Μεγαλεία!
Αυτά είναι μεγαλεία. Γι' αυτό δεν πρόκειται να κινδυνεύσει η μνημονιακή πολιτική από τους… αντιμνημονιακούς ΑΝΕΛ. Ο πρόεδρος Πάνος, σε άψογη στάση προσοχής, δέχεται το χαιρετισμό των σημαιών στο κατάστρωμα του USS Mount Whitney, της ναυαρχίδας του 6ου στόλου, ενός από τα πλέον εξελιγμένα τεχνολογικά πολεμικά πλοία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που κατέπλευσε στο λιμάνι του Πειραιά για να φιλοξενήσει την πρώτη δεξίωση του νέου αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, μετά την επίδοση των διαπιστευτηρίων του στον πρόεδρο Πάκη. Χαζός είναι ο πρόεδρος Πάνος να χάσει τέτοια μεγαλεία (και όχι μόνο τα μεγαλεία); Ο πρόεδρος και ΥΕΘΑ Πάνος εκπροσώπησε επισήμως την κυβέρνηση στη δεξίωση του πρέσβη επί του αμερικάνικου πολεμικού. Πακέτο επίσημων φωτογραφιών δεν προλάβαμε να δούμε. Τη συγκεκριμένη την αλιεύσαμε από το λογαριασμό της αμερικάνικης πρεσβείας στο Τwitter, που μας ενημέρωσε ότι ο πρέσβης καλωσόρισε διακεκριμένους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, των ενόπλων δυνάμεων και του επιχειρηματικού κόσμου στο κατάστρωμα του USS Mount Whitney. Κρίμα, γιατί θα θέλαμε να δούμε και τους δύο άλλους υπουργούς. Οχι τόσο τον αναπληρωτή Βίτσα, όσο τον πειραιάρχη Θοδωρή Δρίτσα, τον πούρο αντιιμπεριαλιστή, που π.ε. (προ εξουσίας σημαίνει αυτό), διασταύρωνε τα ξίφη του στη Βουλή με τον ακροδεξιό μπουμπούκο και διακήρυσσε ότι στόχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να βγάλει την Ελλάδα από την επιθετική ιμπεριαλιστική συμμαχία του ΝΑΤΟ. Φαίνεται πως μετά τη φωτογράφισή του με την πρέσβειρα των σιωνιστών δολοφόνων, την οποία υποδέχτηκε στο υπουργείο του, ο Δρίτσας αποφεύγει τις πολλές φωτογραφίσεις. Αν και έχει χοντρύνει τόσο πολύ η πέτσα τους που δεν ενοχλούνται από τις συγκρίσεις με το πρόσφατο παρελθόν τους. Το θεωρούν κι αυτό «μέρος της δουλειάς».
Πόκερ για γερούς παίχτες
Σύμφωνα με τους «Σάντεϊ Τάιμς», η Βρετανία ενδέχεται να μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 10% (από περίπου 20% που είναι σήμερα), αν μετά την υλοποίηση του Brexit η ΕΕ δεν επιτρέψει πρόσβαση της Βρετανίας στην ενιαία αγορά ή δεν αφήσει τις βρετανικές τράπεζες να δραστηριοποιούνται ελεύθερα στις χώρες-μέλη της ΕΕ. Η εφημερίδα δεν κατονομάζει τις πηγές της, ενώ αναφέρει ότι η ιδέα έπεσε στο τραπέζι από συμβούλους της πρωθυπουργού Μέι, λόγω της σκληρής στάσης που κρατά η ΕΕ στις προκαταρκτικές συζητήσεις που έχουν γίνει.
