Οι τοίχοι έχουν φωνή

Το συμπέρασμα του συνθήματος είναι σοβαρότατο. Αλλά εμείς θα το πάμε λίγο ποδοσφαιρικά. Παλιά, το σύστημα, το σύστημα του καπιταλισμού, είχε καθαρούς (όσο γίνεται φυσικά) ρόλους στο γήπεδο. Τερματοφύλακας, δεξί μπακ, αριστερό μπακ, σέντερ μπακ, λίμπερο, αμυντικό χαφ κ.λπ. Ο κάθε παίκτης κρατούσε το ρόλο του. Μετά ήρθε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Ενισχυμένο με κάθε είδους φαρμακευτικές συνταγές για να γίνονται οι παίκτες πύραυλοι. Οι θέσεις καταργήθηκαν (πάλι όσο γίνεται). Το δεξί μπακ γίνεται αριστερό εξτρέμ, ο επιθετικός αμυντικός, το αμυντικό χαφ φορ κ.λπ. Αν υποθέσουμε ότι η αστυνομία είναι ένα σκληρό αμυντικό χαφ και η δικαιοσύνη (ως ανεξάρτητη και τυφλή) ένας επιτελικός παίχτης, συχνά αυτά εναλλάσσονται. Το ίδιο γίνετια π.χ. με το ΚΚΕ. Ξεκινάει ως αριστερό μπακ, μετατρέπεται σε αμυντικό χαφ (με τα παλούκια εναντίον διαδηλωτών) και παίζει μέχρι και τερματοφύλακας στο σύστημα (επιθετικός παίχτης ποτέ, εδώ υπάρχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης). Βεβαίως, το θέμα δεν είναι καθόλου αστείο. Αλλά δεν είμαστε εμείς που το εκχυδαΐζουμε. Είναι όλοι αυτοί οι αριστεροί που εν έτει 2007 διεκδικούν έναν δίκαιο καπιταλισμό, με διακριτούς ρόλους, με ηθικούς κανόνες, με νόμους που δεν θα παραβιάζονται από την κυρίαρχη τάξη. Ενας τέτοιος καπιταλισμός είναι αδύνατος στην εποχή της βαρβαρότητας. Το σύνθημα αυτό υπενθυμίζει. Δεν διαπιστώνει απλά τι γίνεται.

Κοιτάξτε, αγαπητοί φίλοι. Μη βιάζεστε. Ας το αναλύσουμε το θέμα. Ας δούμε τα δεδομένα.
 

Χαρίλαος Φλωράκης: Αριστερά της αριστεράς είναι η δεξιά.
 

Οι νοικοκυραίοι φοβούνται τις κουκούλες και τις άλλες βίαιες ενέργειες. Αρα, το κόμμα κινδυνεύει να χάσει ψήφους. Το ΚΚΕ έχει υπογράψει ότι θα ακολουθήσει τον κοινοβουλευτικό δρόμο δράσης και σέβεται την υπογραφή του. Ασε που μέσα στη φασαρία των καταλήψεων κινδυνεύουν να μη γίνουν φοιτητικές εκλογές. Τι θα γίνει τότε το κίνημα χωρίς εκλεγμένα ΔΣ; Θα καταστραφεί. Δεν έχει σημασία που στο σημερινό κίνημα τα εκλεγμένα ΔΣ δεν παίζουν κανέναν ρόλο.
Σημασία έχει ότι δεν θα φανεί η άνοδος των ψήφων της ΠΚΣ στη φοιτητική νεολαία. Θα πάνε χαμένα και τα ψηφοδέλτια που ήδη φτιάχνονται. Βλέπετε λοιπόν ότι το θέμα είναι σύνθετο. Είναι θέμα αρχών και θέμα ψήφων. Αρα, θέμα παλουκιών.
Οχι παροιμιών.

Σύντροφε της διπλανής στήλης. Μπορεί το κόμμα να κάνει μέτωπο εναντίον των μικρών εμπόρων που απασχολούν 1, 2, 3, έστω και 5 εργαζόμενους; Αυτοί ανήκουν στο μέτωπο για την απελευθέρωση της εργασίας. Στο κάτω-κάτω, η εργατική τάξη τόσα υπομένει στο σοσιαλισμό του Περισσού. Ας υπομείνει και κάτι παραπάνω. Αλίμονο. Γιατί είναι μετά πρωτοπορία; Για να κουβαλάει στην πλάτη της τους υπόλοιπους.