Κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι
Θα συμφωνήσουμε ότι ο Ερντογάν και οι υπουργοί του προκαλούν. Επιδίδονται σ’ ένα εθνικιστικό κρεσέντο, προσπαθώντας να μαζέψουν ψήφους από ένα λαό που τον αντιμετωπίζουν σαν όχλο. Ο Καμμένος δεν ανήκει, άραγε, στην ίδια κατηγορία; Τυχαία πηγαίνει και οργανώνει εθνικιστική φιέστα στα Ψαρά; Τυχαία μιλά για «μεγάλωμα της πατρίδας μας» και «επέκταση των χωρικών μας υδάτων με την αναγνώριση της ΑΟΖ»; Ακόμα και το κίνητρο των εθνικιστικών εξάρσεων ίδιο είναι. Ο Ερντογάν έχει εκλογές σε λίγες μέρες, ο Καμμένος σκέφτεται τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα και το ακροδεξιό ακροατήριο, που πλέον πρέπει να το διεκδικήσει (έναντι των ανταγωνιστών του) με τον παλιό… καλό εθνικοφασιστικό τρόπο, μιας και το «αντιμνημόνιο» έχει πεθάνει από το 2015.
Αμα έχεις τέτοιους φίλους…
Στεγνά τον έδωσε τον Κούλη ο σλοβάκος δεξιός ευρωβουλευτής Εντουαρντ Κούκαν. Σε συνέντευξη Tύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες μαζί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της FYROM αρμόδιο για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Μπουγιάρ Οσμάνι, δήλωσε πως ο Μητσοτάκης είπε στα μέλη του ΕΛΚ ότι «δε θα είναι εντελώς αρνητικός» σε ό,τι αφορά την επίλυση του θέματος της ονομασίας. «Δεν μπορώ να σας πω τι ακριβώς μας είπε ο ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας, αλλά είπε ότι δε θα ήταν εντελώς αρνητικός στην επίλυση του θέματος της ονομασίας», δήλωσε ο Κούκαν. Οταν του ζητήθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες, ο Κούκαν το γύρισε στο… τσα-τσα: «Ξέρετε, αυτό είναι θέμα παρασκηνίου, υπάρχουν πράγματα για τα οποία δεν μπορεί κανείς να μιλά μπροστά στους δημοσιογράφους γιατί θα πλήξει τη δική του υπόθεση»!
Αλλο που δεν ήθελε το Μαξίμου. Αρπαξε τη δήλωση Κούκαν και την έκανε σημαία, κατηγορώντας τον Μητσοτάκη ότι «εμφανίζεται ως δόκτωρ Τζέκιλ στο εξωτερικό και ως μίστερ Χάιντ στο εσωτερικό». Και κατέληξε με την κορόνα: «Αναρωτιόμαστε αν πρόκειται μόνο για επιπολαιότητα και υποκρισία ή για μόνιμο σύνδρομο χαμαιλεοντισμού».
Εμφύλιος
Εμφύλιος πόλεμος στις γραμμές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Οι αδελφοί Κοχ, μεγιστάνες των συντηρητικών ΜΜΕ και «χοντροί» χρηματοδότες του κόμματος, διέρρευσαν ότι είναι έτοιμοι να στηρίξουν οικονομικά μια καμπάνια διάρκειας, αν ο Τραμπ επιμείνει να συνεχίσει τον εμπορικό πόλεμο σε «παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ» (ΕΕ, Καναδά, Μεξικό). Μόλις οι σχετικές διαρροές είδαν το φως της δημοσιότητας, πολιτικοί σύμμαχοι του Τραμπ διέρρευσαν με τη σειρά τους ότι μπορούν να αντέξουν την επικοινωνιακή επίθεση των αδελφών Κοχ.
Κοσμοπολιτισμός
Γίνεται συζήτηση για την Τουρκία χωρίς καλεσμένους έναν Μάζη, έναν Καλεντερίδη, έναν Φραγκούλη Φράγκο; Γίνεται, όταν διοργανωτής είναι ένας ευρωβουλευτής, νέος και φιλόδοξος, που θέλει να προσεγγίσει τα πράγματα από κοσμοπολίτικη πλευρά. Ο Ν. Ανδρουλάκης του ΚΙΝΑΛ οργάνωσε την περασμένη Πέμπτη στο Γαλλικό Ινστιτούτο εκδήλωση με θέμα «Εκλογές στην Τουρκία: η επόμενη μέρα – Πώς επηρεάζεται η Ελλάδα», με ομιλητές τον Αλιβιζάτο, τον Τεάζη, που είναι καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Αγκυρας, ένα μεταδικτατορικό ερευνητή του Πανεπιστημίου Κύπρου και την αφεντιά του.
