♦ Η εκδήλωση αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα, με αιχμή την άδεια που ετσιθελικά αρνούνται να του δώσουν, απαιτώντας απ' αυτόν να υπογράψει δήλωση μετάνοιας, εκδήλωση που δεν έγινε στη Νομική τον περασμένο Δεκέμβρη, καθώς η Κοσμητεία έκλεισε τη σχολή κι όταν την άνοιξαν οι φοιτητές, η κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ να την περικυκλώσουν απαγορεύοντας την πρόσβαση, έγινε τελικά την περασμένη Τετάρτη σε αμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ. Ο Δ. Κουφοντίνας έκανε τηλεφωνική παρέμβαση, στην οποία εξέθεσε με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο τις απόψεις του. Κατήγγειλε την πολιτική των κυβερνήσεων. Και της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, φυσικά. Συνέδεσε το ειδικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους με τη γενικότερη πολιτική των Μνημονίων, της υποταγής στους ιμπεριαλιστές δανειστές, της αμερικανοδουλείας. Και επανέλαβε ότι δεν προτίθεται να εξευτελίσει τους αγώνες του και την επαναστατική του τιμή υπογράφοντας μια ατιμωτική δήλωση μετάνοιας. Φυσικά, ξεκαθάρισε ότι την άδεια θα εξακολουθήσει να τη διεκδικεί, γιατί είναι δικαίωμα που δεν αφορά μόνο τον ίδιο, ούτε μόνο τους επαναστάτες πολιτικούς κρατούμενους, αλλά το σύνολο των κρατούμενων. Μήνυμα έστειλε ο Χρήστος Τσιγαρίδας, που η κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεψε να παρευρεθεί. Το μήνυμα διάβασε ο Πέτρος Γιώτης, που παρουσίασε επιγραμματικά και μερικές σκέψεις της οργάνωσής μας.
1. Είναι κοινός τόπος ότι στους πολιτικούς κρατούμενους έχει επιβληθεί ένα καθεστώς εξαίρεσης, που ξεκίνησε από το 2002 και συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Η άρνηση χορήγησης άδειας στον Δ. Κουφοντίνα (και όχι μόνο) αποτελεί έκφραση αυτού του καθεστώτος εξαίρεσης και είναι ζήτημα πολιτικό, όχι νομικό. Αν το 2002 μιλούσαμε για το έγκλημα του «Ευαγγελισμού» σε βάρος του Σάββα Ξηρού, το 2017 πρέπει να μιλάμε για το έγκλημα του «Παίδων». Το ανήλικο παιδί της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη εγκλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική, με σκοπό να ανακριθεί από ειδικούς, μήπως και του αποσπάσουν κάποια χρήσιμη πληροφορία.
2. Το αστικό στρατόπεδο είναι «μπετόν αρμέ». Από την Ακροδεξιά μέχρι την Αριστερά της αστικής πολιτικής. Οι αυταπάτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθούσε άλλη πολιτική έκαναν τη δική τους ζημιά στο όποιο κίνημα αλληλεγγύης. Δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτα διαφορετικό από αυτούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες του ελληνικού καπιταλισμού με την ίδια βάρβαρη αποφασιστικότητα όπως και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.
3. Σ' ένα πολιτικό ζήτημα η απάντηση πρέπει να είναι πολιτική. Χώρος αναφοράς για το κίνημα αλληλεγγύης δεν πρέπει να είναι η αστική διανόηση, που έχει βουλωμένα τ' αυτιά της, γιατί υπηρετεί αυτό το καθεστώς και τρέφεται απ' αυτό. Χώρος αναφοράς πρέπει να είναι ο ελληνικός λαός. Γι' αυτό και δε χωρούν ιδεολογικές κουτοπονηριές και πολιτική σπέκουλα. Η δράση της 17Ν υπήρξε πολιτικά και κοινωνικά νόμιμη. Ο Κουφοντίνας δεν είναι «ο σύντροφος που έκανε λάθος», αλλά ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Αυτό πρέπει να κάνουμε κτήμα του ελληνικού λαού.
