Lifestyle
«Νέοι, ωραίοι, φιλόδοξοι». Ετσι παρουσιάζουν τα διεθνή αστικά μίντια τους Ματέο Ρέντσι και Αλέξη Τσίπρα.
Νέους με βάση τα κριτήρια της αστικής πολιτικής τους λες. Οχι με τα κριτήρια της πολιτικής γενικά. Ο Στάλιν ήταν το 1917 39 ετών. Ο Ζαχαριάδης όταν έγινε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ ήταν 28 ετών. Ο Ενβέρ Χότζα αναδείχτηκε σε ηγέτη της μεταπολεμικής Αλβανίας στα 36 του. Ο Ερνστ Τέλμαν εκλέχτηκε πρόεδρος του KPD σε ηλικία 39 ετών.
Το «ωραίοι» δε θα το σχολιάσουμε. Δε θα υποκύψουμε στις κρυφορατσιστικές αντιλήψεις του αστικού lifestyle.
Η φιλοδοξία είναι το μόνο που μπορείς να πεις ότι ισχύει 100% και για τους δύο. Αχαλίνωτη, όπως λέμε. Σε βαθμό… πατροκτονίας. Είναι γνωστό πως ο Τσίπρας με την παρέα του ξεφορτώθηκαν τον Αλαβάνο και πως ο Ρέντσι εκβίασε το Δημοκρατικό Κόμμα και έριξε τη φρέσκια κυβέρνηση του Λέτα για να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός.
Οι «νέοι, ωραίοι, φιλόδοξοι» ποζάρουν σαν μοντέλα. Φτάνει το Μέσο για το οποίο προορίζονται οι φωτογραφίες να τους εξασφαλίζει διεθνή προβολή. Ο Ρέντσι ποζάρισε για τη Vogue στην κουζίνα του πατρικού σπιτιού του στη Φλωρεντία, με τη σύζυγο και τα παιδιά του σ' έναν κήπο κτλ. Κι ο Τσίπρας στήθηκε στη σουίτα που διέμενε, σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, για να τον φωτογραφίσει ο φωτογράφος του Reuters σε άπειρες πόζες (πάνω από δέκα δημοσιεύτηκαν).
Τι εξυπηρετούν αυτές οι τύπου lifestyle φωτογραφίσεις; Ρωτήστε και τον Μπαρουφάκη, που το είχε μελετήσει το θέμα, πόσο του λείπει (κι αυτουνού και της συζύγου του και της… μοτοσικλέτας του) αυτή η «έκθεση». Δεν είναι όμως μόνο ο ναρκισσισμός του κάθε Τσίπρα, Ρέντσι, Μπαρουφάκη που τους κάνει να φωτογραφίζονται σαν μοντέλα. Είναι και η πολιτική (και θεωρητική) κενότητά τους. Οταν δεν μπορείς να ασκήσεις πολιτική που να έλξει τις εργαζόμενες μάζες, «πουλάς» την εικόνα σου σύμφωνα με τους κανόνες του lifestyle.
♦ Για μπάτσες
Ο Τσακαλώτος έβγαλε ανακοίνωση για την έκθεση του ΔΝΤ, στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζει πως ό,τι αναφέρει η έκθεση για το Ασφαλιστικό είναι άνευ σημασίας, γιατί «έχει κλείσει ως μέρος της πρώτης αξιολόγησης». Τη στιγμή που έκανε αυτή την πρόστυχη δήλωση, είχε στείλει στη Βουλή το νέο πολυνομοσχέδιο με τα νέα προαπαιτούμενα, το οποίο περιλαμβάνει ένα σωρό αλλαγές στον πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο του Κατρούγκαλου (Ν. 4387/2016). Αλλαγές που επιδεινώνουν μια σειρά διατάξεις, τις οποίες τότε παρουσίαζαν ως παραχωρήσεις προς διάφορες κατηγορίες ασφαλισμένων (π.χ. ελευθεροεπαγγελματίες και αγρότες).
Οταν αυτό που υποτίθεται ότι «έχει κλείσει» ξανανοίγει μέσα σε λίγους μήνες και γίνεται χειρότερο, γιατί να μην ξανανοίξει, όπως υποδεικνύει το ΔΝΤ; Εμείς είπαμε εξαρχής ότι η περιβόητη «προσωπική διαφορά» είναι η δεξαμενή από την οποία θα αντλήσουν τα επόμενα πετσοκόμματα συντάξεων. Γιατί με το κόλπο του επανυπολογισμού των συντάξεων με βάση το έκτρωμα Κατρούγκαλου, η «προσωπική διαφορά» παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν το δικαιούται ο συνταξιούχος, αλλά του το κάνουν χάρισμα. Αυτό ακριβώς λέει και η έκθεση του ΔΝΤ, όπως αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε σε άλλες στήλες.
Επομένως, οι τσογλανιές τύπου δήλωσης Τσακαλώτου είναι για πολλές μπάτσες (τουλάχιστον).