Περιττεύει να σημειώσουμε ότι αστικός εθνικισμός και αστικός κοσμοπολιτισμός αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ειδικά στη χώρα μας, οι «σκληροί» εθνικιστές χρησιμοποιούνται για να διαφθείρονται οι λαϊκές συνειδήσεις, ενώ οι κοσμοπολίτες απευθύνονται κυρίως στη διανόηση και χρησιμοποιούνται για να χτίζουν τις γέφυρες με το ευρωενωσίτικο σύστημα.
Φλούφληδες
Καθώς τον βλέπαμε με το μοβ πουκάμισο (ένας φλούφλης ξέρει να διαλέγει ρούχα ανάλογα με την περίσταση – άλλωστε, άμα έχεις λεφτά, έχεις κι αυτή τη δυνατότητα) να απευθύνει… πύρινο χαιρετισμό στο Αthens Pride, θυμηθήκαμε μια παλιότερη φράση του: «Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο τελευταίος που μπορεί να μιλάει στο όνομα των ανέργων και των εργαζομένων στο Κερατσίνι και το Αιγάλεω. Δεν τις ξέρει αυτές τις περιοχές, δεν τις έχει δει ποτέ του. Εγώ τουλάχιστον έχω μείνει δύο χρόνια στο Αιγάλεω»!
Δημήτρης Τζανακόπουλος ονομάζεται ο φλούφλης. Οχι, δεν είναι κακό να έχει ένας αγωνιστής αστική καταγωγή. Αρκεί να την έχει απαρνηθεί για να στρατευθεί στην υπόθεση του προλεταριάτου, όπως έλεγαν παλιά. Κι ήταν πολλοί οι άνθρωποι με αστική καταγωγή που απαρνήθηκαν την τάξη τους. Πληρώνοντας βαρύ τίμημα. Αρκεί ν' αναφέρουμε μόνο ένα όνομα: Ηλέκτρα Αποστόλου! Οι φλούφληδες που παριστάνουν τους… ριζοσπάστες αριστερούς όχι μόνο δεν απαρνήθηκαν την αστική τους καταγωγή, αλλά τιμούν ακριβώς αυτή την καταγωγή.
Κόντρα χτυπήματα
Περίοπτη θέση έχουν στις σελίδες των εφημερίδων του Μαρινάκη οι περιπέτειες της εταιρίας Aegean Marine Petroleum. Ο,τι σχετικό γράφεται σε αμερικανικές ιστοσελίδες αναπαράγεται σε ολοσέλιδα δημοσιεύματα. Ακόμα και δημοσίευμα αθλητικής ιστοσελίδας, που μπλέκει τον Μελισσανίδη, το σκάνδαλο της Aegean Marine Petroleum και την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τροφοδότησε ολοσέλιδο δημοσίευμα στο αθλητικό τμήμα των «Νέων». Τα δημοσιεύματα του «συστήματος Μαρινάκη» υποστηρίζουν ότι έχει ήδη αναμιχθεί το αμερικάνικο υπουργείο Δικαιοσύνης και το FBI και ότι ο Μελισσανίδης ελέγχεται για λαμογιές σε βάρος της Aegean Marine Petroleum. Τα αποτελέσματα της έρευνας που έκανε το νέο ΔΣ της Aegean Marine Petroleum «παραπέμπει σε μια υπόθεση ανάλογη της Folli Follie, για να μιλήσουμε με “ελληνικούς όρους“», έγραψαν το περασμένο Σάββατο τα «Νέα».
Ο Μαρινάκης ανταποδίδει μ' αυτόν τον τρόπο τα χτυπήματα που δέχτηκε για την υπόθεση του «Νοοr-1». Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει, όμως αν οι αμερικάνικες διωκτικές αρχές βρουν λαμογιές, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τον Μελισσανίδη θα τον «λιώσουν» οικονομικά. Θυμηθείτε τι έπαθαν πανίσχυρα γερμανικά μονοπώλια, όπως η Siemens και η Volkswagen και τι πρόστιμα χρειάστηκε να πληρώσουν για να «καθαρίσουν». Οικονομικά, ο Μελισσανίδης δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτά τα μονοπώλια. Μένει να δούμε, λοιπόν, αν όντως ο Μελισσανίδης θα βρεθεί στις δαγκάνες των αμερικάνικων μηχανισμών ή αν θα τα καταφέρει να «καθαρίσει» και ο Μαρινάκης θα μείνει με τη χαρά.
