Γιατί χαίρονται;
«Η Γαλλία λέει: ποτέ ξανά μίσος». Μ' αυτό το κεντρικό σύνθημα μαζεύτηκαν για να γιορτάσουν την ήττα της Λεπέν οι κυρίες και οι κύριοι της διεθνούς ΜΚΟ Avaaz στο Παρίσι. Αν πριν από το ουσιαστικό «μίσος» έβαζαν και το επίθετο «ρατσιστικό», ενδεχομένως να δείχναμε κατανόηση. Ομως η ηθικολογία τους είναι τόσο πρόστυχη όσο η νέα ιμπεριαλιστική πολιτική ηγεσία που χτίζει ο Μακρόν. Αλήθεια, όταν τα γαλλικά βομβαρδιστικά θ' αδειάζουν τις βόμβες τους στην Αφρική ή στη Μέση Ανατολή, δε θα υπάρχει ιμπεριαλιστικό μίσος; Οταν θα παίρνονται αντεργατικά μέτρα (μάστορας του είδους ο πρώην τραπεζίτης Μακρόν), δε θα υπάρχει ταξικό μίσος; Και αντίστροφα, αυτοί που δέχονται τις βόμβες ή την ταξική εκμετάλλευση, δε θα πλημμυρίζουν με μίσος;
Ομολογία
«Υπάρχουν προσωπικές διαφορές που υπερβαίνουν ακόμα και το 30% της συνολικής σύνταξης» είπε ο Τσίπρας μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο. Αυτό σημαίνει ότι οι συντάξεις που δίνονται με τον νόμο Κατρούγκαλου είναι μέχρι και 30% χαμηλότερες σε σχέση με τις συντάξεις που δίνονταν πριν, με τις ίδιες προϋποθέσεις. Γι' αυτό προκύπτει η περιβόητη «προσωπική διαφορά». Τι έλεγε ο Κατρούγκαλος, τι έλεγε η κυβερνητική προπαγάνδα όταν ψηφιζόταν ο τελευταίος αντιασφαλιστικός νόμος; Οτι καμιά σύνταξη δεν μειώνεται, αλλά αντίθετα θα προκύψουν και αυξήσεις από το 2019 και μετά. Ερχονται τώρα και ομολογούν ότι έλεγαν ψέματα στους εργαζόμενους, ότι τάχα τους εξασφαλίζουν τις συντάξεις.
Εμείς, βέβαια, δε «δένουμε κόμπο» αυτά που λέει σήμερα ο Τσίπρας. Εχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες ψεύτες που δε διστάζουν να πουν ένα χοντρό ψέμα σήμερα και να αυτοδιαψευστούν αύριο. Κρατάμε λοιπόν τα εξής. Πρώτο, ότι το πετσόκομμα των παλιών συντάξεων αρχίζει από τις λεγόμενες «προσωπικές διαφορές». Επιβεβαιώνουν, δηλαδή, αυτό που από την αρχή τονίζαμε. Οτι η «προσωπική διαφορά» εμφανίζεται ως κάτι που «δε δικαιούται» ο συνταξιούχος, που του δόθηκε «κακώς» από προηγούμενα ασφαλιστικά καθεστώτα και που η… μεγαλόψυχη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων λέει ψέματα ότι δε θα το πειράξει, ενώ στην πραγματικότητα η «προσωπική διαφορά» είναι μια δεξαμενή από την οποία θα αρδεύονται όλα τα μελλοντικά πετσοκόμματα συντάξεων. Οι Τσιπροκαμμένοι συμφώνησαν ήδη το πρώτο πετσόκομμα. Και δε θα είναι το τελευταίο.
Δουλικά
Ο Τσίπρας δήλωσε μέσω twitter ότι «η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν είναι μια ανάσα για την Γαλλία και ολόκληρη την Ευρώπη». Και ο Δραγασάκης κάλεσε σε συνάντηση τον γάλλο πρέσβη, για να του πει ότι η δήλωση του Μακρόν ότι «η Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο ελκτική στους πολίτες της», «δημιουργεί την προσδοκία για μία νέα ατζέντα προτεραιοτήτων». Οσο για τις αναφορές Μακρόν στην ανάγκη αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους (που δεν την αρνείται ούτε ο Σόιμπλε, αλλά την παραπέμπει «στον κατάλληλο χρόνο»), «είναι σημαντικές, διότι συνιστούν αναγνώριση του προβλήματος, η άμεση αντιμετώπιση του οποίου θα είναι θετική τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη». Πριν καν ορκιστεί ο Μακρόν, τα δουλικά του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να τον προσκυνούν. Οπως έκαναν και με τον Ολάντ (αφού πρώτα φρόντισαν να κάνουν γαργάρα εκείνο το «Ολαντρέου»).
