♦ Γαλέρα
Αυτό που ουδείς πολιτικός τολμά να πει βγήκε και το είπε προκλητικά μια ιδιωτική τράπεζα. H Αlphabank δημοσίευσε έκθεση στην οποία προτείνει την καθιέρωση εργασιακού καθεστώτος γαλέρας, με αύξηση του ορίου ηλικίας στα 70 χρόνια! Η έκθεση δεν έχει καμιά τεχνοκρατική αξία. Αρκεί να σημειώσουμε ότι τολμά να ισχυριστεί ότι με την αύξηση των ορίων ηλικίας θα υπάρξει «παράλληλα αύξηση της απασχόλησης», όταν ακόμα και μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν ότι θα συμβεί το αντίθετο (αύξηση των ανέργων, ειδικά των νέων). Ομως, τέτοιες προτάσεις παίζουν το δικό τους ρόλο στη δημιουργία ενός κλίματος τρόμου. Οταν συζητιέται στα σοβαρά αύξηση στα 70, θα ‘ρθει η κυβέρνηση και θα παραστήσει τη μεγαλόψυχη: «Εμείς δεν λέμε πάνω από τα 65, αλλά και κανένας κάτω από τα 65».
♦ Πουλημένοι
Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Οτι στη δημόσια συζήτηση η άποψη για γενική μείωση των ορίων ηλικίας δεν ακούγεται. Και δεν ακούγεται ούτε από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τη μόνη οργανωμένη δύναμη που έχει προσβάσεις στα ΜΜΕ. Λέτε να το έχουν ξεχάσει τυχαία οι Πολυζωγόπουλοι, που δήλωσαν ότι υπάρχει πιεστικό πρόβλημα και θα πάρουν μέρος στον «κοινωνικό διάλογο»; Οχι, βέβαια, δεν είναι πρωτάρηδες. Ετοιμάζονται απολύτως συνειδητά να πάρουν μέρος σε μια συζήτηση που αντικείμενό της θα έχει το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι και όχι το πόσα θα κερδίσουν. Γι’ αυτό και έχουν ξεχάσει ακόμα και τα στοιχειώδη αιτήματα που και οι ίδιοι είχαν προβάλει το 1990-92, όταν έγιναν οι πρώτες μεγάλες αντιασφαλιστικές ανατροπές. Θυμίζουμε αυτό που έγραψε η «Κ» στο προηγούμενο φύλλο. Οτι και ο Γιωργάκης από τη Θεσσαλονίκη ζήτησε να καταργηθούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (δηλαδή, βαριά και ανθυγιεινά, 58 ετών με 35ετία, χωρίς όριο ηλικίας με 37ετία).
♦ Κοράκια
«Επιθυμείτε να συνεχίσετε αργότερα να ζείτε με τον ίδιο τρόπο που ζείτε και σήμερα; Τότε σίγουρα η σύνταξη του ΙΚΑ ή του ΤΕΒΕ δεν θα είναι αρκετή. Γιατί οι καιροί αλλάζουν, γίνονται όλο και πιο δύσκολοι. Η γήρανση του πληθυσμού, οι συζητήσεις στη Βουλή για την επερχόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση και τις αναμενόμενες φορολογικές αλλαγές δίνουν από τώρα μια ξεκάθαρη εικόνα για το μέλλον».
Πρόκειται για απόσπασμα από διαφήμιση μεγάλης ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρίας, που διανεμήθηκε με τις εφημερίδες της προηγούμενης Κυριακής. Το πιάσατε το υπονοούμενο; Ποιο υπονοούμενο, καθαρά το λένε οι άνθρωποι. Οι μόνοι που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι επέρχεται στο ασφαλιστικό και δηλώνουν πρόθυμοι και πανέτοιμοι να προσέλθουν στον κοινωνικό διάλογο-κλίνη του Προκρούστη είναι οι συνδικαλισταράδες της ΓΣΕΕ. Οι ασφαλιστικές εταιρίες μυρίζονται πτώμα και σαν κοράκια εφορμούν από τώρα. Τώρα που ενσπείρεται ο τρόμος, η αγωνία και η ηττοπάθεια στις συνειδήσεις των εργαζόμενων.
