♦ Μετά από 44 χρόνια λειτουργίας στη Θεσσαλονίκη, με εξαγωγές τεχνολογίας σε όλο τον κόσμο κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι 480 εργαζόμενοι (Σωματείο Εργαζομένων Siemens)
Εδώ είναι τα δύσκολα, εδώ είναι απαραίτητο να δοθεί σκληρή μάχη, εδώ ο αγώνας φαντάζει και είναι πλέον μονόδρομος. Υπάρχει όμως ένα… αλλά. Γιατί ο αγώνας να αρχίσει να δίνεται όταν πια ο κόμπος όχι απλά έφτασε στο χτένι, αλλά έσπασε στην κυριολεξία το χτένι; Ποια ήταν τα ιδεολογήματα, ποια ήταν τα επιχειρήματα που εμπόδισαν να αναπτυχθεί κίνημα; Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι, αν είχε αναπτυχτεί κίνημα όλα αυτά τα χρόνια, τα πράγματα τώρα θα ήταν καλύτερα. Και εδώ βέβαια είναι το μεγάλο θέμα. Η ιδεολογικοπολιτική άποψη που κυριαρχεί σε ένα σύλλογο, σε ένα σωματείο, σε ένα σύνολο εργαζομένων για την εργοδοσία και συνολικότερα για το κεφάλαιο, για τους καπιταλιστές. Αν κυριαρχούν οι ιδεολογίες και οι πολιτικές της συνεργασίας με το κεφάλαιο, της ανάπτυξης της επιχείρησης, της εργασιακής ειρήνης, τότε το μέλλον είναι και πιο αβέβαιο και πιο δύσκολο και πιο ζοφερό. Το «ήρεμο», «ήσυχο» και «ειρηνικό» παρόν στη σχέση μεταξύ του κεφάλαιου και της εργασίας είναι προάγγελος ενός σκληρού μέλλοντος. Εχουν σημασία για το τώρα όλ’ αυτά; Μεγάλη. Πρώτα και κύρια, για να δοθεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις ο αγώνας.
♦ Η Ολυμπιακή Αεροπορία χρειάζεται ανάπτυξη, αεροπλάνα και προσλήψεις και όχι συντάξεις και απολύσεις (ΟΣΠΑ)
♦ Η Ολυμπιακή θα μείνει ανοιχτή και ας λένε ό,τι θέλουν οι κυβερνητικοί (ΟΣΠΑ)
♦ Ενιαίος-Δημόσιος-Εθνικός Αερομεταφορέας (Ενωση Ιπτάμενων Συνοδών Φροντιστών)
Παράδειγμα των όσων λέγαμε παραπάνω. Στα πανό, στα κεντρικά συνθήματα, εκείνο που κυριαρχεί είναι η εταιρία και τα συμφέροντά της και μέσω των συμφερόντων της εταιρίας «κατοχυρώνονται» και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ενώ έπρεπε να γίνεται ακριβώς το αντίστροφο. Αντί λοιπόν να παίξεις στο δικό σου γήπεδο, πας και παίζεις στο γήπεδο του αντίπαλου. Και ξέρεις ότι διαιτητής είναι ο Βασάρας… συγνώμη, η Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε ένα δύσκολο και απολύτως απαραίτητο αγώνα, όσοι πίνουν νερό στο όνομα του καπιταλισμού δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
♦ Πωλούνται σε πολύ λογικές τιμές λίμνες, δάση, πάρκα, κατασκηνώσεις, σχολεία, χωράφια αγροτών, υγροβιότοποι, αρχαιολογικοί χώροι, οικόπεδα, παιδικές χαρές, κτίρια, ολυμπιακά ακίνητα (ξεπουλήσαμε…) – με την εγγύηση του Δημόσιου – δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις: offshore εταιρίες, κατασκευαστικές εταιρίες, υπουργοί, βουλευτές, κουμπάροι, αποκλείονται άγνωστοι μεσίτες. «Το άρτιον ημών το οικοδομήσιμον». Μη χάνεις τον χρόνο και την πίστη σου (ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής)
♦ Κοινωνικός διάλογος και στρατηγική της Λισαβόνας: Αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση, ανταγωνιστικότερη επιχείρηση, περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας. Δευτέρα 22/9/2008. Ξενοδοχείο Athens Imperial (Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος – ΟΚΕ)
Βάλαμε μαζί αυτές τις δύο αφίσες για τον απλούστατο λόγο ότι στην ημερίδα της ΟΚΕ για τη στρατηγική της Λισαβόνας (αγαπητέ Γιωργάκη, εσύ που είσαι τόσο μεγαλόψυχος συγχώρεσε το Χρηστάκη, ένα λάθος στη σταυροδοσία έκανε το παιδί, έχε τον υπ’ όψη σου για κανένα υπουργείο, έστω και υφυπουργείο), εκτός από τη ΓΣΕΕ, πήρε μέρος και εκπρόσωπος του ΣΥΝ, ο οποίος με τη σειρά του τόνισε τη σημασία που δίνει ο ΣΥΝ στην ΟΚΕ, στον κοινωνικό διάλογο. Στο διάλογο, δηλαδή, με τις κατασκευαστικές εταιρίες, με τις offshore εταιρίες, τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους κουμπάρους και όλους τους παρατρεχάμενους, που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής. Αυτή η πολυσχιδής τακτική του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ έχει μπερδέψει τόσο πολύ τα κέντρα εξουσίας και τα έχει κάνει να συνεδριάζουν νυχθημερόν για να την αντιμετωπίσουν, όπως καταγγέλλει ο καημένος ο Τσίπρας. Καημένος, γιατί βασανίζεται το παιδί. Και πώς να τον πούμε; Σύντροφο; Εμείς απλά χαμογελάμε και ελπίζουμε στα καλά ξεμπερδέματα.
