Πόσο πιο καθαρά να το πει ο Παπανδρέου; «Τελειώνει για τη χώρα μας μια ολόκληρη εποχή. Και πρέπει να τελειώσουμε με αυτή την εποχή δια παντός», είπε στην εν είδει διαγγέλματος ομιλία του προς τον αφασικό κοινοβουλευτικό λόχο του ΠΑΣΟΚ, που τον καταχειροκρότησε, μισή μέρα πριν ανακοινωθεί το δεύτερο «πακέτο» αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων.
Ο,τι παίρνεται πίσω τώρα παίρνεται διά παντός. Τα μέτρα δεν έρχονται για να ισχύσουν για ένα-δυο χρόνια, αλλά για να ισχύσουν για πάντα. Ο υπουργός Οικονομικών το είχε πει off the record πριν από λίγες μέρες: ό,τι αποφασιστεί θα είναι μόνιμο.
Ενα το κρατούμενο, λοιπόν, αλλά δεν είναι το μοναδικό. «Οι αποφάσεις μας είναι επιβεβλημένες αλλά είναι μόνο η αρχή», είπε ο Παπανδρέου. Ποιος αμφιβάλλει ότι έρχονται και νέα μέτρα; Οχι μόνο σαρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, πάντα σε βάρος των εργαζόμενων, αλλά και πρόσθετα φοροεισπρακτικά μέτρα και πρόσθετες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Γιατί να σταματήσουν; Το μόνο που θα μπορούσε να τους σταματήσει είναι αυτό που είπε ο πολύπειρος Μητσοτάκης, που βγήκε στο γυαλί για να στηρίξει τα μέτρα της κυβέρνησης: οι αγορές παρακολουθούν προσεκτικά τις αντιδράσεις των ελλήνων εργαζομένων.
Ενα τεστ κοινωνικών αντοχών γίνεται με πειραματόζωα τους εργαζόμενους της Ελλάδας. Αν δεχτούν τα μέτρα χωρίς αντιστάσεις ή με μερικές άσφαιρες ντουφεκιές, τότε σημαίνει ότι και στην καρδιά της ευρωζώνης μπορούν να εφαρμοστούν μέτρα που έως τώρα τα εφάρμοζε το ΔΝΤ σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας.
Αντίθετα, αν στην Ελλάδα αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό κίνημα αντίστασης, ολόκληρη η ατζέντα θ’ αλλάξει, γιατί όλοι θα φοβούνται ένα ντόμινο που θ’ απλωθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η 24ωρη απεργία της 24ης Φλεβάρη συγκέντρωσε πάνω της την προσοχή όλων των διεθνών ΜΜΕ. Τα πολύ μικρής έκτασης επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και ΜΑΤ μεταδόθηκαν αστραπιαία σε όλο τον κόσμο. Τελικά δεν έγινε αυτό που φοβούνταν. Ηταν απλώς μια 24ωρη απεργία με αυξημένη συμμετοχή και με μια μαζική πορεία.
Το τι φοβούνται μας το έδειξαν. Οι αποφάσεις είναι πια δικές μας. ‘Η βγαίνουμε στο δρόμο μαζικά και μαχητικά ή βρισκόμαστε μέσα σε μερικούς μήνες πολλές δεκαετίες πίσω. Γι’ αυτό η κυβέρνηση άνοιξε όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα. Γι’ αυτό έπεσε με μένος πάνω στους εργαζόμενους, χωρίς να εξετάσει κανένα εναλλακτικό σενάριο. Δεν θα κάνουμε πίσω «όποιο και αν είναι το πρόσκαιρο κόστος, όποιες και αν είναι οι αντιδράσεις», δηλώνει ο Παπανδρέου. Ας τον διαψεύσουμε. Αλλιώς, θα είμαστε οργισμένοι –πλην όμως ανίσχυροι– θεατές στο ίδιο έργο. Στο έργο της αποδόμησης όσων κατέκτησαν οι προηγούμενες εργατικές γενιές.
