♦ Ξεφτίλα
Ο ελληνικός αστικός Τύπος, πιστός στην «εθνική γραμμή», είχε κάθε λόγο να πιαστεί από τις προκλητικές φράσεις του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μποζντάγ, σε σχέση με τους φυγάδες αξιωματικούς που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα και αφέθηκαν ελεύθεροι λόγω της παρέλευσης 18μήνου. Από το παραλήρημα του Μποζντάγ εμείς εστιάζουμε σε μια μικρή φράση: «Θεωρήσαμε ότι ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα είναι λόγος ανδρός».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η τουρκική πολιτική ηγεσία θέτει τέτοιο ζήτημα. Το είχε πει και ο ίδιος ο Ερντογάν πως ο Τσίπρας του είχε υποσχεθεί ότι θα του στείλει «πακέτο» τους φυγάδες στρατιωτικούς μέσα σε είκοσι μέρες. Ο Μποζντάγ απλώς το χόντρηνε, χρησιμοποιώντας μια έκφραση που ξεφτιλίζει τον Τσίπρα. Ο οποίος Τσίπρας κρύφτηκε και πάλι πίσω από μια δήλωση του Κοτζιά («η μόνη δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα ήταν να λειτουργήσει το κράτος δικαίου»). Γιατί δε βγαίνει ο ίδιος ο Τσίπρας να διαψεύσει τον Ερντογάν; Γιατί ξέρει πολύ καλά ότι αυτές οι τηλεφωνικές συνομιλίες μαγνητοφωνούνται και από τις δύο πλευρές και φοβάται ότι η επόμενη κίνηση του Ερντογάν θα είναι να βγάλει στη φόρα κάποιο ηχητικό απόσπασμα. Προτιμά, λοιπόν, να δέχεται την ξεφτίλα… χωρίς ηχητική συνοδεία. Βλέπετε, αυτός ο τυχοδιώκτης έχει συνηθίσει να ξεφουρνίζει τα ψέματα με τη μεγαλύτερη ευκολία. Ελα όμως που καμιά φορά πιάνεται στο δόκανο. Εταξε τους στρατιωτικούς στον Ερντογάν κι εκείνος το έδεσε κόμπο.
♦ Γκλαμουριά (1)
Ενα νεοκλασικό (σε σχέδια Τσίλερ) στο Κολωνάκι, ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων, ανακαινίστηκε και νοικιάστηκε σε μια νεοϋορκέζικη γκαλερί για να στεγάσει το παράρτημά της στην Αθήνα. Είναι μια εμπορική πράξη, που δεν είμαστε σε θέση να τη σχολιάσουμε γιατί δεν ξέρουμε σε τι τιμές νοικιάζονται τα «παλάτια» της περιοχής. Ομως στα εγκαίνια της γκαλερί πήγε και η Αχτσιόγλου. «Πρόκειται για μία νέα χρήση πολιτισμού σε ένα από τα εμβληματικά ακίνητα του Κέντρου της Αθήνας» μετέδωσε το Γραφείο Τύπου του υπουργείου Εργασίας! Αντε να το καταπιούμε αυτό, το βάφτισμα του εμπόριου της τέχνης (της αστικής τέχνης) σε πολιτισμό. Πώς να καταπιούμε, όμως, το «φτύσιμο»; «Θα προσφέρει το άνοιγμά του στο κοινό της πόλης» γράφει το ίδιο δελτίο Τύπου. Το «κοινό της πόλης» είναι μια χούφτα αστοί που περνούν από κάτι τέτοια μαγαζιά για να βγάλουν φωτογραφίες για τα lifestyle έντυπα και εκπομπές! Οι αργόσχολοι που παρασιτούν ρουφώντας το αίμα του ελληνικού λαού… Αρκεί που δέχονται να βγάλουν φωτογραφίες μαζί με την Αχτσιόγλου, που διένειμε μέσω του γραφείου Τύπου του υπουργείου φωτογραφίες της (τραβηγμένες από φωτογράφο-μετρ του είδους) στη γκαλερί.
