♦ Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε, Αποφασίζουν (σύνθημα στην οδό Σινώπης)
Το ‘πιασε το νόημα ο ανώνυμος συνθηματογράφος. Η «συμμετοχή» είναι από τα βασικά ιδεολογήματα της αστικής δημοκρατίας. Η ψευδαίσθηση της «συμμετοχής» δένει κόσμο και κοσμάκη πίσω από το άρμα των αστικών θεσμών (κομμάτων, συνδικάτων, συλλόγων, ΜΚΟ). Δεν ξέρουμε πότε γράφτηκε το σύνθημα, σήμερα όμως φαντάζει κάπως ντεμοντέ. Γιατί ακόμη και η «συμμετοχή» έχει ατονίσει. Μόνο η συμμετοχή στις εκλογές έχει απομείνει. Οι θεσμοί, αγκωνάρια κάποτε του αστικού συστήματος εξουσίας, χάσκουν άδειοι. Ποιος συμμετέχει σε κόμματα, αστικά συνδικάτα, συλλόγους, ακόμη και ΜΚΟ, που ήταν και της μόδας πριν από μερικά χρόνια; Ελάχιστοι. Οι υπόλοιποι, οι πολλοί, στον καναπέ. Μπαφιασμένοι, απελπισμένοι, απογοητευμένοι. Ενας «νέου τύπου» ατομικισμός σαρώνει την ελληνική Μπανανία. Τη δεκαετία του ’90 ήταν ο ατομικισμός του life style, που προωθούσαν τα βρομοπεριοδικά του Κωστόπουλου, με τις θεωρίες περί καριέρας και επιτυχημένων. Σήμερα είναι ο ατομικισμός της απογοήτευσης και της ήττας. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στα δυο αυτά κοινωνικά φαινόμενα. Ο ατομικισμός του life style δημιουργούσε κοινωνικά τέρατα, αμόρφωτα, άξεστα, με συμπεριφορά παχύδερμου. Ο ατομικισμός της ήττας περικλείει το σπέρμα του ξεπεράσματός του και της άνθισης μιας νέας συλλογικότητας, στο πλαίσιο της οποίας το χάσμα ανάμεσα σ’ εκείνους που συμμετέχουν και σ’ εκείνους που αποφασίζουν θα εξαφανιστεί.
♦ Τα πτυχία copies κτώνται (σύνθημα σε τοίχο στου Γκύζη)
Καλαμπούρι θα πει κάποιος. Καμιά αντίρρηση. Ας προσέξουμε, όμως, την ιδεολογία της ήσσονος προσπάθειας και κυρίως την ιδεολογία της αμορφωσιάς. Η κατάκτηση της γνώσης, ακόμη και αυτής που προσφέρει το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι απαραίτητη στους επαναστάτες. Η γνώση ανοίγει ορίζοντες και μετατρέπεται σε υλική δύναμη όταν τίθεται στην υπηρεσία του επαναστατικού προτάγματος.
♦ Ανθρωπος αγράμματος, ξύλο στους φασίστες (σύνθημα στο Στέκι στο ΤΕΙ Πειραιά)
Τούτος ο συνθηματογράφος μετέτρεψε το καλαμπούρι σε δράμα. Γιατί είναι δράμα η εξιδανίκευση της αμορφωσιάς και η ανάδειξή της σε… αντιφασιστικό προσόν. Αν θέλετε να δείτε πολλή αγραμματοσύνη μαζεμένη, δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου και την πλειοψηφία των γνωστών σας που γνωρίζετε ή υποψιάζεστε ότι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή.
♦ Χριστός=Αλήθεια – Ορθοδοξία=Ελευθερία (σύνθημα με μαύρα γράμματα στην οδό Καυκάσου στην Κυψέλη)
Τώρα, τι να του πεις αυτουνού; Πώς να συζητήσεις μαζί του; Πώς να τον κάνεις κοινωνό των ιστορικών δεδομένων, που αποδεικνύουν τα αντίθετα απ’ αυτά που ισχυρίζεται; Το χειρότερο είναι ότι τα πιστεύει, γι’ αυτό και βγήκε να τα γράψει στον τοίχο. Οταν ο Μαρξ έγραφε ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών, δεν ειρωνευόταν τους πιστούς. Διαπίστωνε τη δυσκολία της κατάστασης.