♦ Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι, στον εξωτερικό τοίχο της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)
Είναι από εκείνα τα συνθήματα που περικλείνουν μέσα σε λίγες λέξεις ολόκληρη την πραγματικότητα. Εχει γραφτεί εδώ και καιρό, δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρο, όμως η επικαιρότητά του εκτινάχτηκε στα ύψη τις τελευταίες μέρες, μετά το νέο κύμα τρομοϋστερίας που σαρώνει τη χώρα. Γιατί σκυλιάζουν οι αστοί με τον Χρ. Ξηρό; Οχι τόσο για την απειλή που συνιστά για το σύστημά τους και τους ανθρώπους του όσο για το ότι δεν μπορούν να τραβήξουν το λαό στη λογική της «αντιτρομοκρατίας», όπως κατάφεραν να πετύχουν, πρόσκαιρα, εκείνο το μαύ-ρο καλοκαίρι του 2002. Εκτοτε δεν πέρασαν μόνο εντεκάμισι χρόνια, αλλά ο λαός γνώρισε μια βαρβαρότητα που δεν είχε ξαναγνωρίσει στα μετά τη χούντα χρόνια. Για να είμαστε ακριβείς, ουδέποτε ο λαός είδε το μειοψηφικό αντάρτικο πόλης ως εχθρό για τα συμφέροντά του. Τώρα, όμως, οργίζεται και μόνο στο άκουσμα των διάφορων επεισοδίων της τρομοπροπαγάνδας. Οσο αφρίζουν οι αστοί πολιτικοί και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ κατά του Χρ. Ξηρού, του Ν. Μαζιώτη και της Π. Ρούπα και των οργανώσεων του ένοπλου τόσο τους κάνουν περισσότερο φιλικούς στα μάτια του λαού. Γιατί ο λαός ζει στο πετσί του την πραγματική τρομοκρατία. Γιατί ο λαός, καθηλωμένος από την ταξική του ανημπόρια, προσβλέπει στις ένοπλες οργανώσεις για εκδίκηση, όπως το έχει κάνει πολλές φορές και στο παρελθόν. Αυτό, όμως, είναι άλλης τάξης ζήτημα που αφορά την ουσία της επαναστατικής διαδικασίας και δεν έχει να κάνει με τον ορισμό της τρομοκρατίας. Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, τρομοκρατία είναι να υποσιτίζεσαι, τρομοκρατία είναι να μη μπορείς να ντύσεις τα παιδιά σου, τρομοκρατία είναι να πεινάς και να πηγαίνεις με σκυμμένο το κεφάλι στα συσσίτια του Δήμου, της Εκκλησίας και των ΜΚΟ, τρομοκρατία είναι να κρυώνεις το χειμώνα, τρομοκρατία είναι να ατενίζεις με απόγνωση το μέλλον, τρομοκρατία είναι να ζεις στον ελληνικό καπιταλισμό εν έτει 2014.
♦ Ασχολείστε με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και αφήνετε κάρβουνα τα δάση και τα ζώα να πεθαίνουν – Α (σύνθημα σε τοίχο στην Κομοτηνή)
Σαν τη μύγα μες στο γάλα ξεχωρίζει το συγκεκριμένο σύνθημα, το μόνο πολιτικό σε μια μεγάλη ακτίνα στο κέντρο της πόλης, όπου κυριαρχούν τα ποδοσφαιρικά συνθήματα. Δεν ξέρουμε πότε γράφτηκε, αλλά θα απορρίψουμε κάθε κριτική για πολιτική αφέλεια. Για έναν και μόνο λόγο. Ο (προφανώς νέος στην ηλικία) συνθηματογράφος, κατέθεσε την προσωπική του κραυγή αγωνίας. Δεν αναλώθηκε να γράψει κάτι για την αγαπημένη του ομάδα.
♦ Παπάδες πουλήστε τα χρυσαφικά, δώστε στέγη και τροφή σε όλα τα παιδιά – Α (σύνθημα με γαλάζιο σπρέι)
Αφελές στιχούργημα από το «Μπερδεμένο μείγμα» του γκρουπ «Μεθυσμένα Ξωτικά», γαλάζιο σπρέι, αλφάδι για υπογραφή, όλα μαζί χαρμάνι. Πόσο όμορφη είναι η εφηβική ειλικρίνεια…
