♦ Ο αποκλεισμός από τα νοσοκομεία σκοτώνει – Εδώ και 2 χρόνια οι μη έχοντες, οι ανασφάλιστοι, οι πρόσφυγες, οι χωρίς χαρτιά πετιούνται έξω από τα νοσοκομεία – Διεκδικούμε την λεύθερη και καθολική πρόσβαση στη νοσοκομειακή περίθαλψη – Παρέμβαση την Τρίτη 23 Οκτώβρη 2012 – 10.30 Πύλη ΑΧΕΠΑ – Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης (αφίσα)
Αν δεν κάνουμε λάθος, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη είναι το πρώτο που δημιουργήθηκε, με πρωτοβουλία γιατρών που είχαν φροντίσει τους 50 από τους 300 απεργούς πείνας, οι οποίοι είχαν καταλύσει σε χώρο του ΕΚΘ. Σε χώρο του ΕΚΘ στεγάστηκε και το ΚΙΑ, όταν δημιουργήθηκε, λίγο καιρό μετά τη λήξη της απεργίας πείνας των μεταναστών. Ακολούθησε η δημιουργία και άλλων ΚΙΑ, πάντοτε από γιατρούς που έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις των γιατρών για κοινωνική προσφορά, σε μια περίοδο που η κρίση τσακίζει τον κόσμο και του στερεί ακόμη και τα στοιχειώδη, τα εγχειρήματα είχαν να ξεπεράσουν πολλούς σκοπέλους, στο βαθμό που δεν ήθελαν να μετατραπούν σε τυπικές ΜΚΟ, οι οποίες παρασιτούν στα βαλτόνερα της αστικής πολιτικής. Αλλωστε, τα ΚΙΑ φτιάχτηκαν στον αντίποδα των ΜΚΟ, με την πρόθεση να έχουν κοινωνικό χαρακτήρα. Οι πολιτικοί σκόπελοι, όμως, ήταν από την αρχή μεγάλοι. Από το «συγχρωτισμό» με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που παραχωρούσε χώρους για τη στέγαση, μέχρι τη σπέκουλα του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να εντάξει τα πάντα στην πολιτική του ατζέντα. Ομως ο μεγαλύτερος κίνδυνος ήταν και παραμένει η σύγχυση ανάμεσα στο ρόλο που πρέπει να επιτελέσουν τέτοιες πρωτοβουλίες και τη φιλανθρωπία των ΜΚΟ, της Εκκλησίας και άλλων φορέων, κρατικών και ημικρατικών. Αν επικρατήσει μια τέτοια σύγχυση, τότε τα Κοινωνικά Ιατρεία, ό,τι και να λένε αυτοί που τα συγκροτούν, θα μετατραπούν σε εξαρτήματα της αστικής πολιτικής. Σε φορείς που θα μπαλώνουν τρύπες του αστικού συστήματος εξουσίας και θα γιατρεύουν τις δικές του πληγές.
Πώς μπορεί ν’ αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος; Με μετατροπή αυτών των ιατρείων σε «εξάρτημα» του ευρύτερου ανατρεπτικού κινήματος και με διάρρηξη κάθε σχέσης με τους αστικούς θεσμούς και τα παρακολουθήματά τους. Με τη μετατροπή των ιατρείων σε χώρους ζύμωσης. Με συνεχείς παρεμβάσεις που θα τονίζουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά τους.
Ηδη, επίσημοι φορείς κάνουν την ίδια δουλειά. Ο πολυπράγμων δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας, Ι. Πατούλης, έχει βάλει μπροστά τις γνωριμίες του, κλείνει συμφωνία με τους φαρμακοβιομήχανους και φαρμακέμπορους, συνεργάζεται με την Εκκλησία και προωθεί ευρύτερα την ιδέα της δημιουργίας «Κοινωνικών Ιατρείων και Φαρμακείων» σε όλη τη χώρα. Κι είναι σίγουρο ότι και σε άλλους δημάρχους θα κάνει «κλικ» η ιδέα του Πατούλη. Κι όχι μόνο σε δημάρχους, αλλά και στο ίδιο το κράτος, που θέλει άθλια υποκατάστατα στη θέση ενός δημόσιου συστήματος υγείας από το οποίο ξωπετάει μαζικά τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μετανάστες. Οπότε στο άμεσο μέλλον οι πολιτικές προκλήσεις θα γίνουν πολύ ισχυρότερες για τα ΚΙΑ, που πρέπει να διαχωριστούν απ’ όλον αυτόν τον συρφετό.
