♦ Η στολή φέρνει χολή ή η χολή φέρνει στολή; – Antifa (σύνθημα με μαύρο σπρέι στην οδό Καλυψούς, στην Καλλιθέα)
Αν το σύνθημα μιλούσε για τους μπάτσους ή τους καραβανάδες, θα δεχόμασταν τη γενίκευση (μολονότι κάθε γενίκευση κρύβει πάντοτε μονομέρεια). Ομως το σύνθημα μιλάει γενικά για «στολή». Και στολή φοράει και ο φαντάρος που απλά κάνει τη θητεία του. Ισχύει και γι' αυτόν το σύνθημα; Τόσος ελιτισμός πια; Δε χρειάζεται, βέβαια, να θυμίσουμε ότι από ανθρώπους που φορούσαν τη στολή του φαντάρου ξεκίνησαν μερικά από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, όπως η Κομμούνα του Παρισιού το 1871 και η Ρωσική Επανάσταση του 1917. Και δεν έχει μεσολαβήσει κάτι που ν' αλλάξει τον κανόνα ότι ο πολίτης που φοράει στρατιωτική στολή είναι πρωτίστως πολίτης, ταξικά προσδιοριζόμενος. Γι' αυτό και στόχος δεν πρέπει να είναι η «αφ' υψηλού» λοιδορία του, αλλά η ανάπτυξη της ταξικής του συνείδησης.
![](/wp-content/uploads/2020/08/941/content_pray_for_paris-palestine-syria.jpg)
♦ Το τεράστιο πανό σηκώθηκε στον αγώνα μπάσκετ Παναθηναϊκός – Λοκομοτίβ Κουμπάν. Μπράβο στους φιλάθλους που το σήκωσαν.
![](/wp-content/uploads/2020/08/942/content_epohi.jpg)
♦ Εβγαλαν τις κουκούλες. Αυτό ήταν το σχόλιο συντρόφου, όταν είδε το πρωτοσέλιδο της «Εποχής» την περασμένη Κυριακή. Αστικοποιημένοι ρεβιζιονιστές ήταν πάντοτε, αλλά παρίσταναν τους αριστερούς και τους αντικαπιταλιστές. Τώρα που τους δόθηκε η ευκαιρία να κυβερνήσουν, δεν πρόκειται να διστάσουν μπροστά σε οποιοδήποτε ταξικό έγκλημα, συμπλήρωσε ο σύντροφος. Και έχει δίκιο. Και τι δε γράφει το πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της συριζοφυλλάδας κάτω από τον κεντρικό τίτλο. Οτι «οι δανειστές συχνά επανέρχονται στο κλίμα των ημερών του Ιουλίου, με προφανή στόχευση η κυβέρνηση της Αριστεράς να βρεθεί αντιμέτωπη με τα κοινωνικά κινήματα και τις λαϊκές τάξεις, που την εμπιστεύθηκαν και να χρεοκοπήσει πολιτικά στη συνείδηση της κοινωνίας». Στόχος των δανειστών, δηλαδή, είναι να φθείρουν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ! «Η κυβέρνηση -συνεχίζουν- διαπραγματεύεται για να αμβλύνει τις συνέπειες των μνημονιακών, αντιλαϊκών προαπαιτούμενων», ενώ «το κόμμα πρέπει να συνεισφέρει στη συγκρότηση της κινηματικής αντίστασης για την αποτροπή τους, να οικοδομεί το παράλληλο πρόγραμμά του και να θεμελιώνει την υλοποίησή του»! Οι άνθρωποι ξεπερνούν κάθε όριο, νομίζοντας ότι απευθύνονται σε ηλίθιους. Και καταλήγουν: «Η αποκάλυψη της στείρας και λαϊκιστικής πολιτικής της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού είναι μεν αναγκαία, αλλά θα πρέπει να παίρνει αποστάσεις από τις προτροπές, από πολλές κατευθύνσεις για εθνική συνεννόηση, που έχει στόχο να παγιδεύσει την αριστερά»! Οι θεωρίες του «ευρωκομμουνισμού», σύμφωνα με τις οποίες ο… κοινωνικός μετασχηματισμός είναι μια μακρά διαδικασία, που έχει ως προϋπόθεση να βρίσκεται η «αριστερά» στην εξουσία και να τη χρησιμοποιεί προς όφελος του λαού, προωθώντας τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, θεωρίες που ταλάνισαν για πολλά χρόνια το κομμουνιστικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα, δείχνουν για πρώτη φορά τόσο καθαρά το αντεπαναστατικό τους περιεχόμενο. Οσο οι φορείς αυτών των θεωριών παρέμεναν στην αντιπολίτευση, μπορούσαν να φορούν τις κουκούλες και να παριστάνουν τους αντικαπιταλιστές. Τώρα που σε μια χώρα έγιναν εξουσία, φαίνεται καθαρά ότι είναι λακέδες του κεφαλαίου.