Το Brexit, αν και όταν υλοποιηθεί, θα είναι το επιστέγασμα μιας σκληρής διαπραγμάτευσης ανάμεσα στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και τις κεντροευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πρωτίστως τον γερμανο-γαλλικό άξονα. Δημοσιεύματα όπως αυτό των «Σάντεϊ Τάιμς» έχουν διπλό σκοπό. Από τη μια, προσπαθούν να ικανοποιήσουν το εσωτερικό συντηρητικό ακροατήριο που τάχθηκε υπέρ του Brexit και, από την άλλη, λειτουργούν σαν μπλόφα στο σκληρό πόκερ που παίζεται ανάμεσα στο νησιωτικό και τα ηπειρωτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ενα πόκερ που χρησιμοποιεί τη δημόσια σφαίρα για τη δημιουργία ευνοϊκού για την καθεμιά από τις αντιπαρατιθέμενες πλευρές περιβάλλοντος, το οποίο μπορεί να παίξει υποβοηθητικό ρόλο στις ουσιαστικές διαπραγματεύσεις, που γίνονται πίσω από σφαλισμένες πόρτες, σε κλίμα απόλυτης μυστικότητας.
Σκληρό ροκ
«Ο Τσίπρας θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις, για να πετύχει την αναδιάρθρωση του χρέους και να βάλει την Ελλάδα στο πρόγραμμα της ΕΚΤ. Αν το καταφέρει αυτό, θα πείσει τους ταλαιπωρημένους από τη λιτότητα Ελληνες, ότι οι θυσίες τους τα χρόνια της κρίσης, απέδωσαν» έγραψε σε τηλεγράφημά του από την Αθήνα το Reuters.
Αναφερόμενο δε στη δήλωση της Γεροβασίλη πως «στόχος της κυβέρνησης είναι μία εύκαμπτη, γρήγορη, αποτελεσματική διοίκηση της χώρας» και επικαλούμενο κυβερνητικές πηγές, αναφέρει ότι ο υπουργός Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης, που αντιδρά στην πώληση ποσοστού της ΔΕΗ, θα βρεθεί εκτός κυβέρνησης.
Ο Σκουρλέτης είχε ήδη δώσει την απάντησή του σε συνέντευξή του στη RealNews: «Είναι φανερό πως μέσα στους κύκλους των δανειστών υπάρχουν απόψεις που επιθυμούν διακαώς να καθορίσουν τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Προφανώς μια τέτοια διάθεση έχει πολιτικό υπόβαθρο και στόχευση». Και στο περιθώριο της πρώτης συνεδρίασης της νέας ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας με δημοσιογράφους, ο Σκουρλέτης δήλωσε πως δε δέχεται να αλλάξει υπουργείο, ούτε δέχεται να σπάσει το ΥΠΕΝ και να πάει η αρμοδιότητα της Ενέργειας σε άλλο υπουργείο (όπως ήταν παλιά, πριν ο Γιωργάκης τη δώσει «προίκα» στη Μπιρμπίλη).
Αρα, αν ο Τσίπρας τον «σουτάρει» στον κυοφορούμενο ανασχηματισμό, ο Σκουρλέτης θα μπορεί να λέει πως αυτή δεν ήταν απόφαση του Τσίπρα, αλλά διαταγή των δανειστών, που πλέον καθορίζουν και τη σύνθεση της κυβέρνησης.
Ομολογία πανικού
Είπε ο Τσίπρας μιλώντας στην πρώτη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: «Αυτός ο τρόμος (σ.σ. έναντι της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ) εξηγεί και τη γενικευμένη επίθεση ψεύδους, συκοφαντίας και κατατρομοκράτησης που έχει λάβει και μάλιστα, όπως είπα πρόσφατα και στη Βουλή, έχει πάρει τον χαρακτήρα ενός ιδιότυπου πραξικοπήματος ενάντια σε μια κυβέρνηση που έχει λάβει την εντολή από τον ελληνικό λαό δύο φορές στην κάλπη των πανελλαδικών εκλογών και άλλες δυο, μια στις ευρωεκλογές την πρώτη θέση και μια σε ένα κρίσιμο δημοψήφισμα, άρα έχει επανειλημμένως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα λάβει λαϊκή εντολή και επιβεβαίωση από την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού». Και «εξήγησε» τι εννοεί: «Κι όταν μιλώ για ιδιότυπο πραξικόπημα, μιλώ για μιντιακό πραξικόπημα, οργανωμένο και ενορχηστρωμένο από αυτούς που για χρόνια είχαν κάνει το κράτος πελάτη τους και είχαν συνηθίσει να δανείζονται δημόσιο χρήμα από τις δημόσιες τράπεζες με αέρα».
