Οι δικοί μας νεκροί
Δύο εργάτες καθαριότητας του Δήμου Τήνου ήρθαν να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο των νεκρών του κλάδου. Ενας ακόμα συνάδελφός τους ανασύρθηκε σοβαρά τραυματισμένος από τα συντρίμμια του απορριμματοφόρου που έπεσε σε γκρεμό.
Η είδηση μόλις που μεταδόθηκε στο τέλος των δελτίων ειδήσεων. Απλώς σαν είδηση. Χωρίς σχόλια, χωρίς την παρέλαση ειδικών, χωρίς ανακοινώσεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων και δηλώσεις των πολιτικών τους στελεχών. Και βέβαια, η Βουλή δεν αποφάσισε να υιοθετήσει τα παιδιά τους ως ορφανά πεσόντων εν ώρα καθήκοντος. Βλέπετε, δεν οδηγούσαν Mirage αλλά επέβαιναν σε ένα άθλιο απορριμματοφόρο. Δε φορούσαν φόρμες με λαμπρά διακριτικά, αλλά τη λερωμένη φόρμα του σκουπιδιάρη. Οσο για το υπουργείο Εσωτερικών, εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Ο υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης, για τον θάνατο των δύο εργαζομένων στον τομέα Καθαριότητας του Δήμου Τήνου, εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια, στους οικείους και στους συναδέλφους τους». Ετσι απλά. Ωμά, κυνικά, ξεδιάντροπα.
Οπως γράψαμε όταν έπεσε το Μirage και σκοτώθηκε ο χειριστής της, η αστική τάξη, το κράτος της και το πολιτικό του προσωπικό φροντίζουν ακόμα και μπροστά σε νεκρά σώματα να μας θυμίζουν τον ταξικό διαχωρισμό. Ας συνηθίσουμε να τον κάνουμε κι εμείς. Να μιλάμε για τους δικούς μας νεκρούς που «πέφτουν» εν ώρα καθήκοντος. Τις περισσότερες φορές δολοφονημένοι από την εργοδοτική αδιαφορία (ανεξάρτητα αν ο εργοδότης είναι κάποιος ιδιώτης καπιταλιστής ή το αστικό κράτος), από την εντατικοποίηση της δουλειάς, από τα σαραβαλιασμένα μέσα παραγωγής (αυτοκίνητα, μηχανήματα κτλ.), από την έλλειψη κανόνων και μέσων προστασίας.
Εθνικιστικές γελοιότητες
Ο εθνικισμός, όταν τον χειρίζονται άνθρωποι σαν τον Καμμένο, πάει χέρι-χέρι με τη γελοιότητα. Θυμηθείτε τη χούντα και τις γιορτές για την «πολεμική αρετή των Ελλήνων». Θυμηθείτε την άθλια φιέ-στα για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, με την κόκκινη μοκέτα πάνω σε μια σειρά από παλέτες, στην οποία περπάτησε ο Καμμένος για να ρίξει στεφάνι στη θάλασσα. Ηταν μια τελετή γελοιότητας αντίστοιχη μ' εκείνες της χούντας. Δε θα του ξέφευγε, λοιπόν, η Μπουμπουλίνα, την οποία ο Καμμένος ανακήρυξε (με ΦΕΚ, φυσικά) υποναύαρχο επί τιμή δύο αιώνες μετά το θάνατό της, απονέμοντάς της και καναδυό παράσημα. Υποθέτουμε ότι σειρά θα πάρουν και οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί του '21. Οσοι τέλος πάντων δεν πήραν κάποιο στρατιωτικό βαθμό από το βαυαρικό μετεπαναστατικό καθεστώς.
Μπορεί στο Διαδίκτυο να ξέσπασε γλέντι τρικούβερτο, όμως αυτά τους Καμμένους τους αφήνουν αδιάφορους. Αυτοί έχουν την προσωπική τους πελατεία, αλλά και την ανάγκη να ικανοποιήσουν κάποια προσωπικά τους απωθημένα.
ΥΓ. Η γελοιότητα δε θα μπορούσε να μην αποκτήσει το… ταίρι της στην απέναντι στεριά του Αιγαίου. Η τουρκική φυλλάδα «Βατάν» έκανε πρωτοσέλιδο (!) την είδηση της παρασημοφόρησης των… οστών της Μπουμπουλίνας, υπό τον τίτλο «Πρόκληση με ναύαρχο»! Η Μπουμπουλίνα, λένε, «ήταν εχθρός των Τούρκων». Οσο τα βλέπει αυτά ο Καμμένος και θεριεύει ο εθνικιστικός ναρκισσισμός του («οι Τούρκοι έχουν πάθει αμόκ με εμένα» δήλωσε πρόσφατα) τόσο θα πυκνώνει τις γελοίες εθνικιστικές ενέργειές του.
