ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ
Είναι η αγαπημένη του πόζα. Να κατεβαίνει την κεντρική σκάλα του προεδρικού μεγάρου-παλατιού που έχτισε στην Αγκυρα, πλαισιωμένος από άνδρες της προεδρικής φρουράς ντυμένους με μεσαιωνικές στολές. Οχι στολές που παραπέμπουν στην περίοδο της δημιουργίας του σύγχρονου τουρκικού κράτους (όπως συμβαίνει με τους πολιτειακούς ηγέτες όλων των αστικών κρατών), αλλά στολές που παραπέμπουν στο απώτερο οθωμανικό παρελθόν. Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν γουστάρει τα μεγαλεία των οθωμανών σουλτάνων. Ο Κεμάλ Ατατούρκ δε θα εμφανιζόταν ποτέ με τέτοια καραγκιοζιλίκια γύρω του. Τα πρότυπά του ήταν καθαρά δυτικά. Και στην εθνικιστική ιδεολογία που κατασκεύασε δεν υπήρχε θέση για τη θρησκεία. Ηταν αυτός, άλλωστε, που κατήργησε το Χαλιφάτο, εισήγαγε το λατινικό αλφάβητο, απαγόρευσε την πολυγαμία, θέσπισε την ισότητα των φύλων και την ψήφο των γυναικών, απαγόρευσε το φέσι και τη μαντήλα στις δημόσιες υπηρεσίες κτλ. κτλ. Ο Ερντογάν, από άποψη προσωπικής ιδεοληψίας, είναι το αντίθετο του Κεμάλ. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής πολιτεύεται ως σουλτάνος. Ενας σκληρός αστός πολιτικός είναι, που βρήκε στον μουσουλμανισμό και τον νεο-οθωμανισμό μια ιδεολογική φλέβα η οποία του επιτρέπει να αντλεί πολιτική δύναμη από τις ψήφους των λαϊκών μαζών, ιδιαίτερα αυτών της τουρκικής ανατολής (και αυτών που εισέρρευσαν ως εσωτερικοί μετανάστες από την Ανατολή στις μεγάλες πόλεις της Δύσης, κουβαλώντας ακόμα την αμάθεια και τις προλήψεις της καθυστερημένης αγροτικής ενδοχώρας).
Ξεβράκωμα
Ως ηθοποιός ο Μπόρις Τζόνσον τα πηγαίνει μια χαρά. Στο τελευταίο προεκλογικό σποτ του, για παράδειγμα, έπαιξε μια παραλλαγή γνωστής νερόβραστης κινηματογραφικής ταινίας. Οταν βρίσκεται αντιμέτωπος με πραγματικά προβλήματα αντιμετωπίζει πρόβλημα. Οταν, για παράδειγμα, του έδειξαν τη φωτογραφία ενός τετράχρονου αγοριού που αναγκάστηκε να κοιμηθεί στο πάτωμα του νοσοκομείου του Λιντς, επειδή δεν υπήρχαν κρεβάτια, αρνήθηκε πεισματικά ακόμα και να κοιτάξει τη φωτογραφία! Οταν δε ο δημοσιογράφος επέμεινε, ο Τζόνσον, αποδεικνύοντας ότι δεν του έχουν κολλήσει άδικα το παρατσούκλι «κλόουν», άρπαξε το κινητό του δημοσιογράφου και το έβαλε στην τσέπη του (το επέστρεψε μετά, ζητώντας συγγνώμη). Οταν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με τους ισχυρισμούς μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα, είναι το δόγμα (και) του Τζόνσον.
