♦ Η καθηγήτρια πανεπιστημίου Νουριγιέ Γκιουλμέν και ο δάσκαλος Σεμίχ Οζακτσά, απολυμένοι όπως και χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί τους μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και το πογκρόμ που εξαπέλυσε το καθεστώς Ερντογάν, ξεκίνησαν απεργία πείνας στην πλατεία Γιουκσέλ της Αγκυρας. Στις 23 Μάη, η τουρκική Αντιτρομοκρατική τους συνέλαβε και τους προφυλάκισε, ενώ απέκλεισε κάθε πρόσβαση στην πλατεία, για να αποτρέψει συγκεντρώσεις αλληλεγγύης. Την περασμένη Πέμπτη, 1 Ιούνη, στις 6 το απόγευμα, η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν κάλεσε σε συγκέντρωση και πορεία στο Σύνταγμα, στο πλαίσιο μιας διεθνούς καμπάνιας αλληλεγγύης στους δύο προφυλακισμένους απεργούς πείνας. Κάλεσμα για συμμετοχή στη συγκέντρωση έκανε και η Κόντρα.
♦ Μήπως πρέπει να χαρούμε; «Η εποχή» καταγγέλλει «ευρωπαϊκό κυνισμό», διαπιστώνοντας ότι ίσχυσε «το δίκαιο του ισχυρότερου στο Γιούρογκρουπ της 22ας Μαΐου». Μήπως διευρύνεται το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο με τη συμμετοχή και της φράξιας των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ, τις θέσεις των οποίων εκφράζει η συγκεκριμένη εφημερίδα; Πλάκα κάνουμε, φυσικά. Οι… ανανεωτικές κουτοπονηριές δεν μπορούν ούτε πρωτάρηδες στην πολιτική να εξαπατήσουν πλέον. Αντίθετα, συσσωρεύουν οργή γι' αυτούς τους εξουσιομανείς τύπους, που από μικροαστοί διανοούμενοι (που ήταν στο παρελθόν) έχουν μετατραπεί σε αδίστακτους διαχειριστές της αστικής εξουσίας, βλέποντας ότι η ευκαιρία να «πιάσουν την καλή» δύσκολα θα τους ξαναδοθεί. Ο,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ@@ος μας είναι το δόγμα που καθορίζει την πολιτική τους συμπεριφορά. Αφού διαπιστώσει με θλίψη ότι «η ελληνική πλευρά που υποχρεώθηκε να νομοθετήσει νέα μέτρα πέραν του 2018, (…) βρίσκεται έκθετη, ακριβώς γιατί ο κ. Σόιμπλε δεν τα βρίσκει με το ΔΝΤ για το ζήτημα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος», αφού θρηνήσει γιατί οι «ισχυροί παράγοντες» της ΕΕ «υπερασπίζεται ο καθένας τα συμφέροντά του, αναζητά τις συμφωνίες με τους άλλους που τον εξυπηρετούν, τονίζει τις διαφωνίες από τις οποίες δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει, και αδιαφορεί για το αποτέλεσμα, τόσο γενικά όσο και προς την ελληνική πλευρά», η… ανανεωτική φυλλάδα καταλήγει με μοιρολατρία που θα τη ζήλευε και ινδός προσκυνητής στις όχθες του Γάγγη: «Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι η ελληνική πλευρά δεν θα μεταβεί στην ευρωομάδα της 15ης Ιουνίου με τους βαθμούς αισιοδοξίας που φαίνεται να τη συνόδευαν στις 22 Μαΐου. Ο ευρωπαϊκός κυνισμός ήταν τόσο έκδηλος που δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες». Νάτη πάλι η… λεξούλα: αυταπάτες. Αυταπάτες είχαν το πρώτο εξάμηνο του 2015, αυταπάτες είχαν και μέχρι τις 22 Μάη του 2017, όταν ο Τσίπρας δήλωνε ότι… θ' αναγκαστεί να φορέσει γραβάτα, γιατί τα πράγματα ήταν too good to be true. Σε ποιον τα πουλάτε αυτά, ρε απατεώνες; Οι αυταπάτες είναι ο φερετζές πίσω από τον οποίο προσπαθείτε να κρύψετε την αδίστακτη πολιτική σας. Γιατί κάποιος που διαπιστώνει ότι είχε αυταπάτες, αν διαθέτει ίχνος εντιμότητας, παραιτείται. Δε συνεχίζει να υπογράφει ό,τι του βάζουν στο τραπέζι.