♦ Τώρα το θυμήθηκαν
Καθηγητές πανεπιστημίου βγαίνουν στα ΜΜΕ και ζητούν να απαγορευτεί το κυνήγι, πλην όμως, η κυβέρνηση κωφεύει. Θυμίζουμε ότι το αίτημα αυτό είχαμε υποβάλλει από τις στήλες της εφημερίδας μας πριν από δυο μήνες, όταν το πρώτον ξέσπασε ο θόρυβος για τη γρίπη των πτηνών. Δεν ήταν κανένα πρωτότυπο αίτημα, προϊόν απλών λογικών σκέψεων ήταν. Εφόσον τα αποδημητικά πτηνά ενοχοποιούνται για τη μεταφορά του ιού, η απαγόρευση του κυνηγιού θα εμπόδιζε ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού από ενδεχόμενη μόλυνση. Η κυβέρνηση δεν έκανε καμιά κίνηση, όπως δεν κάνει και τώρα. Γιατί; Για λόγους σκοπιμότητας και όχι από αδιαφορία. Φοβάται πως η απαγόρευση του κυνηγιού θα πυροδοτήσει κινήσεις πανικού, που θα οδηγήσουν σε ταχύτατη πτώση της κατανάλωσης κρέατος πουλερικών και αυγών. Οι ίδιες πολιτικές σκοπιμότητες επέβαλαν και τη σιωπή των πανεπιστημιακών όλο αυτό το διάστημα.
Ομως, οι οικονομικές συνέπειες δεν μπορούν να μπαίνουν πάνω από την προστασία της δημόσιας υγείας. Οφειλαν να πάρουν έγκαιρα όλα τα μέτρα, όποιο κόστος και αν είχαν. Οσο για τον πανικό που ενδεχομένως θα προκαλούνταν, και πάλι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι, γιατί με τις μισές αλήθειες και τα χοντρά ψέματά τους έχουν συνηθίσει τον κόσμο να μην τους έχει καμιά εμπιστοσύνη και να αντιδρά σπασμωδικά σε κάθε περίπτωση κρίσης.
♦ Κυνήγι εντυπώσεων και ψήφων
Ιδιαίτερη δραστηριότητα δείχνουν τους τελευταίους μήνες οι νομαρχίες Αθήνας και Πειραιά (που ανήκουν στην υπό πασοκική διοίκηση υπερνομαρχία) στη διεξαγωγή ελέγχων για ακατάλληλα τρόφιμα. Κάνουν, δηλαδή, αυτό που δεν έκαναν τα προηγούμενα τρία χρόνια. Οταν τους επισημαίνεται αυτό, απαντούν ότι δεν είχαν προσωπικό. Ομως, ούτε τώρα έχουν προσωπικό. Γιατί, λοιπόν, δεν έκαναν και την προηγούμενη τριετία αυτούς έστω τους ελέγχους που κάνουν τώρα; Για δυο λόγους. Πρώτο, επειδή το μεγαλύτερο διάστημα είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και δεν ήθελαν να της δημιουργήσουν κανένα εμπόδιο. Δεύτερο, επειδή διανύουμε τον τελευταίο προεκλογικό χρόνο και έχουν ανάγκη να επιδείξουν έργο για να μαζέψουν ψήφους. Τις εντυπώσεις κυνηγούν τα συνεργεία του Σγουρού και του Μίχα και όχι την ουσία. Κάνουν το ίδιο ακριβώς που κάνει ο ΕΦΕΤ και όλα τα άλλα ελεγκτικά όργανα. Οι καπιταλιστές είναι ασύδοτοι και ο εργαζόμενος λαός θύμα της ασυδοσίας τους. Οποιος διαφωνεί μ’ αυτό ας έρθει να του δώσουμε έναν τόμο με δημοσιεύματα της εφημερίδας μας και στοιχεία για την έκταση του συνεχούς και ολοένα διευρυνόμενου διατροφικού εγκλήματος.
♦ Προκαλεί κιόλας
Είπε ο Βουλγαράκης, μιλώντας σε δημοσιογραφικό «πηγαδάκι» για τις απαγωγές των Πακιστανών: «Θα πέσει πολύ γέλιο όταν ολοκληρωθεί η δικαστική έρευνα για τις δήθεν απαγωγές». Τί θέλει να πει ο ποιητής; Οτι η δικαστική έρευνα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι απαγωγές δεν έγιναν; Λίγο δύσκολο να πιστεύει κάτι τέτοιο (εκτός αν ξέρει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε). Το πιο πιθανό είναι να εννοεί ότι η έρευνα αποκλείεται να καταλήξει σε δράστες, οπότε θα πάρει το δρόμο για κάποιο αραχνιασμένο ράφι της εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας. Πώς είναι, όμως, τόσο σίγουρος γι’ αυτό; Αφού ο ίδιος, με την έγκριση του μεγάρου Μαξίμου, αποφάσισε να μην επιτραπεί στους κατονομασθέντες πράκτορες της ΚΥΠ να καταθέσουν και αντί αυτών να καταθέσει μόνο ο διοικητής της υπηρεσίας, ο οποίος προφανώς θα αρνηθεί οποιαδήποτε εμπλοκή της υπηρεσίας του (υπηρετώντας τη γραμμή της κυβέρνησης και το συμφέρον της ΚΥΠ), δράστες δεν πρόκειται να βρεθούν.
