♦ Καιρό είχαμε να ασχοληθούμε με την αγαπημένη της στήλης «Εποχή», ανεπίσημο όργανο της φράξιας των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ. «Κοντά στις 200 ψήφους η πρόταση για απλή αναλογική» ανακοινώνει με… σεμνότητα ο υπέρτιτλος του κύριου θέματος, «ξεχνώντας» να μας πει ότι σ' αυτές τις παρά κάτι 200 ψήφους συμπεριλαμβάνονται και οι 18 ψήφοι των νεοναζί της Χρυσής Αυγής (οι οποίοι δεν χρειάζονται συστάσεις). Βέβαια, οι νεοναζί δεν είχαν ανακοινώσει ακόμα τι θα κάνουν. Είχαν επιφυλαχθεί να ανακοινώσουν τη θέση τους στην Ολομέλεια, ρίχνοντας ιδέες για ανταλλαγή. Πώς ζητάτε την ψήφο μας για τον εκλογικό νόμο, όταν μας στερήσατε τον αντιπρόεδρο της Βουλής, που τον δικαιούμαστε; είπε ο εκπρόσωπός τους στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, από πού συμπέρανε η «Εποχή» ότι οι ψήφοι πλησιάζουν τις 200. Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι απλοί θνητοί; Εχει γίνει το παζάρι με τους νεοναζί και απλά κρατούν τα προσχήματα; Αμέσως μετά τον υπέρτιτλο, ακολουθεί ο κυρίως τίτλος, που πετά τη μπάλα στην κερκίδα: «Δεξιά επίθεση σε ακυβέρνητο Κέντρο». Η ανάλυση είναι… εκπληκτική: η κακιά Δεξιά πιέζει το «ακυβέρνητο» Κέντρο (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) να καταψηφίσει τον εκλογικό νόμο, κόβοντας και ράβοντας το μετεκλογικό σκηνικό στα μέτρα της (της Δεξιάς). Πριν, όμως, πάει κανείς στο μελλοντικό μετεκλογικό σκηνικό, που μπορεί και ν' αργήσει, θα πρέπει να αναρωτηθεί πώς διαμορφώθηκε το σημερινό σκηνικό. Από άποψη κοινοβουλευτικών συσχετισμών και διάταξης των πολιτικών δυνάμεων σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, το σκηνικό διαμορφώθηκε βάσει του καλπονοθευτικού νόμου Σκανδαλίδη-Παυλόπουλου (ο πρώτος τον έφτιαξε και ο δεύτερος ανέβασε το μπόνους από τις 40 στις 50 έδρες). Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει αυτό το νόμο. Μάλιστα, όταν το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, σε μια κίνηση πολιτικής δημαγωγίας, πρότεινε έναν εκλογικό νόμο σαν αυτόν που προωθεί σήμερα η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι συριζαίοι τον απέρριψαν μετά βδελυγμίας. Ηθελαν, βλέπετε, το μπόνους γιατί εκτιμούσαν ότι αυτοί θα κερδίσουν τις εκλογές που ετοίμαζαν (για να ξεφορτωθούν οι Τσιπραίοι και οι 53+ τους Λαφαζανικούς). Από άποψη οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής -κι αυτή είναι πιο σημαντική από τον εκλογικό νόμο- το σημερινό σκηνικό φτιάχτηκε από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, από την κακιά Δεξιά και από το «ακυβέρνητο» Κέντρο. Ολοι μαζί ψήφισαν το πρώτο Μνημόνιο και τρία πολυνομοσχέδια-λαιμητόμους. Σε ποιον τα πουλάει, λοιπόν, τα παραμυθάκια της η «Εποχή»; Μόνο άνθρωποι διεφθαρμένοι ως το μεδούλι, μόνο πολιτικά λαμόγια μπορούν να ανεχτούν τέτοια χοντρή προπαγάνδα.
♦ Αρνηση στο στρατό, απειθαρχία στη δουλειά – Τον πόλεμο τον ζούμε καθημερινά – ΕΣΕ (σύνθημα στον τοίχο της στρατολογίας των Ιωαννίνων)
Υπάρχει ένα ολόκληρο ρεύμα άρνησης στράτευσης, αλλά με υπορεύματα. Αλλοι το κάνουν καθαρά για προσωπικούς λόγους, άλλοι για ιδεολογικούς λόγους. Οι δεύτεροι υφίστανται και ποινικές συνέπειες. Το σύνθημα έχει πολιτική υπογραφή, οπότε θα περιμέναμε να διευκρινίζει ποιο είναι το πρόταγμά του. Και δεν το κάνει. Η απειθαρχία στη δουλειά, όμως, τι ακριβώς είναι; Λούφα; Αυτή μπορεί να γίνει και σε βάρος των συναδέλφων. Ατομική άρνηση του διευθυντικού δικαιώματος του καπιταλιστή; Αυτή οδηγεί σε απόλυση με τον εργάτη να πηγαίνει κυριολεκτικά «άκλαφτος». Ωραία τα ηχηρά συνθήματα, όταν απευθύνονται σε… μη εργαζόμενους. Οταν δηλαδή δεν έχουν ταξικό περιεχόμενο.