♦ Το καθημερινό καθήκον μας είναι να διασφαλίσουμε το συμφέρον σου. Προασπίζουμε το εισόδημα του Ελληνα καταναλωτή. Στηρίζουμε την ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Σούπερ Μάρκετ Ελλάδος)
Σ’ αυτή τη χώρα όλα γίνονται για καλό των εργαζόμενων. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στο παρελθόν. Και στο παρόν το ίδιο συμβαίνει. Η κυβέρνηση για το καλό μας αυξάνει του έμμεσους φόρους, που δεν έπρεπε καν να υπάρχουν. Οι παπάδες για το καλό μας χρυσοπηδιούνται. Οι πολιτικοί, οι δικαστές, οι μπάτσοι για το καλό μας αγωνίζονται, πληρώνονται, λαδώνονται. Ολοι θυσιάζονται, όλοι προσπαθούν, όλοι παλεύουν. Από τους βιομήχανους έως τους… πάντες. Αλλά πιο πολύ απ’ όλους προσπαθούν οι ταπεινοί, οι καταφρονεμένοι, οι ταλαιπωρημένοι ιδοκτήτες των σούπερ μάρκετ. Οι οποίοι θεωρούν καθήκον τους να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Μάλιστα, για να γίνεις μέλος τους ΣΕΣΜΕ, δίνεις όρκο αντίστοιχο με αυτόν του Ιπποκράτη που δίνουν οι γιατροί, ότι θα ξεσκισκείς, ότι θα έχεις καθημερινό καθήκον να διασφαλίσεις τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Οι γιατροί όμως -οι περισσότεροι- χτυπάνε και κάνα φακελάκι, ενώ οι σουπερμαρκετάδες βράχοι. Στις επάλξεις για το συμφέρον του εργαζόμενου. Βεβαίως, πρέπει και ο εργαζόμενος να κάνει και καμιά θυσία. Να δουλέψει ολίγον τι παραπάνω. Καμιά Κυριακή, καμιά αργία, ως τα μεσάνυχτα. Δεν μπορεί. Ολοι πρέπει να ξεκουνηθούμε. Δεν είναι σωστό μόνο οι βιομήχανοι, μόνο οι παπάδες, μόνο οι πολιτικοί, μόνο οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές και κυρίως -κατά τα γραφόμενά τους- μόνο οι σουπερμαρκετάδες να θεωρούν καθήκον τους να υπηρετήσουν το λαό. Τελικά, εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε αχάριστοι. Αχάριστοι, αγνώμονες και τεμπέληδες.
♦ Οχι άλλα «ψώνια» – Οχι στο ξεχείλωμα του ωραρίου – Μη σκέφτεσαι σαν καταναλωτής, σκέψου σαν εργαζόμενος (Πρωτοβουλία δράσης ενάντια στην «απελευθέρωση» του ωραρίου)
Για του λόγου -του προηγούμενου- το αληθές. Ορισμένοι εξακολουθούν να επιμένουν αντιδραστικά. Να διεκδικούν, λέει, να μη ξεχειλώσει το ωράριο. Είμαστε πλέον στον 21ο αιώνα. Εχουμε φτάσει στον Αρη και αυτοί εκεί. Να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών. Ενώ αυτοί που βλέπουν μπροστά, αυτοί που για καθήκον της ζωής τους έχουν τάξει το λαϊκό συμφέρον, οι ανιδιοτελείς, οι οραματιστές, δεν μένουν μόνο σε ένα απλό ξεχείλωμα του ωραρίου. Οραμά τους είναι να ξεχειλώσουν το 24ωρο. Να φτιαχτεί, ας πούμε, μια ημέρα 30 ωρών. Να μπορούν οι εργαζόμενοί τους -οι εργαζόμενοι-ιδιοκτησία τους που τόσο αγαπάνε- να δουλέψουν, να απασχολούνται 30 ώρες την ημέρα. Η πατρίδα τους έχει ανάγκη. Και οι σουπερμαρκετάδες επίσης.
♦ Δεν παζαρεύουμε τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Απεργούμε στις 17/03. Για να σταματήσει ΤΩΡΑ η ΑΠΡΑΞΙΑ και η ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ που οδηγούν τον ΟΤΕ στην ΑΠΑΞΙΩΣΗ και τον ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ – Για να αποκρούσουμε όλοι μαζί τα αντιασφαλιστικά σχέδια (ΟΜΕ-ΟΤΕ)
Εδώ, όπως καταλαβαίνετε, περάσαμε στον φωτισμένο, σύγχρονο, υπεύθυνο συνδικαλισμό. Αυτόν που συμβαδίζει με την εποχή του. Οπως συμβαδίζουν με την εποχή τους οι οραματιστές του ΣΕΣΜΕ. Δείτε πως ξεδιπλώνουν τη διεκδίκησή τους: Από το ειδικό στο γενικό. Από το μικρό στο μεγάλο. Από τα ασφαλιστικά-εργασιακά δικαιώματα στο τεράστιο στρατηγικό θέμα της απραξίας και της διοικητικής δυσλειτουργίας, που οδηγούν τον ΟΤΕ στην απαξίωση και στον εκφυλισμό. Για να καταλάβουμε και εμείς, που είμαστε κολλημένοι στο παρελθόν, ποιο είναι το μείζον, μας το γράφουν με κεφαλαία γράμματα. Γιατί με έναν ΟΤΕ που πετούσε σαν επιχείρηση μέχρι τώρα -ξεσκίζοντας τους καταναλωτές, εννοείται- η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έτρωγε με χρυσά κουτάλια. Τώρα που πάει να μοιραστεί στα γαλάζια παιδιά το «χαρτί,» δάκρυα και οδυρμοί, γιατί η επιχείρηση δεν πάει καλά. Αυτό είναι το μείζον. Το έλασσον, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, παραπέμπεται σε προσεχές τριήμερο της ΓΣΕΕ, σε καμιά στάση ή 24ωρη, αν γκρινιάζουν πολύ οι εργαζόμενοι, και στην Εργατική Πρωτομαγιά, που οι γραφειοκράτες θα ξανασυναντήσουν την ιστορία του κινήματος, πριν πάνε να πιάσουν το Μάη.