♦ Μπορεί κάποιος να κάνει και πολιτική και αισθητική κριτική στην αφίσα της ΑΔΕΔΥ. Οχι όμως να μιλάει ο Τζανακόπουλος για «πράξη πολιτικής χυδαιότητας» για «κανιβαλισμό και ανθρωποφαγία», που ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν. Λες και ξέχασε κανείς τα γιουχαΐσματα και τις επιθέσεις σε πολιτικά στελέχη των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, τις κρεμάλες και τα ελικόπτερα στο Σύνταγμα. Ο νεόκοπος κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλείται την «πολιτική ευπρέπεια» και επιδιώκει να μεταφέρει σ' αυτό το επίπεδο τη συζήτηση, για να μην φανεί (αν αυτό είναι δυνατόν!) ότι η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντιμετωπίζεται όπως οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, από τις οποίες δε διαφέρει σε τίποτα.
♦ Αλλο καράφα, άλλο καραβάνα, παιδιά (το σύνθημα είναι γραμμένο σε τοίχο του ΕΜΠ). Οσο για το περιεχόμενο, δε δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε ότι αναφέρεται στα διάφορα προγράμματα με τα οποία οι καθηγητάδες κονομάνε, εξυπηρετώντας σχέδια του νατοϊκού πολεμικού μηχανισμού.
♦ Ιστορική φωτογραφία, ιστορικό πλακάτ. Προπαντός επίκαιρο, όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά.
♦ Οι πεισματάρηδες Αμερικανοί που εξακολουθούν να διαδηλώνουν μετά την εκλογή Τραμπ έχουν πολιτογραφήσει ως κορυφαίο ένα σύνθημα: «Δεν είναι δικός μου πρόεδρος». Σύνθημα που απευθύνεται λιγότερο στον Τραμπ και περισσότερο στον Ομπάμα, την Κλίντον και τους υπόλοιπους, που έσπευσαν να διακηρύξουν ότι ο Τραμπ «θα είναι ο πρόεδρός μας». Είναι κι αυτή η αντίδραση «κάτι» μέσα στη μαύρη καταχνιά.