Καθαρματίδια
Αγανάκτησαν πολλοί στην αστική δημοσιογραφία όταν ο Τσίπρας απεκάλεσε (μέσω non paper) τον Μαρινάκη «ναρκέμπορο». Ανέβηκαν στα κεραμίδια κι άρχισαν να σκούζουν σαν γάτοι τον Φλεβάρη για το «τεκμήριο αθωότητας» του εφοπλιστή, ιδιοκτήτη ΠΑΕ και μεγαλοεκδότη, που το παραβίασαν ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων) που κάθε φορά που η Αντιτρομοκρατική πιάνει κάποιον αγωνιστή σπεύδουν να αναπαράξουν τις βρόμικες κατασκευές τους. Χωρίς καμιά επιφύλαξη. Χωρίς ούτε ένα «φερόμενος ως» πριν από τις κατηγορίες που προσάπτει η Αντιτρομοκρατική.
Η περίπτωση του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, η υπόθεση του οποίου θα εκδικαστεί την επόμενη βδομάδα από τον Αρειο Πάγο (η εισαγγελία του Αρείου Πάγου έχει ασκήσει αναίρεση κατά της αθωωτικής απόφασης), είναι από τις πιο πρόσφατες (και πιο χαρακτηριστικές). Μόλις η Αντιτρομοκρατική παρενέβη στην υπόθεση και μετέτρεψε μια ληστεία του κοινού ποινικού δικαίου σε «υπόθεση τρομοκρατίας», όλα αυτά τα παπαγαλάκια που τώρα σκούζουν για την παραβίαση του τεκμήριου αθωότητας του Μαρινάκη, άρχισαν να χαρακτηρίζουν τον Θεοφίλου «ληστή» και «αδίστακτο φονιά».
Δούλεμα
Πήγε, λέει, ο Τσακαλώτος στο Eurogroup και παρουσίασε το περιβόητο «ολιστικό σχέδιο». «Ηταν πολύ ευχαριστημένοι οι θεσμοί με την αναπτυξιακή στρατηγική που παρουσιάσαμε», δήλωσε μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup. «Εγινε αρκετή κουβέντα για αυτό και πήραμε πολλούς επαίνους για το ότι κάνουμε κάτι που θα έχει αξιοπιστία όχι μόνο στις αγορές, αλλά και στην ελληνική κοινωνία με το μείγμα των μέτρων και των παρεμβάσεων που θα κάνουμε», συμπλήρωσε. Στην επίσημη ανακοίνωση διαβάσαμε καταρχάς ότι «οι θεσμοί ενημέρωσαν το Eurogroup σχετικά με την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην εν εξελίξει τέταρτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος χρηματοδοτικής συνδρομής» και μετά ότι «ο υπουργός κ. Τσακαλώτος παρουσίασε την επικείμενη γενική αναπτυξιακή στρατηγική της Ελλάδας, περιγράφοντας περιληπτικά τους στόχους και τις προτεραιότητες για τα επόμενα χρόνια».
Τι ακριβώς ειπώθηκε δεν ξέρουμε, καθώς το «ολιστικό σχέδιο» εξακολουθεί να παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Πάντως, ούτε εκφράσεις ευχαρίστησης ούτε επαίνους διαβάζουμε. Σιγά που θα καθήσουν οι ιμπεριαλιστές υπουργοί να συζητήσουν τις παπάτζες του Τσακαλώτου. Στην τρόικα και στο EuroWorkingGroup θα παραπέμψουν τη δουλειά. Εκεί όπου είχαμε «το πρώτο αίμα» (του Χουλιαράκη). Ο Τσακαλώτος, βέβαια, δεν είναι Μπαρουφάκης για ν' αρχίσει να ζαλίζει τους συναδέλφους του με… ακαδημαϊκές αναλύσεις. Ξέρει να φυλάγεται. Γι' αυτό τον «πήγαινε με χίλια» ακόμα και ο δύστροπος Σόιμπλε. Ο Τσακαλώτος δεν προσπαθεί να «δουλέψει» τους ιμπεριαλιστές υπουργούς του Eurogroup. Τον ελληνικό λαό «δουλεύει ψιλό γαζί».
Follow the money
Follow the money, μας είπε με νόημα ο εξ Αμερικής ορμώμενος καθηγητής Κριμιζής στην επιστολή παραίτησής του από πρόεδρος του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού. Οι υποστηρικτές του στον αντιπολιτευόμενο αστικό Τύπο εκφράζουν την ιερή τους αγανάκτηση για τη συμπεριφορά του Παππά προς τον κύριο καθηγητή. Ο οποίος κύριος καθηγητής, με δεκαετίες θητεία στις ΗΠΑ και στη NASA, ήταν τόσο αφελής ο καημένος, τόσο δοσμένος στο επιστημονικό του έργο!
