους εργαζόμενους στο δρόμο, συνιστά πρόκληση.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για την περίπτωση της Ολυμπιακής. Μια επιχείρηση που το ίδιο το κράτος οδήγησε σε μεθοδευμένη υπερχρέωση, αρνούμενο να καταβάλει τις δικές του οφειλές και υποχρεώνοντάς την να δανείζεται για να τα βγάλει πέρα. Κάθε ιδέα διατήρησής της στο κράτος –και διατήρησης των κεκτημένων των εργαζόμενων– με ρύθμιση των κρατικών χρεών, απαγορεύεται διά ροπάλου, διότι… νοθεύει τον ανταγωνισμό.
Οπως βλέπετε, η διαχείριση της κρίσης γίνεται με αυστηρά ταξικά κριτήρια. Κάθε πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, δε σηκώνει γενικές απαντήσεις. Μόνο ταξικές.
Μας λένε ότι οι τράπεζες κινδυνεύουν με κατάρρευση και γι’ αυτό πρέπει να στηριχτούν από το κράτος, ώστε να μη παρασύρουν σε κατάρρευση την οικονομία. Κι εμείς τους αντιτείνουμε: ένα από τα βασικά συμπτώματα της κρίσης είναι η αύξηση της ανεργίας. Ολοι οι διεθνείς οργανισμοί το προβλέπουν. Τι σκοπεύετε να κάνετε γι’ αυτό; Την απάντηση τη δίνουν κάθε μέρα: τίποτα!
Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τα κεφάλαια και τα κέρδη τους. Εμείς οφείλουμε να ενδιαφερθούμε –τουλάχιστον– για την προστασία των δικών μας ανθρώπων. Απλά είναι τα πράγματα, απλές και οι διεκδικήσεις: Να απαγορευτούν με νόμο οι απολύσεις. Να επιδοτούνται όλοι οι άνεργοι, για όσο διάστημα παραμένουν άνεργοι και το επίδομα να μην είναι μικρότερο από το βασικό μισθό. Να ασφαλίζονται οι άνεργοι για όλο το διάστημα της ανεργίας.