Οταν ο ηγέτης ενός κόμματος και πρωθυπουργός από τη μια δηλώνει ότι η πολιτική του έχει εγκριθεί κατ' επανάληψη από το λαό και από την άλλη καταγγέλλει «μιντιακό πραξικόπημα», σημαίνει ότι βρίσκεται υπό το κράτος πανικού. Γιατί όταν (υποτίθεται πως) έχεις το λαό με το μέρος σου, τι μπορεί να σου κάνει η όποια παραπληροφόρηση των μίντια; Εκτός αν ο λαός πάσχει από… συλλογική ηλιθιότητα, οπότε μπορούν να τον παρασύρουν τα μίντια!
Φυντάνια!
Απαιτείται συσπείρωση αντίστοιχη μιας εμφυλιοπολεμικής περιόδου, γιατί οι συριζαίοι «είναι εχθροί της αστικής δημοκρατίας, των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της ελευθεροτυπίας και της ανεξάρτητης δικαιοσύνης». Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι αυτός που μιλά είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος, τέως υπουργός, τέως βουλευτής, τέως ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και νυν ιδιώτης που διεκδικεί με αγωνία το δεκαπεντάλεπτο της δημοσιότητας που (νομίζει πως) δικαιούται, πλην όμως κανείς δεν οργίζεται πλέον μαζί του. Δεν «πουλάει» όπως «πουλούσε» παλιότερα, γιατί το ρεπερτόριό του ως «μεγάλου τραγουδιστή» (ψευδώνυμο που είχε στο σύστημα επικοινωνίας της ΕΥΠ/ΚΥΠ, όταν έδινε εντολή να παραδώσουν τον ικέτη Οτζαλάν στους διώκτες του) δεν έχει ανανεωθεί καθόλου.
Αντίθετα, ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος, και κατά πολύ νεότερος του Πάγκαλου είναι και να επανέλθει στη Βουλή θέλει. Θυμάται τα λεφτά που έβγαζε ως βουλευτής και γυαλίζει το μάτι του (ως γνωστόν, το Γενάρη του 2014 αποχώρησε από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, όμως έκανε «ντιλ» με τον Τσίπρα να μην παραιτηθεί και από βουλευτής). Δηλώνει, λοιπόν, πρόθυμος ν' ακολουθήσει τον Κούλη, αν αυτός κάνει… πολιτικές ρήξεις, ήτοι να απομακρύνει την ακραία δεξιά πτέρυγα της ΝΔ και να πραγματοποιήσει ένα «θαρραλέο άνοιγμα προς τα αριστερά». Το οποίο θα ήταν θαρραλέο, ακόμα κι αν περιλάμβανε μόνο τον Τατσόπουλο.
Κουτοπονηριές ρασοφόρων
Αφού πρώτα είπε ότι ανατριχιάζει άμα ακούει τη λέξη «χωρισμός» (της Εκκλησίας από το κράτος) και μέτρησε αντιδράσεις (δεν είδε και τόσο θερμή ανταπόκριση από τα μη δεξιά ΜΜΕ ή από τα κόμματα της αντιπολίτευσης), ο πονηρός αρχιδεσπότης επιχείρησε να το «μαζέψει», εξηγώντας -τάχαμου- τι εννοεί: «Αυτό που μας απασχολεί δεν είναι αν χωρίσουμε από το κράτος σαν διοίκηση. Δεν θέλουμε όμως να χωρίσουμε από τον λαό και την κοινωνία. Θέλουμε να διακονήσουμε τον λαό όπως παλιά, πρόσφατα, σήμερα και όποτε χρειαστεί. Αν είναι μία κρατική λειτουργία δεν μας απασχολεί, αν όμως είναι ένα ξερίζωμα που αναφέρεται στις αρχές μας, στην ιστορία και στις παραδόσεις μας, θα μας βρείτε αντιμέτωπους και θα αγωνιστούμε».