Kolotoumba αλά γερμανικά
Καπνούς από τ' αυτιά έβγαλαν ο Ολαφ Σολτς και το επιτελείο του, όταν άκουσαν το δίδυμο Μπόργιανς-Εσκενς, που κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του SPD, να μη θέτει στο συνέδριο του κόμματος ζήτημα αποχώρησης από τον κυβερνητικό συνασπισμό της Μέρκελ, αλλά να προτείνει ένα γύρο συνομιλιών με τους Χριστιανοδημοκράτες, το αποτέλεσμα των οποίων θα αξιολογήσει το νέο διευρυμένο προεδρείο του SPD, στο οποίο έχουν λόγο και οι βουλευτές του κόμματος, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αντιτίθεται στην αποχώρηση από την κυβέρνηση. «Είναι στα όρια της εκλογικής απάτης», έλεγαν στενοί συνεργάτες του Σολτς για το νέο ηγετικό δίδυμο, θυμίζοντας ότι οι Μπόργιανς-Εσκενς έκαναν προεκλογική καμπάνια με βασικό θέμα την αποχώρηση του SPD από τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Οπως βλέπουμε, η κωλοτούμπα δεν είναι σπορ μόνο των ελλήνων αστών πολιτικών.
Για την καριέρα
Κάποιοι εξεπλάγησαν διότι ο Μαργαρίτης Σχοινάς χαρακτήρισε «καουμποϊλίκια» τις ενέργειες της Τουρκίας. Δεν μπορεί ένα μέλος της Κομισιόν να χρησιμοποιεί τέτοια γλώσσα, είπαν. Οσοι δήλωσαν έκπληκτοι είναι ή αφελείς ή υποκριτές. Δεν μπορεί να μην πρόσεξαν ότι ο Σχοινάς δεν μίλησε στις Βρυξέλλες, ούτε στην Αγκυρα. Συνέντευξη σε ελληνική συντηρητική εφημερίδα («Καθημερινή») έδωσε. Με τα μάτια στραμμένα στο εσωτερικό ακροατήριο και μόνο. Στην ίδια συνέντευξη χαρακτήρισε την Ελλάδα… «Ρεάλ των Βαλκανίων» (την επόμενη φορά ίσως χαρακτηρίσει τον Κούλη «Ελληνα Ζιντάν», για να μας ρίξει όλους στο καναβάτσο).
Ο τύπος χτίζει την καριέρα του (όπως έκανε και όλα τα προηγούμενα χρόνια). Ως μεγαλοϋπάλληλος της Κομισιόν ολοκλήρωσε την καριέρα του. Ο Κούλης (ή μάλλον οι προστάτες του στην Κομισιόν) τον έκαναν επίτροπο. Σε λίγα χρόνια θα ολοκληρώσει και αυτόν τον κύκλο. Επειδή δε θέλει να βγει στη σύνταξη, τι μένει; Να γίνει βουλευτής της ΝΔ, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα γίνει και υπουργός. Γι' αυτό εμφανίστηκε και μίλησε με ύφος κομματάρχη στο συνέδριο της ΝΔ, γι' αυτό χρησιμοποιεί όρους όπως τα «καουμποϊλίκια».
Μπροστά στους τούρκους πολιτικούς, βέβαια, κάθεται σούζα. Είναι ίδιον αυτών των τύπων.
Ελεύθερος κι ωραίος
Τέτοια δημοσιότητα ο Παύλος Γερουλάνος δεν είχε γνωρίσει ούτε την εποχή που ήταν «κηπουρός» του Γιωργάκη. Μετά από τόσα χρόνια στην αφάνεια, το απολαμβάνει, αφού ξαφνικά απέκτησε ανταλλακτική αξία ό,τι κι αν πει. Ακόμα κι αν πρόκειται για τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια. Ρωτιέται πώς θα αντιμετώπιζε ενδεχόμενη πρόταση του Τσίπρα για εκλογή του Γιωργάκη ως προέδρου της Δημοκρατίας και απαντά ατάραχος ότι ο Γιωργάκης «θα ήταν ένας καλός πρόεδρος της Δημοκρατίας» (ως προς αυτό ούτε εμείς αμφιβάλλουμε, πού θα βρεθεί άλλος με τέτοιο παράστημα;). Δε σταματάει, όμως, σ' αυτό. Δηλώνει ανοιχτός να μιλήσει με τον Τσίπρα και όταν τον ρωτάνε για τη συνάφεια που υπάρχει ανάμεσα στο κόμμα που αυτός ονειρεύεται και σ' αυτό που θέτει ως στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ, δε διστάζει ν' απαντήσει: «Δεν αποκλείω ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη δουλειά που χρειάζεται να κάνει για να γίνει το κόμμα που περιγράφω, μπορεί να την κάνει». Κι όταν του λένε για σενάρια δικής του μεταπήδησης στον ΣΥΡΙΖΑ, τα χαρακτηρίζει «ανοησίες» και λέει με νόημα: «Αν ήθελα να πάω στον ΣΥΡΙΖΑ, θα το είχα κάνει από καιρό».