♦ Παραμύθιασμα
Με το ζόρι προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο τα ΜΜΕ, ότι η εκλογή της Μπασελέτ στην προεδρία της Χιλής αποτελεί ιστορικό γεγονός. Ομως, τα δεδομένα της πολιτικής ιστορίας της Χιλής άλλα μαρτυρούν. Οι σοσιαλδημοκράτες δεν νικούν για πρώτη φορά τώρα, με την Μπασελέτ. Βρίσκονται διαρκώς στην εξουσία από το 1990. Η Μπασελέτ ήταν υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση του απερχόμενου προέδρου Ρικάρντο Λάγος, ο οποίος της έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής, επειδή ο ίδιος δεν μπορούσε να είναι για δεύτερη φορά υποψήφιος. Οι προεδρικές εκλογές έγιναν ομαλά, σε πολιτισμένο κοινοβουλευτικό κλίμα, και ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς όχι μόνο αναγνώρισε την ήττα του, αλλά επισκέφτηκε την Μπασελέτ στο εκλογικό της κέντρο όπου πριν τη συγχαρεί την αγκάλιασε και τη φίλησε. Για ποια ιστορική εκλογή, λοιπόν, μιλάνε; Επειδή η Μπασελέτ είχε υπάρξει πολιτική κρατούμενη της χούντας του Πινοσέτ; Και λοιπόν; Και ο Σημίτης έβαζε «κροτίδες» την περίοδο της δικής μας χούντας και οι μισοί από τους «εκσυγχρονιστές» του είχαν κάνει φυλακή τότε. Εχει ανάγκη από τη δημιουργία μύθων η σοσιαλδημοκρατία. Ειδικά όταν έχει ως σκοπό να κρύψει την ουσία της πολιτικής της. Να κρύψει, για παράδειγμα, το γεγονός ότι η Μπασελέτ αυτοπροσδιορίζεται ως «σοσιαλίστρια πιστή στους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας».
♦ Οσα δεν φτάνει η αλεπού…
Ξέρει πολύ καλά ο Μητσοτάκης ότι η πρότασή του για απευθείας εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει καμιά τύχη. Η πολιτική αλλαγή του 1974 διαμόρφωσε ένα πολίτευμα προεδρευομένης και όχι προεδρικής δημοκρατίας, δηλαδή πρωθυπουργοκεντρικό. Στο πλαίσιο αυτού του πολιτεύματος θα ήταν πραγματική γελοιογραφία η απευθείας εκλογή ενός προέδρου που είναι μόνο για τις παρελάσεις και τις δεξιώσεις και δεν έχει καμιά εξουσία. Θα έπρεπε να αλλάξει το πολίτευμα, να γίνει η κοινοβουλευτική δημοκρατία προεδρικού τύπου (όπως π.χ. στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Κύπρο), για να έχει νόημα η απευθείας εκλογή του προέδρου. Από τη στιγμή, μάλιστα, που το ΠΑΣΟΚ κατήργησε (με τη συνταγματική αναθεώρηση του 1985) τις υπερεξουσίες του προέδρου, που είχε θεσπίσει ο Καραμανλής (ο νεκρός), δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για το σύστημα, το οποίο δεν θα ρισκάρει τη σταθερότητά του για χάρη του Μητσοτάκη. Τότε γιατί επανέρχεται στο ζήτημα ο Δρακουμέλ; Μα είναι ο μόνος τρόπος για να πει ότι τάχα δεν θέλησε ποτέ να είναι υποψήφιος, γιατί έχει άλλη άποψη για το θεσμό, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι ουδέποτε η ΝΔ του Καραμανλή (του σημερινού) θα τον πρότεινε, γιατί δεν θα έπαιρνε ούτε το εκλογικό ποσοστό του κόμματος (δεν θα τον ψήφιζε ακόμα και μερίδα της Δεξιάς). Γι’ αυτό και στάζει δηλητήριο για όποιον πολιτικό πέρασε από την προεδρία. Μέχρι πρότινος για τον Στεφανόπουλο, τώρα για τον Παπούλια. Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
♦ Αγιασμένο σπόνσορινγκ
Οπως είναι γνωστό, ο αρχιεπίσκοπος με τη χαριτωμένη ακολουθία του συνελήφθη κατά τις άγιες μέρες που προηγήθηκαν να κάνει διακοπές σε πριβέ σουΐτα του υπερπολυτελούς «Φορ Σίζονς» των Παρισίων, ξοδεύοντας μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Οταν πιάστηκε στα πράσα και είδε ότι δεν μπορούσε να το κουκουλώσει, ο Χριστόδουλος έβγαλε ανακοίνωση στην οποία ισχυριζόταν ότι τα λεφτά της πανάκριβης σουΐτας δεν τα πλήρωσε από την τσέπη του ούτε από το ταμείο της αρχιεπισκοπής. Ολοι, λοιπόν, άρχισαν να αναρωτιούνται ποιος ήταν ο σπόνσορας που πλήρωσε τόσα λεφτά, χωρίς μάλιστα να κάνει διαφήμιση.