Με λίγη προσοχή, βέβαια, δε δυσκολεύεται να ανακαλύψει κανείς πως ο Κριμιζής είναι περισσότερο μάνατζερ παρά φορέας εφαρμοσμένης επιστήμης. Συριζαίος δεν είναι σίγουρα, όμως δεν είναι και αφελής. Ηξερε πολύ καλά πού «έμπλεκε». Φιλοδοξούσε να στήσει -επιτέλους- το δικό του «μαγαζί» στην Ελλάδα. Είμαστε σίγουροι ότι ο Παππάς του υποσχέθηκε «πλήρη έλεγχο στα πάντα» (το ψέμα είναι ίδιον αυτής της παρέας των συριζαίων και πλέον το γνωρίζουν οι πάντες). Οταν ο Κριμιζής διαπίστωσε ότι του αφαιρούν και τις αρμοδιότητες και τα φράγκα, συνειδητοποίησε ότι ο πόθος του για το δικό του «μαγαζί» δε θα ικανοποιούνταν. Τα βρόντηξε με θεαματικό τρόπο και πλέον ελπίζει ότι έχει εγγράψει τέτοιες υποθήκες που οι επόμενοι θα του προσφέρουν χωρίς δεύτερη κουβέντα αυτό που του στέρησε ο Παππάς.
Περιττεύει να σημειώσουμε πως και στου Κριμιζή τη συμπεριφορά δεν υπάρχει ίχνος ηθικότητας και άδολης επιστημοσύνης. Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο.
Πολιτική κουρελαρία
Μπορεί να έγινε ρόμπα δημόσια, μπορεί ο Τσίπρας να τον ανάγκασε να καθήσει δίπλα στον Καμμένο και να τον ακούει αμίλητος και βλοσηρός να τον εξευτελίζει, αλλά ένας Φώτης Κουβέλης έχει πάντα δίκιο. Βγήκε λοιπόν στην ΕΡΤ για να μας πει ότι δεν φταίνε οι δηλώσεις του, αλλά φταίει… η πραγματικότητα που… κινείται. «Οι δηλώσεις μου δεν απείχαν από την πραγματικότητα, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι στατική. Υπήρχε η εκδοχή να έρθουν το καλοκαίρι οι φρεγάτες», δήλωσε ο κυρ-Φώτης. Κάτι άλλαξε στην πραγματικότητα και τελικά δεν ήρθαν οι φρεγάτες. Αυτός υπέστη τον πολιτικό εξευτελισμό, αλλά δεν τον νοιάζει. Μπρος στα κάλλη τι 'ναι ο πόνος; Μπρος σ' ένα οφίτσιο αναπληρωτή υπουργού, τι είναι ο πολιτικός εξευτελισμός; Ο Κουβέλης, ακόμα και ως πολιτικό κουρέλι, θα εξακολουθεί να τραγουδά.
Τρεχάτε ποδαράκια μου
Ενας ακόμα βουλευτής, ο Γιώργος Κατσιαντώνης (εκλέχτηκε στη Λάρισα), την έκανε από το κόμμα του Λεβέντη. Οι πληροφορίες τον φέρουν να οδεύει προς τη ΝΔ. Και πρέπει να είναι σωστές. Δε θα ανεξαρτητοποιούνταν αν δεν είχε προηγουμένως εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον. Το φαινόμενο, βέβαια, δεν αφορά μόνο τους βουλευτές του Λεβέντη. Τα ίδια έχουν γίνει και με βουλευτές του «Ποταμιού». Η πολιτική κρίση και η ευρεία αναδιάταξη του αστικού πολιτικού σκηνικού, που προκάλεσε η μνημονιακή περίοδος, έφεραν στη Βουλή διάφορα τυχάρπαστα πολιτικά μορφώματα και προσέφεραν ευκαιρία καριέρας σε μια σειρά ανθρώπους. Είναι λογικό, λοιπόν, βλέποντας ότι αυτά τα τυχάρπαστα μορφώματα μπορεί να μην ξαναμπούν στη Βουλή, να προσπαθούν όλοι να εξασφαλίσουν μια καλή μεταγραφή, μπας και στις επόμενες εκλογές καταφέρουν να ξαναεκλεγούν. Το σύνθημα που ακούγεται στους διαδρόμους και το εντευκτήριο της Βουλής είναι η γνωστή αθυρόστομη λαϊκή παροιμία: «Τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος μου».
Της απελπισίας
Μπορεί στην Ελλάδα η νέα εθνικιστική μπούρδα του Ερντογάν (τη φωτιά στη Σμύρνη την έβαλε ο ελληνικός στρατός υποχωρώντας) να ξεσήκωσε τα αναμενόμενα ρίγη εθνικιστικής αγανάκτησης, όμως βλέποντάς την από τουρκική σκοπιά μόνο ως δήλωση απελπισίας μπορούμε να τη δούμε. Ο Ερντογάν ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία από τη Σμύρνη, την πόλη όπου παραδοσιακά χάνει, με μεγάλη διαφορά μάλιστα. Πέταξε, λοιπόν, αυτή την παπάτζα προσπαθώντας «να κάνει ταμείο». Μάταια…