Ειδικά με το τελευταίο, μας έπεισε ότι στόχος του είναι να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αφού προηγουμένως κάνει όση περισσότερη ζημιά μπορεί στη Φώφη και στην παρέα της. Ετσι, θ' ανεβάσει και τη δική του αξία στο χρηματιστήριο της αστικής πολιτικής. Τι θα καταφέρει είναι άλλης τάξης ζήτημα, φυσικά.
Η γυναίκα του Καίσαρα
Στην περίπτωση της κ. Μπαζιάνα έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές, έχοντας επισημάνει την προσποιητή διακριτικότητα και αποστασιοποίησή της από τα πολιτικά δρώμενα και τη δράση του συζύγου της Α. Τσίπρα. Είχαμε σημειώσει, για παράδειγμα, ότι συνόδευε τον σύζυγό της στο εξωτερικό σε επιλεγμένα ταξίδια, χωρίς η παρουσία της να είναι απαραίτητη από το πρωτόκολλο, όταν αυτά τα ταξίδια παρουσίαζαν τουριστικό ενδιαφέρον για την ίδια. Οι κοσμικές σελίδες του αστικού Τύπου σημείωσαν και τη… στιλιστική εξέλιξή της στο ντύσιμο, δείγμα παρέμβασης «ειδικών». Σχολιάσαμε ακόμα τις στημένες πολιτικές παρεμβάσεις της, όπως η περιβόητη συνέντευξη στην ΕφΣυν, με το… κλάμα κάθε 5 του Ιούλη, ή η προκλητική παρουσία της -μια φορά- στη δίκη της ΧΑ, ίσα-ίσα για να βγάλει φωτογραφίες.
Τώρα, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος ασχολείται με την εκλογή της ως επίκουρης καθηγήτριας στο νεοσύστατο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας. Και βέβαια, κανένας δεν ασχολείται με το αν έχει ή όχι τα προσόντα. Ολοι σημειώνουν το γεγονός ότι η εκ μέρους της διεκδίκηση πανεπιστημιακής καριέ-ρας άρχισε την περίοδο που ο σύζυγός της ήταν πρωθυπουργός. Και εξελίσσεται σε χώρους που ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει επιρροή (σε πρόσωπα και δομές). Αυτοί, πάντως, που στηλιτεύουν την ακαδημαϊκή ανέλιξη της συζύγου του Τσίπρα, το κάνουν επειδή αντιπολιτεύονται τον Τσίπρα και όχι επειδή τους κυρίευσε κάποιο αίσθημα… δικαίου. Αν μη τι άλλο, η Μπαζιάνα έχει τελειώσει κι ένα Πολυτεχνείο. Δεν έγινε από νηπιαγωγός γιατρός, παίρνοντας διδακτορικό πριν από το πτυχίο (!), για να θυμηθούμε μιαν άλλη περίπτωση πρωθυπουργικής συζύγου, για την οποία έκαναν μόκο.