Συμβάλλοντας στον γενικό προβληματισμό, εμείς κάναμε μερικές απλές σκέψεις. Λίγο μετά την επιστροφή του Χριστόδουλου από την παριζιάνικη ντόλτσε βίτα, στα ψιλά των εφημερίδων δημοσιεύτηκε η είδηση, ότι η Εκκλησία προχωρά στη δημιουργία ασφαλιστικής εταιρίας, στην οποία θα ασφαλίζονται τα κτίρια, τα αυτοκίνητα και κάθε άλλο περιουσιακό στοιχείο των μητροπόλεων, των ενοριών και των μοναστηριών. Μιλάμε για τζίρο, όχι παίξε γέλασε, που μπορεί σε δεύτερη φάση να γίνει μεγαλύτερος, όταν η νέα ασφαλιστική εταιρία βγει στην αγορά. Συνέταιρος της Εκκλησίας σ’ αυτή τη μεγάλη μπίζνα είναι η Alphabank. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, μήπως ήταν η γνωστή τράπεζα ο σπόνσορας της παριζιάνικης εκδρομής του προκαθημένου. Απάντηση, βέβαια, δεν περιμένουμε να πάρουμε. Θα είχε ενδιαφέρον, όμως, να πληροφορηθούμε από κάποια κρατική υπηρεσία (π.χ. το ΣΔΟΕ ή όπως αλλιώς ονομάζεται ο διάδοχός του), αν στα παραστατικά δαπανών της Alphabank περιλαμβάνεται και κάποιο τιμολόγιο από το υπερπολυτελές παριζιάνικο ξενοδοχείο για τις μέρες που ήταν εκεί ο Χριστόδουλος με την καμαρίλα του.
♦ Σαράκι
Σε γκάλοπ της VPRC για λογαριασμό του ρ/σ «Σκάι», το 44% απάντησε ότι είναι σε κάθε περίπτωση αδικαιολόγητη η δολοφονία του 17χρονου Αλβανού στο Ρέθυμνο, το 32% απάντησε ότι φταίνε και οι Αλβανοί με τη συμεριφορά τους, ενώ ένα 24% (σημαντικότατο ποσοστό) αρνήθηκε να απαντήσει.
Διαβάζεις τα αποτελέσματα και σου σηκώνεται η τρίχα. Δεν αισθάνεσαι καμιά ανάγκη να αμφισβητήσεις την αξιοπιστία της δημοσκόπησης, γιατί έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που εμπειρικά διαπιστώνεις γύρω σου. Οχι στον κόσμο της Αριστεράς, που είναι ενεργός πολιτικά, αλλά στον απλό λαϊκό κόσμο, ακόμα και σε ψηφοφόρους της Αριστεράς. Ο ρατσισμός σαν σαράκι κατατρώει τα σπλάχνα της εργαζόμενης κοινωνίας και της νεολαίας της. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα εργαλεία κοινωνικού εκφασισμού, αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και διαμόρφωσης μιας κοινωνίας υποταγμένης και πειθήνιας. Οποιος δεν αναγνωρίζει αυτή την πραγματικότητα εθελοτυφλεί.
Δυστυχώς έχει χαθεί πολύ έδαφος. Πατώντας στο γενικότερο κλίμα κοινωνικής απάθειας, εκμεταλλευόμενος την κρίση και τη φτώχεια, σπεκουλάροντας με τη θολούρα του εθνικισμού, ο εχθρός κατάφερε να αποκτήσει σημαντικό πλεονέκτημα. Πλεονέκτημα που δεν μπορεί να ανακτηθεί με κραυγές και κατάρες, αλλά μόνο με επίμονη και συστηματική δουλειά.