Τα περί διακονίας του λαού τ' αφήνουμε, γιατί αυτό που συμβαίνει αιώνες τώρα είναι το αντίστροφο: ο λαός διακονεί τους ρασοφόρους που του επισείουν το φόβητρο της κόλασης και το δέλεαρ του παράδεισου, εμφανιζόμενοι ως τροχονόμοι που ρυθμίζουν ποια διαδρομή θ' ακολουθήσει κάποιος όταν πεθάνει. Ο χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος είναι μια αστική διοικητική πράξη. Η Εκκλησία δε σιτίζεται από το κράτος, δεν έχει λόγο στις κρατικές υποθέσεις. Κι αυτό ακριβώς είναι που δε θέλουν οι παπάδες. Τα περί «μη χωρισμού από τον λαό και την κοινωνία» είναι απλά ένα κουτοπόνηρο φραστικό τέχνασμα. Αλλωστε, αυτοί… διακονούν το λαό, όπως λένε, οπότε ποιος θα μπορούσε να τους χωρίσει απ' αυτόν που διακονούν; Από την εξουσία, τα προνόμια και το μπαγιόκο της δε θέλουν να διαχωριστούν.
Στα σίγουρα
Στριμωγμένος από παντού, με τους βουλευτές και τα στελέχη να προσπαθούν να δραπετεύσουν άλλοι προς τα δεξιά κι άλλοι προς το κέντρο, ο Σταύρος Θεοδωράκης αναζήτησε καταφύγιο… στο χωριό του. Πήγε στον Δραπανιά Κισσάμου, εκεί που κανένας δε θα τον αποδοκίμαζε, ούτε θα του έφερνε αντίρρηση, για να διακηρύξει ότι «το Ποτάμι δεν τελειώνει», γιατί «έχουμε βαθιές πηγές στην κοινωνία»! Και η κραυγή του ακούστηκε πιο γελοία από άλλες φορές, όχι μόνο για το περιεχόμενό της, αλλά και για το τηλεοπτικό στήσιμο, με σκηνικό το χωριό του.
Ξετσίπωτοι γενικώς
Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, γνωστός και ως delivery boy του Μπένι, τα βάζει με τους τέως πασόκους που διαλέγουν διαφορετικούς δρόμους. Με τον «κυρ-Θόδωρο» τον Πάγκαλο, που στηρίζει Μητσοτάκη και με την «κυρα-Μαριλίζα», που αν και «30 χρόνια υψηλόμισθη διορισμένη από το ΠΑΣΟΚ στις Βρυξέλλες, υπουργός, βουλευτής, ευρωβουλευτής, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ» καλεί τους πασόκους να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ. «Ελπίζω για τέτοιο ξεφτιλίκι να της βρει ο Αλέξης μια καρεκλίτσα στο υπουργικό… Υφυπουργός τουλάχιστον;» γράφει πικρόχολα (και υστερικά) ο πασόκος.
Δε θα υπερασπιστούμε, βέβαια, εμείς τους αριβίστες αστούς πολιτικούς τύπου Ξενογιαννακοπούλου, Κουβέλη, Τζουμάκα, Τζάκρη, Κοτσακά και σίας. Οχι όμως να γίνεται και τιμητής αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς ο κάθε πασόκος τύπου Κωνσταντινόπουλου. Το ΠΑΣΟΚ δίδαξε τις «μεταγραφές», όταν ήταν στα πάνω του. Και τι δεν έχει μαζέψει στις γραμμές του. Κάποια στιγμή έφτασε να κάνει βουλευτές τους πρώην συνασπισμένους Ανδρουλάκη και Δαμανάκη και τους νεοφιλελεύθερους Μάνο και Ανδριανόπουλο. Αυτά που έκαναν όταν ήταν στα πάνω τους, τα λούζονται τώρα που είναι στα κάτω τους. Ενα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να μεταναστεύει στον ΣΥΡΙΖΑ, που του δίνει καλύτερη «τιμή».