♦ Δε θυμόμαστε πιο επιτυχημένη παράφραση της γνωστής φράσης του Νίκου Καζαντζάκη. Ειρωνική σε πρώτη ανάγνωση, μετατρέπεται σε κραυγή αγωνίας αν τη σκεφτεί λίγο κάποιος. Αλλά και σε εγερτήριο σάλπισμα, αν αναλογιστούμε ποια είναι η λογική συνέχεια του «δεν φοβάμαι τίποτα». Και βέβαια, πολλά θα μπορούσαμε να πούμε πάνω στο τελευταίο. Για την αδυναμία των ανέργων να οργανωθούν και να δράσουν συλλογικά. Μια αδυναμία, όμως, που έχει πολιτικά αίτια. Γιατί όποτε η εργατική τάξη είχε συλλογική εκπροσώπηση, στο συνδικαλιστικό και κυρίως στο πολιτικό επίπεδο, έβρισκαν και οι άνεργοι έκφραση και «χώρο» για να δράσουν συλλογικά. Δεν έμεναν μόνοι με την απελπισία να τους τσακίζει.
♦ ΣΥΡΙΖΑ – Σταματάμε την κοινωνική λεηλασία – Ξεκινάμε την Ανασυγκρότηση (ταμπλό)
Αυτά έγραφε το ταμπλό στην πλάτη του προεδρείου, κατά τη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Κατακόκκινο το φόντο, λευκά τα γράμματα. Σύμβολο της απόλυτης πολιτικής εξαχρείωσης. Οι ντροπούλες του περασμένου καλοκαιριού, τότε που έκλαιγαν ομαδικά για το… πραξικόπημα των Βρυξελλών και εξηγούσαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα, αυτή η εξουσιαστική κλίκα έχει ενστερνιστεί πλήρως το Μνημόνιο και εφαρμόζει ασυζητητί τα σκληρά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που αυτό προβλέπει. Με την ίδια αναλγησία που το έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Διαφημίζοντας με το δικό της τρόπο το success story. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Αδιαφορώντας ακόμα και για το γεγονός ότι αυτά τα συνθήματα μπορεί να θεωρηθούν ως πρόκληση για ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε μόνο την πρώτη είτε και τις δυο φορές που κέρδισε τις εκλογές. Αυτή η κλίκα ενδιαφέρεται αυτή τη στιγμή μόνο για την όσο το δυνατόν μακροβιότερη παραμονή της στην εξουσία. Γι' αυτό και στην πλειοψηφία της εμφανίζει μια τάση συσπείρωσης. Αυτή την τάση που εμφανίζει κάθε αγέλη όταν αισθάνεται κίνδυνο. Οταν καταρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δε θ' ακουστεί κανένα μπαμ. Θ' ακουστεί μόνο ένα ελαφρύ φσσστ. Ο ήχος που κάνει ένα μπαλόνι όταν ξεφουσκώνει, όχι όταν σκάει.
♦ Ελληνική Δημοκρατία, Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Γεν. Γραμματεία Διαχείρισης Κοινοτικών και Αλλων Πόρων – Ημερίδα ενημέρωσης και διαβούλευσης – Θεσμικές παρεμβάσεις και εργαλεία στήριξης της Κοινωνικής Οικονομίας – Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015 – Cine Κεραμεικός – www.keko.gr (πρόσκληση)
Επιτέλους, ν' αρχίσει να εφαρμόζεται το… παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η περιβόητη «κοινωνική οικονομία» δεν είναι παρά μια κατεύθυνση της ΕΕ, που έχει προβλέψει και κάποια κονδύλια. Είναι οι ασπιρίνες που οι διαχειριστές του σύγχρονου καπιταλισμού δίνουν ως αναλγητικά, για να καταπραΰνουν τον πόνο σε κάποια από τα εκατομμύρια των θυμάτων της καπιταλιστικής κρίσης. Οπότε πώς μπορεί αυτό το πράγμα, που έρχεται κατευθείαν από τις Βρυξέλλες, να θεωρηθεί τμήμα του «παράλληλου προγράμματος» του ΣΥΡΙΖΑ; Αν βάλετε αυτό το ερώτημα, θα κάνετε λάθος. Γιατί συριζαίοι (παραδοσιακοί συριζαίοι και μεταπηδήσαντες από το ΠΑΣΟΚ) είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους όσοι έχουν στήσει μαγαζιά τέτοιου τύπου. Και περιμένουν πώς και πώς να γίνουν κάποιες αλλαγές στο νομικό πλαίσιο, ν' αρχίσουν να τρέχουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα, ν' αρχίσει να ρέει παραδάκι στις «κοινωνικές» επιχειρήσεις που έχουν στήσει. Γι' αυτούς είναι το «παράλληλο πρόγραμμα», δεν είναι για την εργαζόμενη (και άνεργη) κοινωνία. Οσοι έχουν παρακολουθήσει τη μεγάλη μπίζνα της «αποασυλοποίησης» ξέρουν πώς δουλεύει αυτή η μηχανή.