Αμερικανο-νατο-δουλεία
«Και αν μιλάει η Ευρώπη για ευρωπαϊκή Αμυνα, πρέπει πρώτα από όλα να μιλήσει για τα ευρωπαϊκά σύνορα που υπεγράφησαν το 2008 επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Γι’ αυτό και στηριζόμαστε περισσότερο στο ΝΑΤΟ και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πλέον, με τη συμφωνία η οποία θα επεκταθεί και προς όφελος της Ελλάδας τους επόμενους μήνες, πρώτα ο Θεός, με τις διαπραγματεύσεις τις οποίες κάνουμε, αποτελεί τον κύριο σύμμαχο στην περιοχή. Είναι οι μόνοι σύμμαχοί μας που μας βοήθησαν εμπράκτως, με το σχέδιο Μάρσαλ, μετά τον πόλεμο. (…) Υπογράψαμε συμφωνία με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο και τώρα με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στενής στρατηγικής συμμαχίας. Για πρώτη φορά στον “ΗΝΙΟΧΟ“ πέταξαν αεροπλάνα των Εμιράτων μαζί με ισραηλινά αεροσκάφη. Και “κουμπάρος“ είναι η Ελλάδα. Αυτό δείχνει την αναβάθμιση της Ελλάδας».
Ο Π. Καμμένος δήλωσε τα παραπάνω όχι μιλώντας από κάποιο προεκλογικό μπαλκόνι, αλλά με την ιδιότητα του υπουργού Εθνικής Αμυνας της κυβέρνησης Τσίπρα, όπως φρόντισε να διευκρινίσει εισαγωγικά στη συνέντευξή του. Τα σχόλια γι' αυτά που είπε είναι, ασφαλώς, περιττά.
Αμπάριζα
Στην ίδια συνέντευξη, ο Καμμένος, αφού πρώτα είπε ότι «αγαπά πολύ τον Τραμπ» και ότι τον προτιμά «από τα ιδρύματα Κλίντον και τους φίλους του Παπανδρέου, του Σόρος κλπ.», αναγκάζεται να μιλήσει για την παρουσία του Τσίπρα σε εκδήλωση του Ιδρύματος Κλίντον. «Νομίζω ότι εκεί μάλλον πήγαν να του βάλουν τρικλοποδιά» (του Τσίπρα) λέει. Οταν ο δημοσιογράφος τον ρωτάει αν του το είπε (του Τσίπρα), προσπαθεί να ξεφύγει με ένα αόριστο «ποτέ δεν το έκρυψα». Ο δημοσιογράφος, που μυρίζει «λαβράκι», επιμένει αν το είπε αυτό στον Τσίπρα. «Το είχα πει» απαντά ο Καμμένος. «Και τι σας είπε;» επιμένει ο δημοσιογράφος. Εχοντας πάρει φόρα, ο Καμμένος το ξεφουρνίζει: «Τι να μου πει; Είδε και ο ίδιος ότι ουσιαστικά πήγαν να τον εγκλωβίσουν σε αυτή την περίφημη συνέντευξη με το ακροατήριο, έτσι όπως είχε στηθεί. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτό το ίδρυμα στηρίχθηκε πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ήδη, όπως βλέπετε, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, περιφέρεται ανά τον κόσμο να κάνει public relations»!
Αφρούς πρέπει να έβγαζαν οι Τσιπραίοι στο Μαξίμου παρακολουθώντας τη συνέντευξη Καμμένου. Αλλά τι να κάνουν; Τον έχουν ανάγκη για να κυβερνούν, οπότε καταπίνουν και τα «φτυσίματα».
Τι άλλο θ' ακούσουμε;
Ο Ιβάν Σαββίδης, σάρκα από τη σάρκα της Δεξιάς, όπως υπονοεί, κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι… δε συμβάλλει στην υλοποίηση των δεξιών αντιλήψεων της ΝΔ, γιατί δε βελτιώνει ενεργητικά το επενδυτικό κλίμα, δε συμβάλλει στην εξάλειψη νομοθετικών εμποδίων, δε βοηθά να σχηματιστούν θετικές προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή της επιχειρηματικότητας! Εντάξει, αυτό να το καταπιούμε, αποδίδοντάς το στον πολιτικό πρωτογονισμό ενός διαπλεκόμενου με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καπιταλιστή, που θέλει να κάνει ζημιά στη ΝΔ και νομίζει πως σε μια δυτικού τύπου κοινοβουλευτική δημοκρατία τα πολιτικά πράγματα κινούνται όπως στη Ρωσία του Πούτιν.
Εκείνο που δεν καταπίνεται με τίποτα είναι ο… αντιρατσισμός του Σαββίδη, που εκφράζεται ως εξής: «Είμαι σίγουρος ότι είναι μακράν μη δημοκρατικό, την περίοδο αύξησης της ξενοφοβίας και της ενεργοποίησης των αναγκαστικών μεταναστευτικών διαδικασιών, το να σε κατηγορούν με την ιδιότητα του “ξένου“, του “Ρώσου“ ή ακόμη και του “ολιγάρχη“… Ναι, όλοι εμείς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και σε διαφορετικές περιόδους, είμαστε απόγονοι μεταναστών. Και το δημοκρατικό θα ήταν να εκδηλώνουμε τα στοιχεία της φιλοξενίας και του σεβασμού»! Λες και πέρασε το Αιγαίο με φουρτούνα μέσα σε μια βάρκα-καρυδότσουφλο ή λες κι έκανε σλάλομ ανάμεσα στις νάρκες του Εβρου.
