♦ Πες το δυνατά, φώναξέ το μάγκα: Είμαι προλετάριος και σας γαμώ τα φράγκα (αφίσα στο Πάντειο)
Ο ποιητής είναι εμπνευσμένος, αλλά τι ακριβώς θέλει να πει; Διότι ολίγον σε… Νίκο Ξανθόπουλο και γενικότερα σε ελληνικό κινηματογράφο των δεκαετιών του ’60 και του ’70 φέρνει το σύνθημα. Τότε που ο ελληνικός λαός ταϊζόταν με την κουλτούρα των «πτωχών πλην τιμίων» παιδιών του λαού, που απλώς πρέπει να τρέφονται με την… τιμιότητά τους, αδιαφορώντας για τα κελεύσματα της… επαράτου κομμουνιστοσυμμοριτικής αριστεράς, που έλεγαν ότι ο πλούτος παράγεται απ’ αυτούς που εργάζονται και αυτοί πρέπει να τον πάρουν, απαλλοτριώνοντας επαναστατικά τους εκμεταλλευτές. Ο προλετάριος πρέπει να είναι περήφανος για την ταξική του θέση. Ομως, η συνείδηση του προλετάριου γίνεται ταξική μόνο όταν φύγει από την ηθικολογική περιφρόνηση των φραγκάτων και εξελιχτεί σε συνείδηση της ανάγκης να τσακιστεί το σύστημά τους, για να απαλλοτριωθεί υπέρ της εργαζόμενης κοινωνίας ο πλούτος που κατέχουν.
♦ Ασε το myspace και φόρεσε fullface (σύνθημα στο ΤΕΙ Πειραιά)
♦ Οσο η δημοκρατία φορά προσωπείο εμείς θα φοράμε κουκούλες (σύνθημα στη Σταδίου)
Στην ίδια ενότητα τα δυο συνθήματα, αν και γραμμένα σε διαφορετικά μέρη και μάλλον από διαφορετικούς ανθρώπους. Βλέποντάς τα σε μια πρώτη ανάγνωση δεν έχουμε καμιά αντίρρηση. Ξέρετε τι μας ανησυχεί, όμως; Η εμμονή στο μέσο και όχι στο σκοπό. Η εργαλειοποίηση της πολιτικής πάλης. Ενας κακώς νοούμενος αβανγκαρντισμός, που οδηγεί στην απόσπαση από τις πλατιές εργαζόμενες και νεολαιίστικες μάζες. Σαν να υπάρχουν κάποιοι «εκλεκτοί» και όλοι οι υπόλοιποι αποτελούν μια «υποταγμένη μάζα».
♦ Αλλάζουμε το σύστημα, όχι το κλίμα – Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα 12 Δεκεμβρίου 12:00 – Δράσεις για την κλιματική αλλαγή Κοπενχάγη 2009 (αφίσα)
Καταπράσινη η αφίσα (περιβαλλοντικού περιεχομένου γαρ), αλλά εξαιρετικά ασαφής στο περιεχόμενό της. Ποιο ακριβώς σύστημα αλλάζουμε; Τον καπιταλισμό, για παράδειγμα; Αν ναι, τότε γιατί δεν το λένε ευθέως; Και τι ακριβώς δράσεις για την κλιματική αλλαγή καλούμαστε ν’ αναλάβουμε; Σαν αυτές που προτείνει η κ. Μπιρμπίλη, για παράδειγμα; ‘Η έστω σε συνεργασία και με τις δράσεις της κ. Μπιρμπίλη; Συνασπισμικο-οικολογικό ψάρεμα στα θολά νερά μας μυρίζει. Και μάλλον η όσφρησή μας δεν κάνει λάθος.
♦ Ξύσε το δάσκαλο να φανεί ο μπάτσος – Α (σύνθημα σε τοίχο στα Γιάννενα)
Παλιό το σύνθημα, έχει παρουσιαστεί κατά καιρούς σε διάφορες παραλλαγές. Είναι, όμως, όλοι οι δάσκαλοι μπάτσοι; Κι εκείνοι που συμπεριφέρονται σαν μπάτσοι αποτελούν λόγο για να εχθρεύεται κανείς το σχολείο; Στην ιστορία του τόπου μας έχουν δοθεί απαντήσεις. Υπάρχει η μαζική συμμετοχή των δασκάλων στην αντίσταση του 1940-44 κι ύστερα στην επανάσταση του 1946-49. Δάσκαλος ήταν και ο μέγιστος Γληνός. Και το σχολείο υπήρξε κατά καιρούς θερμοκήπιο αλλαγής συνειδήσεων, κόντρα στο ρόλο που του επιφυλάσσει το αστικό κράτος. Επικίνδυνες οι απλουστεύσεις και οι γενικεύσεις, γενικώς.