Ανανεωτικά…
Οι παλιοί ευρωαναθεωρητές, στους οποίους συγκαταλέγεται ο Χατζησωκράτης της ΔΗΜΑΡ, είναι «μανούλες» στον πολιτικό λόγο τύπου Πυθίας. Αλλα γράφουν και άλλα εννοούν. Ως στέλεχος του ΚΙΝΑΛ ο Χατζησωκράτης δηλώνει ότι τα παραδείγματα του Κόστα στην Πορτογαλία και του Σάντσεθ στην Ισπανία «υποχρεώνουν σε αναστοχασμό». Αφού θυμίσει ότι τα πράγματα για το ΚΙΝΑΛ δεν είναι το ίδιο αίσια, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερη εκλογική δύναμη από το ΚΙΝΑΛ, πράγμα που δεν ισχύει στις περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, που οι σοσιαλδημοκράτες είναι ισχυρότεροι από τους «ριζοσπάστες αριστερούς», αναγνωρίζει ότι «είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλουμε την ηγεμονία στον ευρύτατο χώρο της ευρύτατης Αριστεράς», πράγμα που «περνάει πρώτα απ' όλα από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές» και καταλήγει: «Δεν μπορεί όμως παρά στο μέλλον, κάτω από άλλους εντελώς όρους – και γι' αυτό πρέπει στις εκλογές να κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα με την ισχυροποίησή μας – να γνωρίζουμε ότι οι πορείες μας δεν θα είναι αποκλίνουσες, αλλά θα πρέπει να προσομοιάζουν με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές!».
Να σας το μεταφράσουμε εμείς, για να μην κουράζεστε. Πρέπει να πάμε στις εκλογές χτυπώντας και τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αρδεύουμε ψήφους από τον ίδιο χώρο, λέει ο Χατζησωκράτης. Το βράδυ των εκλογών θα κάνουμε ταμείο και θα δούμε τι ποσοστό πήραμε. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα πρέπει να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτή είναι η τάση σε όλη την Ευρώπη. Ανάλογα με τους μεταξύ μας συσχετισμούς θα καθοριστεί ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο και ποιος θα είναι η τσόντα στην κυβερνητική συμμαχία που οπωσδήποτε πρέπει να διαμορφώσουμε.
Αναθεωρητική τύφλωση
«Το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο“ λέει καθαρά ότι το προλεταριάτο δεν θα απελευθερωθεί το ίδιο αν δεν απελευθέρωσει την κοινωνία ολόκληρη. Δηλαδή και τους ταξικούς αντιπάλους του. Με αυτή την έννοια, ναι ίσως [η Δικαιοσύνη] είναι υπερταξική».
Μοστράρεται και ως καθηγητής της φιλοσοφίας (τρομάρα του) ο βουλευτής και πρώην υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς. Και λέει τέτοιες παπάρες (συνέντευξη στα «Νέα», 11.6.2018), που προκαλούν αγανάκτηση (ή γέλια, ανάλογα με τη διάθεση) ακόμα και σε ένα νεαρό μαρξιστή που έχει προλάβει να ξεφυλλίσει δυο-τρία έργα των κλασικών. Απελευθερώνοντας την κοινωνία, το προλεταριάτο δεν απελευθερώνει τους ταξικούς αντιπάλους του, αλλά τους εξαφανίζει ως τέτοιους. Οχι κατ' ανάγκην ως φυσικά πρόσωπα, αλλά ως κοινωνικά πρόσωπα. Η σοσιαλιστική κοινωνία, την οποία ο Μαρξ χαρακτήριζε ως πρώτη βαθμίδα του κομμουνισμού, δεν έχει καπιταλιστές και προλετάριους. Εχει μόνο εργαζόμενους. Και επειδή το Δίκαιο (και πολύ περισσότερο η Δικαιοσύνη ως μηχανισμός επιβολής του Δικαίου) είναι πάντοτε ταξικό, το κράτος στη σοσιαλιστική κοινωνία θα είναι κράτος της Δικτατορίας του Προλεταριάτου. Το οποίο, φυσικά, θα διέπεται από ένα Δίκαιο που θ' ανταποκρίνεται στη νέα μορφή της κοινωνικής οργάνωσης, χωρίς ποτέ να κρύβει τον ταξικό του χαρακτήρα. Το Δίκαιο, ακριβώς επειδή δεν μπορεί παρά να είναι ταξικό (ποτέ υπερταξικό), θα εξαφανιστεί μαζί με τις τάξεις, μέσα στη διαδικασία απονέκρωσης του κράτους, με την οποία θα ολοκληρωθεί το πέρασμα στην ανώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας.
Αυτά λέει η θεωρία, αυτά μελέτησαν και μας άφησαν ως θεωρητική παρακαταθήκη οι κλασικοί. Και ο Μπαλτάς τα γνωρίζει πολύ καλά. Είναι όμως ένας σαπισμένος αναθεωρητής. Ενας αστός που παριστάνει τον μαρξιστή. Πίσω από το στωικό πρόσωπο και τον γλυκύ λόγο κρύβεται ένας αδίστακτος εξουσιολάγνος, ένας απατεώνας του λόγου και της πράξης, που έχει πουλήσει και την τελευταία ικμάδα των -όποιων- ικανοτήτων του στο κεφάλαιο, εισπράττοντας ως αντίτιμο το παντεσπάνι του.