♦Γκλαμουριά (2)
Για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, διαβάστε πώς παρουσίασαν τα «Νέα» του Μαρινάκη το «ιβέντ», στη γκλαμουροσελίδα που έχουν εγκαινιάσει εδώ και λίγο καιρό: «Το grand opening (ο χώρος ανακαινίστηκε με εξαιρετικό τρόπο) πραγματοποιήθηκε με πολλές προσωπικότητες από τον χώρο της τέχνης, της πολιτικής και των επιχειρήσεων να θαυμάζουν τα έργα διάσημων αμερικανών εικαστικών της δεκαετίας του '80 και του '90». Το ρεπορτάζ περιλάμβανε, φυσικά, και φωτογραφία της Αχτσιόγλου. Το ίδιο ρεπορτάζ μας έδινε και το στίγμα τέτοιων χώρων «τέχνης», από στόματος μιας ζάμπλουτης αμερικανίδας «φιλότεχνης»: «Ολα ξεκινούν και τελειώνουν στη Νέα Υόρκη. Στην πόλη βρίσκονται οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες του πλανήτη, οι σημαντικότερες οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες κλείνονται με φόντο τους θεαματικούς ουρανοξύστες και εδώ βέβαια πραγματοποιούνται τα πλέον ενδιαφέροντα εικαστικά γεγονότα»!
Αυτή την «τέχνη» προσκυνά η Αχτσιόγλου που μετατρέπεται σε μαντάμ Σουσού της σημερινής ελληνικής αστικής πολιτικής. Με τα λεφτά του ελληνικού λαού και όχι με τα δικά της, όπως έκανε η ηρωίδα του Ψαθά.
♦Γάτα ο ρασοφόρος
Είπε ο Ιερώνυμος: «Δεν δίνουμε πουθενά το όνομά μας. Δεν γινόμαστε Ελληνες μόνο μία στιγμή ή μία ημέρα. Ελληνες είμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα. Η Εκκλησία πήρε θέση. Είπε ξεκάθαρα ότι δεν δίνουμε πουθενά το όνομά μας, αλλά δεν είναι έργο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν κάνει συλλαλητήρια, οι πολίτες εξέλεξαν Βουλή και η Βουλή είναι υπεύθυνη για αυτά. Οι Ελληνες είναι υπεύθυνοι που ψηφίζουν και η Βουλή που διοικεί αυτόν τον τόπο».
Για μια ακόμα φορά ο Ιερώνυμος σπεύδει να σταθεί στο πλευρό της κυβέρνησης (του αστικού πολιτικού συστήματος ευρύτερα), αποδοκιμάζοντας τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, κηρύσσοντας αποχή της Εκκλησίας απ' αυτά και αναγνωρίζοντας την απόλυτη αρμοδιότητα της Βουλής για το ζήτημα. Φυσικά, δε θα τον ακούσουν όλοι οι δεσποτάδες, ούτε μπορεί να τους υποχρεώσει (δεν έχει ούτε καν το τυπικό δικαίωμα). Αυτός όμως το «κατιτίς» του το έκανε. Και σίγουρα έχει πάρει και το «κατιτίς» από τη μεριά της κυβέρνησης.
♦ Δυο αλήθειες, δέκα ψέματα
Δε θα σχολιάσουμε το ύφος και τη φρασεολογία του Καρανίκα. Καρανίκας είν' αυτός, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από άποψη ύφους και ήθους. Ας μάθει λίγα ελληνικά, όμως γιατί εκείνο το «κάνουν κράτη» μας… ξεμάλλιασε. Ας του πει κάποιος πως είναι άλλο το «σχηματίζω κράτη» και άλλο το «συγκρατούμαι», «κάνω κράτει τη μηχανή». Ολόκληρη η σχετική φράση έχει ένα… προβληματάκι: «Επίσης οι φασιστικές κορόνες που μιλάνε για πόλεμο ας κάνουν κράτη γιατί ως φασίστες πούλησαν όλη την χώρα… και ηττήθηκαν το ’40»!
Και δε θα τσιμπήσουμε ώστε να τον υπερασπιστούμε, επειδή του την έπεσε ο εθνικιστικός εσμός, βρίσκοντας ευκαιρία μέσω αυτού να χτυπήσει τον Τσίπρα. Αλλωστε, οι καναδυό αλήθειες που -σε γυμνασιακό επίπεδο- υπερασπίστηκε ο Καρανίκας δεν είναι παρά το άλλοθι για τα πολλαπλάσια ψέματα. Ο ίδιος ο… αντιεθνικιστής Καρανίκας κατηγορεί τους φασίστες και τους εθνικιστές ότι «με τους χειρισμούς τους οδήγησαν όλη την Ευρώπη και τον κόσμο να αποκαλούν την γείτονα χώρα σκέτο ‘Μακεδονία’». Τόσο αντιεθνικιστής. Κι αμέσως μετά κάνει χοντροκομμένη κυβερνητική προπαγάνδα: «Η σημερινή κυβέρνηση έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό με την γείτονα χώρα και το κάνει με διεθνής όρους, με ευρωπαϊκή προοπτική και με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, την κοινή ιστορία και τον πολιτισμό της συνεργασίας».Τίποτ' απ' όλ' αυτά δεν προωθεί η σημερινή κυβέρνηση. Οι πιέσεις των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ την ανάγκασαν να ασχοληθεί με το ζήτημα. Αλλιώς θα το είχε στο ράφι για να μη χαλάσει τις σχέσεις της και με τον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο και με τον υπόλοιπο εθνικιστικό εσμό. Ας μην παριστάνει τον έξυπνο ο γιαλαντζί αντιεθνικιστής Καρανίκας. Ενα τσιράκι της εξουσίας είναι. Αυτή τον τρέφει, αυτήν υπηρετεί.