♦ Ματσούκι
Τη θυμάστε τη Ματσούκα; Οχι τη Δήμητρα, ρε παιδιά, για τη Μαίρη λέμε, την επικεφαλής του ευρωψηφοδέλτιου του ΠΑΣΟΚ. Η Μαίρη, λοιπόν, ενημέρωσε τον Τύπο, ότι σε μια συζήτηση των ευρωβουλευτών της Σοσιαλιστικής Ομάδας με τον αρμόδιο επίτροπο για την απασχόληση Βλ. Σπίντλα, με θέμα τις εργασιακές αλλαγές που συντελούνται στην Ευρωλάνδη, ο επίτροπος χαρακτήρισε «νεκρό χρόνο» την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, τις μεταπτυχιακές σπουδές και τις οικογενειακές υποχρεώσεις! Κάποια στιγμή -λέει η Μαίρη- η συζήτηση πήγε και στο ασφαλιστικό. Και πάλι ο επίτροπος ήταν σαφής: «Ζούμε περισσότερο, άρα πρέπει να δουλεύουμε και περισσότερο».
Μάλλον χρειάζεται ματσούκι η Ματσούκα (και όχι μόνον αυτή). Γιατί μας δουλεύει κανονικότατα, όταν δηλώνει έκπληκτη γι’ αυτές τις απόψεις. Ποιος πρωτολανσάρησε στην Ελλάδα τη θεωρία της «δημογραφικής γήρανσης», που λέει ακριβώς αυτό που υποστηρίζει ο επίτροπος («ζούμε περισσότερο, πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο»); Δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ; Δεν ήταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (από την οποία προέρχεται η Ματσούκα), που πήρε μέρος σ’ αυτή τη φιλολογία με δεκάδες κείμενά της; Γιατί, λοιπόν, η Ματσούκα δηλώνει έκπληκτη από τα όσα υποστηρίζει ο επίτροπος;
♦ His masters’ voice
Ξαναχτύπησε ο κ. Ν. Νικολάου, που έχει μεταναστεύσει από το συγκρότημα Λαμπράκη στην «Καθημερινή». Πήρε υπό την προστασία του το ΔΝΤ και την έκθεσή του και ζητάει «να ληφθεί σοβαρά υπόψη η σύσταση του ΔΝΤ προς τους κοινωνικούς εταίρους, να έχουν υπόψη τους τη σταθερή υποχώρηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας καθώς οι τιμές και το κόστος εργασίας ξεπέρασαν τα αντίστοιχα μεγέθη της υπόλοιπης Ευρωζώνης». Και πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη την έκθεση του ΔΝΤ, διότι «καλώς ή κακώς το ΔΝΤ είναι το επιτελείο της διεθνούς οικονομίας, τα στελέχη του έχουν μια μεγάλη εμπειρία και δεν μπορεί να απορρίπτεται συλλήβδην κάθε έκθεσή τους». Η πλάκα είναι πως όσο αρθρογραφούσε στο συγκρότημα ο Νικολάου ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση Σημίτη… από τ’ αριστερά, κατηγορώντας την για κοινωνική αναλγησία! Ετσι είναι, ανάλογα με τ’ αφεντικό και τη γραμμή του και η αρθρογραφία.
♦ Αδίστακτοι
Μόλις αποκαλύφτηκε ότι το νομοσχέδιο της Γιαννάκου, που αναβαθμίζει σε πανεπιστημιακού επιπέδου τις παπαδοσχολές, είναι ακριβές αντίγραφο του νομοσχέδιου που επί ΠΑΣΟΚ είχε ετοιμάσει ο Ευθυμίου, τα Πασόκια δεν δίστασαν να «δώσουν» τον πρώην υπουργό τους και πάντα μεγαλοστέλεχος του κόμματος. Ηταν -είπαν- προσωπική του πρωτοβουλία και τη σταμάτησε ο Σημίτης.
Σαν να ‘χετε ασθενή μνήμη, ωρέ λεβέντες. Να σας θυμίσουμε εμείς, λοιπόν, πως ο Ευθυμίου, με εντολή του Σημίτη, έψαχνε τρόπους να γεφυρώσει το χάσμα με το δεσποταριό, επειδή το ΠΑΣΟΚ φοβούνταν πως θα πάθει εκλογική ζημιά. Ξέροντας, λοιπόν, ότι για τους δεσποτάδες μετράει πάνω απ’ όλα το κρατικό παγκάρι, άρχισε ένα παζάρι με τον Χρυσόδουλο (θυμάστε τους ασπασμούς μπροστά στις κάμερες στη μονή Πετράκη;), που περιλάμβανε και την ανωτατοποίηση των παπαδοσχολών. Απλά, το παζάρι δεν πρόλαβε να τελειώσει, γιατί ο Σημίτης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ, παραδίνοντας στον Γιωργάκη, και κάθε νομοθετική πρωτοβουλία σταμάτησε. Η ΝΔ ανέλαβε να συνεχίσει και το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει όλη την άνεση να κάνει αντιπολίτευση και σ’ αυτό το κομμάτι μιας πολιτικής που είναι (και) δική του.
