Με μια αιφνιδιαστική καταδρομική επιχείρηση, υπό την κάλυψη μπαράζ ρουκετών, επιχείρηση που έπιασε στον ύπνο το σιωνιστικό στρατό, οι ένοπλες δυνάμεις της Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο εισέδυσαν στο ισραηλινό έδαφος και κατάφεραν να φύγουν παίρνοντας μαζί τους δύο αιχμαλώτους και αφήνοντας πίσω επτά νεκρούς. Η (αναμενόμενη), πολεμική αντίδραση του Ισραήλ που άρχισε να βομβαρδίζει το Λίβανο, απαντήθηκε με νέο μπαράζ ρουκετών που έπληξαν ισραηλινούς στόχους.
Αυτό σημαίνει έμπρακτη αλληλεγγύη. Ο πόλεμος απαντήθηκε με πόλεμο. Η συστηματική εξόντωση μαχητών και αμάχων (τους 65 είχαν φτάσει οι Παλαιστίνιοι νεκροί, από την αρχή της νέας εισβολής στη Γάζα μέχρι την περασμένη Τετάρτη) και η καταδίκη του Παλαιστινιακού λαού σε λιμοκτονία (καταστρέφονται οι υποδομές ηλεκτρισμού και υδροδότησης) δεν έμειναν χωρίς απάντηση. Η Χεζμπολάχ έσωσε την τιμή των αραβικών λαών και κατέδειξε πόσο πουλημένες είναι οι ηγεσίες των κρατών της περιοχής, που παρακολουθούν απαθείς μια ακόμα σιωνιστική βαρβαρότητα. Κατέδειξε ακόμη τον κυνισμό των ιμπεριαλιστών και των υποτακτικών τους της «διεθνούς κοινότητας» που κανακεύουν και πάλι το χαϊδεμένο τους παιδί, το χωροφύλακά τους στη Μέση Ανατολή, τηρώντας «ίσες αποστάσεις» και συστήνοντας «αυτοσυγκράτηση σ’ όλες τις πλευρές».
Κατέδειξε ακόμα αυτή η πολεμική έκφραση αλληλεγγύης, που θα ‘χει κόστος και για τους μαχητές της Χεζμπολάχ και για το λαό του Λιβάνου, την ταξική κατάπτωση και ιδεολογικοπολιτική παρακμή του προλεταριάτου της Δύσης, που τόσο καιρό παρακολουθεί αδιάφορο τη σφαγή, χωρίς να κάνει το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει, χωρίς τουλάχιστο να πλημμυρίζει τους δρόμους για να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον Παλαιστινιακό λαό και τις αντιστασιακές του οργανώσεις, χωρίς να προσπαθεί να στριμώξει τις «δικές του» κυβερνήσεις, δημιουργώντας μια πολιτική εφεδρεία-στήριγμα της Παλαιστινιακής Αντίστασης.
Τα είδαμε και στη χώρα μας αυτά τα χάλια. Εκτός αν θεωρήσουμε άλλοθι τις άμαζες διαδηλώσεις αυτής της εβδομάδας, στις οποίες έλαμψαν και πάλι όχι η κινηματική λογική και η διάθεση για αλληλεγγύη, αλλά η διάθεση για κομματική προβολή (ο Περισσός επιμένει και σ’ αυτό το ζήτημα διασπαστικά) και η δημιουργία μιας πασαρέλας πανό με κομματικές υπογραφές. Επειδή, η κατάσταση εξακολουθεί να παραμένει κρίσιμη, επειδή συνεχίζονται και η βαρβαρότητα και η αντίσταση, έχουμε χρέος όλοι να κάνουμε νέες προσπάθειες για να εκφραστεί μαχητικά, κινηματικά, χωρίς μικροπολιτικούς υπολογισμούς, με διεθνιστικό πνεύμα, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Να εκφραστεί στους δρόμους. Ξανά και ξανά. Η Παλαιστινιακή κοινότητα στην Ελλάδα ας αναλάβει πρωτοβουλίες προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα είναι ντροπή να βγούμε από την υποχρέωση με τις εκδηλώσεις της εβδομάδας που φεύγει.
