♦ Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία – Υποστηρίζεται από το ΚΚΕ(μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ και ανένταχτους αγωνιστές – Εκδήλωση Δευτέρα 2 Απρίλη 7μμ Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ – Κάλεσμα αντίστασης και κοινής δράσης – Για να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική της πείνας και της υποτέλειας, Για την ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, Για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία (αφίσα)
Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι αυτές οι πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται συνήθως κατά τις προεκλογικές περιόδους. Κι αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Αντίθετα, είναι αποκαλυπτικό πολιτικών προθέσεων και πολιτικών τακτικών. Δεύτερο, πρέπει να θυμίσουμε, ότι οι δυο οργανώσεις που (με τη γνωστή «σάλτσα» των «ανένταχτων») αναλαμβάνουν τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχουν ξανασυνεργαστεί εκλογικά. Δεν θυμόμαστε πώς ονομαζόταν το σχήμα, θυμόμαστε όμως πως την επαύριο των εκλογών διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, για ν’ ακολουθήσει ένας τρικούβερτος καυγάς, με εκατέρωθεν κατηγορίες για καπελώματα, υπονομεύσεις και άλλα τέτοια άκρως… αγωνιστικά και επαναστατικά. Τρίτο (απλώς στη σειρά και όχι αξιολογικά). Διαβάζεις τα συνθήματα και έχεις την εντύπωση ότι η Ελλάδα έχει μείνει στο 1945 και το ΕΑΜ: «Δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία»! Τι είδους δημοκρατία; Αστική, προλεταριακή, εργατοαγροτική; Και το οικονομικό της περιεχόμενο; Μήπως θεωρούν οι δυο οργανώσεις και οι όποιοι ανένταχτοι ότι έχουμε κάποια ανολοκλήρωτη αστική επανάσταση; Πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε ακόμα, αλλά τελικά δεν αξίζει τον κόπο να καταναλώνεις πολύ μελάνι για προεκλογικές πρωτοβουλίες, που αναλαμβάνονται υπό το βάρος των περιστάσεων (ρευστότητα αστικού σκηνικού και προσδοκία για μια σχετικά πιο «πλούσια» συγκομιδή ψήφων).
♦ Οποιος επιθυμεί αλλά δεν πράττει, γεννάει την πανούκλα (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι σε ρολό μαγαζιού)
Πρόκειται για φράση του ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ, που έχει μείνει παροιμιώδης. Βέβαια, ο Μπλέικ δεν είχε στο μυαλό του την πολιτική πράξη, την οποία κατά πάσα πιθανότητα έχει αυτός που μετέτρεψε τη φράση του σε ποίημα. Αλλωστε, ο Μπλέικ υπήρξε ένας κατεξοχήν «μη πράττων» άνθρωπος. Μεταξύ οραμάτων και λόγων κύλησε η ζωή του. Αν παραβλέψουμε, όμως, τον ποιητή γεννήτορα της φράσης, τι μένει απ’ αυτή, ποια είναι η ουσία της; Η αντίφαση ανάμεσα στην επιθυμία και την πράξη. Μια αντίφαση που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Πώς καθορίζεται η επιθυμία; Ατομικά ή συλλογικά; Είναι κάθε επιθυμία θεμιτή; Κι αν η επιθυμία αυτή έρχεται σε σύγκρουση με τις επιθυμίες άλλων; Ποιο είναι το κριτήριο με το οποίο θα τοποθετηθούμε έναντι αυτής της σύγκρουσης; Το ατομικό συμφέρον δικαιώνει κάθε ατομική επιθυμία και την πράξη για την ικανοποίησή της; Και η πράξη; Υπάρχουν όρια σ’ αυτή και ποιος τα καθορίζει; Υπάρχουν ηθικά όρια στην ατομική πράξη; Υπάρχουν ηθικά όρια στον κοινωνικό ανταγωνισμό; Οπως βλέπετε, μια ωραία φράση, η οποία σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται εύληπτη και ωραία, μπορεί να κρύβει πάρα πολλά. Ξέρετε γιατί κατά βάση είναι απορριπτέα; Γιατί είναι διατυπωμένη σε πρώτο ενικό πρόσωπο και με τον ατομοκεντρισμό να δίνει τον τόνο.