♦ Απομυθοποίηση
Μια φορά κι εμείς πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Α. Ανδριανόπουλο για την απομυθοποίηση του περιβόητου «σουηδικού μοντέλου» (συνέντευξη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Τί είπε ο νεοφιλελεύθερος αστέρας; Οτι το σουυηδικό μοντέλο συμφωνεί με τις δικές του απόψεις σε ζητήματα όπως το ωράριο, οι εργασιακές σχέσεις και η κοινωνική προστασία (ασφάλιση-πρόνοια). Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτ’ άλλο, εκτός από μια παρατήρηση: ή ο Ανδριανόπουλος τα ‘χει χαμένα και έγινε από σκληρός νεοφιλελεύθερος πούρος σοσιαλιστής ή οι Πασόκοι (προσπαθούν να) μας δουλεύουν με τα «μοντέλα» τους. Αν έχουν κώλο ας απαντήσουν (όχι σε μας, στον βουλευτή τους Α. Ανδριανόπουλο).
♦ Τώρα σας πιστέψαμε!
Με ολοσέλιδη πληρωμένη διαφήμιση της Aegean σε όλο τον κυριακάτικο Τύπο ενημερωνόμαστε πως η εταιρία και οι μέτοχοί της «δηλώνουν ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν ενδιαφέρονται για την απόκτηση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου ή πτητικού έργου του ομίλου της Ολυμπιακής» και ότι «θα στηρίξουν όποιο μετασχηματισμό προκύψει».
Ρε δε πα’ να… λέω γω. Σε ποιους νομίζετε ότι απευθύνεστε, ρε; Γιατί δεν βγάλατε αυτή την ανακοίνωση την επαύριο των εγκαινίων της ΔΕΘ, όταν ο Καραμανλής είχε ανακοινώσει την εκκαθάριση εν λειτουργία του κρατικού αερομεταφορέα και στα τηλεοπτικά πάνελ έβγαινε κόσμος και κοσμάκης (συνδικαλιστές, πολιτικοί, παπαγαλάκια των ανταγωνιστών σας) και κατήγγειλε ότι αυτό που θέλει να κάνει η κυβέρνηση είναι αποτέλεσμα διαπλοκής με την εταιρία σας, που θέλει να βάλει στο χέρι τα πολύτιμα slots της Ολυμπιακής; Τώρα που το παιχνίδι δεν έπιασε και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει πίσω, βγαίνετε και το παίζετε υπεράνω.
♦ Τίποτα για την ταμπακέρα
Και τί δεν έχει γραφεί τις τελευταίες μέρες για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την εκκλησιαστική εκπαίδευση. Η λέξη «αγιατολλάχ» κλίνεται σε όλες τις πτώσεις και τους αριθμούς, όχι μόνο από εκείνους που είναι εχθροί της θρησκείας αλλά και από ανθρώπους που σιτίζονται από τη θρησκεία. Βλέπεις ακόμα και ρασοφόρους να «χτυπιούνται» στα παράθυρα και να υπερασπίζονται την ανεξαρτησία της θρησκειολογίας. Για την ταμπακέρα, όμως, δεν μας λένε τίποτα. Για την ύπαρξη επίσημης θρησκείας στο ελληνικό αστικό κράτος και τον ασφυκτικό εναγκαλισμό κράτους-Εκκλησίας.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Αν το κράτος ήταν διαχωρισμένο από την Εκκλησία, οι δεσποτάδες δεν θα διανοούνταν να ζητήσουν την ύπαρξη κρατικών σχολών και μάλιστα της ανώτατης βαθμίδας για να βγάζουν τους παπάδες και τους ιεροκήρυκές τους. Θα έφτιαχναν μόνοι τις σχολές τους, θα τις χρηματοδοτούσαν μόνοι τους και θα έβγαζαν το προσωπικό τους απ’ αυτές. Και βέβαια, οι απόφοιτοι αυτών των σχολών δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν θέσεις στη δημόσια εκπαίδευση. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, αλλά πολλοί έχουν συμφέρον να τα συσκοτίσουν.