♦ Πεπονόφλουδες
Ποιος έβγαλε τη φήμη ότι η Μαρία Σπυράκη είναι η καλύτερη υποψηφιότητα για τη ΝΔ απέναντι στον Μπουτάρη; Οι ίδιοι οι δεξιοί της Θεσσαλονίκης, που ξέρουν ότι το «πουλέν» του Κούλη θα διεκδικήσει έδρα στην Α' Θεσσαλονίκης και κάποιος απ' αυτούς θα μείνει εκτός Βουλής. Εριξαν, λοιπόν, το όνομά της στη δημαρχιακή αρένα, με στόχο να την αναγκάσουν να διαψεύσει τη φημολογία και μετά να την κατηγορούν στα γαλάζια στέκια ότι είναι φιγουρατζού και τη νοιάζει μόνο η πάρτη της και όχι το κόμμα. Οπως και έγινε. Η Σπυράκη έσπευσε να διαψεύσει τις σχετικές φήμες, επικαλούμενη τη δουλειά της στην Ευρωβουλή και τα καθήκοντα της εκπροσώπου. Και φυσικά δεν έπεισε κανέναν. Ολοι κατάλαβαν ότι κιοτεύει να τεθεί απέναντι από τον Μπουτάρη και να χάσει.
♦ Η γλώσσα του σώματος…
Προσέξτε λίγο το στήσιμο των δύο ανδρών για τη φωτογράφιση. «Χυμένος» στην πολυθρόνα δεν είναι ο Τσίπρας, όπως το συνηθίζει, αλλά ο Βαρθλομαίος (προφανώς λόγω ηλικίας). Αντίθετα, ο Τσίπρας κάθεται άκρη-άκρη, για να μπορεί να κρατά το σώμα του σκυφτό, στάση που υποβοηθείται από το ευλαβικό σταύρωμα των χεριών μπροστά στον «πνευματικό ηγέτη της Ορθοδοξίας». Η «αριστερά του Κυρίου» προσφεύγει στη «δεξιά του Κυρίου», ενόψει «Μακεδονικού» (και όχι μόνο).
♦ Υπάρχει και η ιταλική αστική τάξη
Η Μόνικα Γκερτσόνι, πολιτική συντάκτρια της «Κοριέρε ντέλα Σέρα», σε άρθρο που έγραψε για τα «Νέα», σχολιάζοντας τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα της, έγραψε ότι «η Ευρώπη και η ΕΚΤ δεν εμπιστεύονται καθόλου την οικονομική πολιτική που αναφέρεται στο κοινό τους πρόγραμμα (σ.σ. του Κ5Α και της Λέγκα), επειδή φοβούνται ότι οι δύο λαϊκιστές ηγέτες έχουν ένα “μυστικό σχέδιο“: να βγάλουν την Ιταλία από την ευρωζώνη».
Δεν ξέρουμε αν φοβούνται ή όχι στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη ότι ο Ντι Μάιο και ο Σαλβίνι έχουν «μυστικό σχέδιο», όμως το βέβαιο είναι πως κανένα τέτοιο σχέδιο δε θα μπορέσει να γίνει «φανερό», δηλαδή να υλοποιηθεί, κόντρα στη θέληση της ιταλικής μονοπωλιακής αστικής τάξης. Η κίνηση του προέδρου Ματαρέλα να επιβάλει την αλλαγή του υπουργού Οικονομικών ήταν η πρώτη προειδοποιητική βολή προς τους τυχοδιώκτες των δύο σημερινών κυβερνητικών κομμάτων. Το μήνυμα ήταν σαφές: ή θα σεβαστείτε τη θέση της Ιταλίας στην Ευρωζώνη ή θα φύγετε πυξ-λαξ. Αν αλλάξει η στάση της ιταλικής αστικής τάξης ως προς τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη, τότε θα βρεθούν και οι πολιτικοί παράγοντες (ηγέτες και κόμματα) που θα την υλοποιήσουν. Αυτή τη στιγμή, όμως, δε διαφαίνεται κάτι τέτοιο.