Σούργελα
Τη γνώμη της Εύης της Καρακώστα την ακούσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον, λόγω του βάθους της ανάλυσης και της πρωτοτυπίας της παρουσίασής της. Ο Τσακαλώτος, είπε, είναι ένας άριστος μαθητής που δυστυχώς πάτωσε στο μάθημα της δεύτερης αξιολόγησης. Ενα τέτοιο παιδί δεν μπορείς να το αποθαρρύνεις, να του πεις ότι είναι άχρηστο, να το διώξεις από το σχολείο, αλλά να το ενθαρρύνεις να του πεις να ξαναπροσπαθήσει και θα πάει καλά την επόμενη φορά! Τώρα περιμένουμε ν' ακούσουμε και την ανάλυση της Ελενίτσας της Αυλωνίτου (τελευταία την πήρε το μάτι μας -ντυμένη πάλι στα κιτρινόμαυρα, σαν καρδερινογαλιάντρα- να αγορεύει σε μια μεταμεσονύκτια trash αθλητική εκπομπή) για να στανιάρουμε. Εύη και Ελενίτσα αποτελούν τη συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη… λαϊκή του πτέρυγα (πώς λένε τους ακροδεξιούς «λαϊκή Δεξιά»;).
Χυδαιότητες
Το περασμένο Σάββατο, μετά από μια τηλεοπτική συνέντευξη του Μητσοτάκη, το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού του ευχήθηκε «άντε, και τη Δευτέρα σε πρωινάδικο!». Τη Δευτέρα, του ευχήθηκε «άντε, και στην Αθλητική Κυριακή ή στη Δίκη της Δευτέρας!», επειδή σε άλλη συνέντευξή του ο Μητσοτάκης είπε -μεταξύ άλλων- ότι ο ΠΑΟΚ κέρδισε με «πέτσινο» γκολ το Κύπελλο στο ποδόσφαιρο. Πρόκειται για εκχυδαϊσμό της πολιτικής αντιπαράθεσης, στην οποία οι Τσιπραίοι δίνουν συνειδητά χαρακτήρα καφενειακής αντιπαράθεσης μεταξύ οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων.
Λέμε ότι αυτό γίνεται συνειδητά, γιατί ο ίδιος ο Τσίπρας, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, την Παρασκευή 5 Μάη, έλεγε αναφερόμενος σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: «Εμείς πιάσαμε όμως υπεραπόδοση στόχων. Κι αυτοί με τα 61 δισ. δημοσιονομικής προσαρμογής, τι πιάσανε;». Κι επειδή από κάτω ακούστηκαν χάχανα, συνέχισε με νόημα: «'Η έπιασαν ό,τι έπιασαν εν πάση περιπτώσει και σας κάνει αυτό να χαμογελάτε;». Ο γηπεδικού τύπου εκχυδαϊσμός της πολιτικής αντιπαράθεσης έρχεται να υπενθυμίσει στους συριζαίους -που αντιδρούν εν είδει όχλου- ότι ο μέγιστος στόχος τους είναι η παραμονή στην εξουσία.
Πόντιος Πιλάτος
«Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω, αν οικονομικά και κοινωνικά είναι επωφελές να γίνει το γήπεδο με τον τρόπο που λέει η πλειοψηφία των κατοίκων της Νέας Φιλαδέλφειας, με βάση τις προηγούμενες εκλογές, ή με τον τρόπο που λέει η εταιρία. Δεν το γνωρίζω». Ο «πολύς» Ν. Μπογιόπουλος σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, που τον ενοχλεί μόνο η βία των χουλιγκάνων και όχι η αιτία (και ο μηχανισμός) που οπλίζει το χέρι τους.
Μνήμη… ασθενής
Ο Α' αντιπρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, πρώην υπουργός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Αναστάσιος Κουράκης, έκανε δήλωση «για την Ημέρα της Ευρώπης». Αναφέρθηκε στη διακήρυξη του Ρομπέρ Σουμάν στις 9 Μάη του 1950, βάζοντας και μια… πινελιά κριτικής: «Ωστόσο, η διακήρυξη Schuman, παρόλο που βασίστηκε στον στόχο της ισχυροποίησης της παγκόσμιας ειρήνης, μέσω της ευρωπαϊκής συνεργασίας και του κοινού μέλλοντος των ευρωπαϊκών κρατών, με αιχμή την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο». Τη σπουδαία επέτειο της 9ης του Μάη, την οριστική συντριβή του ναζισμού, ο κ. Κουράκης την… ξέχασε. Βλέπετε, αυτή η μέρα είναι συνυφασμένη με την εποποιία του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και συμβολίζεται από την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο καρφωμένη στην κορυφή του Ράιχσταγκ. Για τους «ευρωπαϊστές» του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το ορόσημο πρέπει να ξεχαστεί. Γι' αυτό και ο κ. Κουράκης έκλεισε τη δήλωσή του αναφωνώντας: «Η 9η Μαΐου ως ημέρα της Ευρώπης αποτελεί στο πλαίσιο αυτό ένα διαρκές ορόσημο για την κοινή μας προσπάθεια».