Τζόγος να γίνεται
Ο Τσίπρας σκέφτεται να προτείνει τον Γιωργάκη Παπανδρέου για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η «είδηση» (ή μήπως είδηση;) κυκλοφόρησε στα αστικά ΜΜΕ και ο πρώτος που έσπευσε να τοποθετηθεί υπέρ ήταν ο Παύλος Γερουλάνος. Η πλάκα είναι ότι δεν υπήρξε καμιά διάψευση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ. Αφήνουν το πράγμα να δουλεύει. Από τη μεριά του ΚΙΝΑΛ διέρρευσε ότι η Φώφη είπε πως στον Μητσοτάκη ότι αυτή τη φορά είναι η σειρά της προοδευτικής παράταξης να βγάλει πρόεδρο της Δημοκρατίας. Καπάκι ήρθαν οι φήμες ότι η Φώφη θα προτείνει τον Σημίτη. Τον Μητσοτάκη δε φαίνεται να τον ρωτάει κανένας. Που κρατάει και το πεπόνι και το μαχαίρι. Και που μπορεί με μια κίνηση να τραβήξει τον ΣΥΡΙΖΑ (προτείνοντας ξανά Πάκη) και ν' αδειάσει το ΚΙΝΑΛ. Τι νόημα έχει όλος αυτός ο τζόγος με τα ονόματα; Κανένα. Ομως έτσι μετατρέπεται η παραπολιτική σε πολιτική και προσφέρεται «θέμα συζήτησης», αντί των θεμάτων που πραγματικά έχουν νόημα.
Πέρα από τη φωτογραφία
Ο Πάιατ συναντήθηκε με τον Μητσοτάκη στο Μαξίμου «για την προετοιμασία του ταξιδιού του στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις 6 έως τις 8 Ιανουαρίου 2020», ανακοίνωσε το Γραφείο του πρωθυπουργού. Η ανακοίνωση συνοδευόταν και από τη σχετική φωτογραφία, που τόσο την έχει ανάγκη ο Μητσοτάκης αυτή την περίοδο, για να δείξει ότι δεν είναι απομονωμένος διεθνώς. Το έλεγε και η ανακοίνωση: «Συζητήθηκε επίσης το περιεχόμενο των επιστολών που έστειλε η Ελλάδα στον Γενικό Γραμματέα και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Πρωθυπουργός ανέλυσε στον Πρεσβευτή των ΗΠΑ τις ελληνικές θέσεις και ενέργειες απέναντι στις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας. Υπενθυμίζεται ότι η υπογραφή Μνημονίου με τη Λιβύη έχει χαρακτηριστεί “προκλητική ενέργεια“ από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ».
Ο Λευκός Οίκος, όμως, ανακοινώνοντας την επίσκεψη Μητσοτάκη, σε άλλα ζητήματα έριξε το βάρος. Οπως έγραψε στην ανακοίνωσή του, ο Τραμπ θα θέσει στον Μητσοτάκη το ζήτημα του δικτύου 5G. Μ' άλλα λόγια, «όχι Huawei». Θέση που ο Τραμπ επαναλάμβανε συνεχώς, σαν χαλασμένο γραμμόφωνο, τις μέρες που βρισκόταν στο Λονδίνο για τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Αρα, ο Μητσοτάκης δε θα καλοπεράσει στην Ουάσινγκτον.
Θυμίζουμε ακόμα ότι, παρά την κατευναστική ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για το τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο, ο Τραμπ μόνο καλά λόγια έλεγε για τον Ερντογάν στο Λονδίνο. Εκανε, μάλιστα, και μια μισάωρη -εκτός προγράμματος- συνάντηση μαζί του, στην οποία συζήτησαν (σύμφωνα με ανακοίνωση του Λευκού Οίκου) «τη σημασία της εκπλήρωσης από την Τουρκία των δεσμεύσεών της έναντι της Συμμαχίας, την περαιτέρω ενίσχυση των εμπορικών τους δεσμών με τόνωση του διμερούς εμπορίου κατά 100 δισ. δολάρια, περιφερειακές προκλήσεις ασφαλείας και την ενεργειακή ασφάλεια».