Αγαπητά μου παιδιά
Η χώρα διήρχετο μίαν κρίσιν. Αναζητούσα διέξοδον εξ ενός πολιτικού αδιεξόδου εις το οποίον είχε εισέλθει από μακρού χρόνου. Η αδυναμία της συνεννοήσεως μεταξύ των υπευθύνων πολιτικών παραγόντων της χώρας, παρά πάσαν επίκλησιν του ανωτάτου άρχοντος της χώρας, είχε περιαγάγει την χώραν εις αδιέξοδον. Ουδείς εκ των πολιτικών αρχηγών ανελάμβανε να βοηθήσει τον ανώτατο άρχοντα όστις ανεζήτει λύσιν εντός των συνταγματικών πλαισίων, της ανευθυνότητός του δια να βγάλει την χώραν από το αδιέξοδον. Η κατάστασις αυτή, προστιθεμένη εις μίαν αναρχικήν αντίληψιν η οποία είχε επιβληθεί σχεδόν εις όλα τα άτομα της κοινωνίας, είχε δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον να αλωθεί η χώρα από τον κομμουνισμόν. Οι Ελληνες κατά ιστορικήν παράδοσιν αλλά και κατά την βασική κοινωνική αντίληψιν και αγωγήν, δεν είναι ποτέ ευεπίφοροι προς τον κομμουνισμόν. Διότι ο κομμουνισμός δεν δύναται να έχει ουδέν σημείον κοινόν με τον ελληνοχριστιανισμόν που αποτελεί την βάσιν της διαπαιδαγωγήσεως των Ελλήνων κατά τον δρόμον της ιστορίας των.
Τι άλλο θα μπορούσα να πω προ του κρημνού, επανατοποθετηθείς εν τω γύψω (κυρίως οικονομικώς αυτή τη φορά) και με σαράντα πυρετό (104 Fahrenheit), χτυπημένος από τη νέα –τελευταίο μοντέλο– γρίπη ΤΝΤ1G3Α4; Να πάρω τ’ άρματα; Πήρα ένα καρναβαλικό άρμα από πίσω τις προάλλες, αλλά μελαγχόλησα βλέποντας τις ομοιότητές του με τον καθημερινό βίο όστις κατέστη αβίωτος και καρναβαλίζων… Το παλιό «όλοι ενωμένοι» έγινε πια «όλοι μεταμφιεσμένοι»! Και ο σύγχρονος in και wow και πολύ must χαιρετισμός «φιλάκια» ακούγεται σαν «φιδάκια»! Προσφεύγω λοιπόν στις μούσες:
Hedge funds και καπιταλιστές κι η λματ απ’ το κατόπι
μαλώνανε ποιος πιότερο βρωμάει και ποιος ζέχνει.
Τότε πετιούνται μονομιάς χρηματοπιστωτάδες
κι όπως κουνάν’ το δάχτυλο, φοράνε τις κουκούλες
δείχνουν την ψωροκώσταινα και στο γκρεμό τη σέρνουν
ψάλλοντας τα τροπάρια της άγιας κονόμας:
«Προτού να γίνει το κακό και τελειωθεί το μέλι
πρέπει να σέβεται κανείς να μη γενεί το σφάλμα.
Σαν η πατάτα θα γενεί, καλό ποτέ δεν κάνουν
χίλια σαπούνια και νερά το στίγμα δεν το βγάνουν».
Κι έπειτα στρέφουν μονομιάς την πλάτη τους και φεύγουν
περήφανοι κι αγέρωχοι, ποτέ τσαλακωμένοι
γιατί δεν ήρθανε αητοί, δεν ήρθανε γεράκια
για να τους κάνουν τσάκιση στη μάπα και στις φούστες
και τραγουδούν στις ρεματιές και ψάλλουνε στα όρη
από τον Μέλανα Δρυμό ως Αλπεις και τη Σιέρα:
«Χαρά στους νιους που γεύονται το μέλι απ’ την κηρύθρα
και τρων’ του κόσμου τα καλά στον καθαρό αέρα
και κάνουν όψη όμορφη ως είν’ το πορτοκάλι».
Δέκα χιλιάδες μαγαζιά βαρέσανε κανόνι
κι από τον κρότο σείστηκε η Ρούμελη κι η Θράκη.
Στη θράκα την απλώσανε τη χώρα οι κερδοσκόποι
που χτες τους λέγανε αλλιώς και στρώνανε φλοκάτες
μη λερωθεί, μην πληγωθεί το τρυφερό τους πόδι
και τους ταΐζαν’ ζάχαρη και τους ποτίζαν’ νέκταρ.
Τρέχει ένας Γιώργος στα ζερβά κι ο άλλος –ο μεγάλος–
που τον ελέγανε και ΓΑΠ, παρακαλάει και κλαίει:
δώστε φρεγάτες δώδεκα και δυο ντουζίνες Phantom
δώστε και λιανοτούφεκα, φέρτε και καριοφίλια
μονάχα μη μου κάνετε ετούτη τη λαχτάρα
οπού ‘χω τόσα στόματα, κουμπάρους, σόγια, φίλους
και καρτερούνε άμισθοι σύμβουλοι για να γίνουν…
Δάκρυσε τότε ο Sarkozy και έκλαυσε η Merkel
ρίξανε και μια ζεμπεκιά να φύγουν τα φαρμάκια
–που πλήθυναν και φτάνανε ως το Φαρμακονήσι–
κι είπαν’ στους επιτηρητές να δείξουνε συμπόνια
να μη μας μετατρέψουνε σε γη της ανεργίας
μα να κρατήσουν μερικούς για μπάτλερ και νταντάδες
συν χίλιες καθαρίστριες με δέκα εργολάβους…
Hedge fans
ΥΓ: Τι Εκατόγχειρες, τι κουτόφραγκοι, τι «δεν κάνει το παιδί» και τι Διά Βίου Μάσησης; Στο λογαριασμό έχει την chou-chou του ο αστακός…