♦ Τσογλανιές
Οι τσογλανιές είναι στιλ πολιτικής για τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να δείξει στον ελληνικό λαό ότι κάνει δήθεν σκληρή και διαρκή διαπραγμάτευση. Τον περασμένο Μάη, τότε που έκλεινε άρον-άρον η πρώτη φάση της πρώτης αξιολόγησης, ο Τσακαλώτος έμπαζε και έβγαζε ΔΕΚΟ στο νέο Υπερταμείο Ξεπουλήματος Κρατικής Περιουσίας. Εκανε μια «νομοτεχνική βελτίωση» και έβαλε στο Υπερταμείο τα ποσοστά που έχει το κράτος στις εταιρίες ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και ΔΕΗ. Με άλλη νομοτεχνική βελτίωση οι συγκεκριμένες ΔΕΚΟ βγήκαν από το Υπερταμείο, γιατί είχαν μπει «κατά λάθος».
♦ Παραμύθια
Ο Τσακαλώτος συναντήθηκε με τη Βελκουλέσκου στο υπουργείο Οικονομικών και όχι στο «Χίλτον» και η επίσημη δικαιολογία ήταν πως η συνάντηση δεν είχε σχέση με τη διαδικασία της αξιολόγησης αλλά με την έκθεση που κάνει το ΔΝΤ, στο πλαίσιο του άρθρου 4 του Κανονισμού του. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ συναντήθηκαν με τη Βελκουλέσκου και επικαλέστηκαν την ίδια δικαιολογία. Η έκθεση του ΔΝΤ, όμως, αναφέρεται σε ζητήματα που έχουν σχέση με το Μνημόνιο και την εφαρμογή του (Ασφαλιστικό, Εργασιακό, Φορολογικό κτλ.). Και δε θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Οταν ένας οργανισμός όπως το ΔΝΤ καλείται να αξιολογήσει την κατάσταση και τις προοπτικές μιας οικονομίας, αναγκαστικά θα κινηθεί στο πλαίσιο του Μνημόνιου και στα όσα αυτό προβλέπει για το μέλλον, αφού το Μνημόνιο δεν είναι κάποιο κείμενο γενικών κατευθύνσεων, αλλά ένας σαφής μπούσουλας που εξειδικεύεται με κάθε αξιολόγηση. Οσα παραμύθια κι αν είπαν ο Τσακαλώτος και η ΓΣΕΕ, η Βελκουλέσκου και οι συνεργάτες της έφτιαξαν μια έκθεση που εισηγείται την εξειδίκευση των βασικών κατευθύνσεων του Μνημόνιου στην πιο αντεργατική και αντιλαϊκή εκδοχή τους.
♦ Κομψότητες!
Ο Γιούνκερ δήλωσε ότι «η πώληση των κόκκινων δανείων σε ξένα funds, είναι απόφαση της ελληνικής Κυβέρνησης» και ο Σταθάκης, όταν ρωτήθηκε σχετικά (στο πρωινάδικο του Παπαδάκη), απάντησε ότι… δεν είναι κομψό να αναφερθεί εκ των υστέρων στις θέσεις που υποστήριξαν οι δυο πλευρές στη διαπραγμάτευση! Βλέπετε εσείς καμιά διάψευση της δήλωσης Γιούνκερ;
♦ Δε συνεννοούνται
Τι ξέρουμε για το περιβόητο Υπερταμείο Ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας; Οτι το πάλευε για μια ολόκληρη νύχτα στη διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ ο Τσίπρας, ότι κάποια στιγμή πήγε για κατούρημα και επειδή νόμισαν ότι φεύγει έτρεξε ο Ολάντ να τον ξαναφέρει πίσω (δεν ξέρουμε αν πρόλαβε να κατουρήσει ή όχι), ότι βγήκε ο ήλιος στις Βρυξέλλες και η Μέρκελ επέμενε ακόμα να είναι η έδρα του Υπερταμείου στο Λουξεμβούργο και τελικά με βαριά καρδιά ο Τσίπρας δέχτηκε τη δημιουργία του, αλλά με τον όρο η έδρα να είναι στην Αθήνα.
Αυτό ήταν το «στόρι» του περσινού καλοκαιριού. Θεωρούσαν τη δημιουργία του Υπερταμείου ήττα που ήρθε ως αποτέλεσμα πραξικοπήματος στην Ευρωζώνη και γερμανικού εκβιασμού. Τώρα, που μεταφέρουν στο Υπερταμείο και τα «ασημικά» (για να θυμηθούμε τον Αλογοσκούφη), ο μεν Τσακαλώτος λέει στη Βουλή ότι η δημιουργία του Υπερταμείου ήταν ένας συμβιβασμός (ούτε ήττα, ούτε εκβιασμός, ούτε πραξικόπημα), ο δε Σταθάκης λέει (στο πρωινάδικο του Παπαδάκη) ότι η δημιουργία του Υπερταμείου αποτελούσε επιδίωξη της σημερινής κυβέρνησης και αποσκοπεί στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας κι όχι στην εκποίησή της, όπως είχε στόχο το ΤΑΙΠΕΔ! Δε συνεννοούνται κιόλας, ώστε να λένε όλοι το ίδιο παραμύθι.
♦ Στραγάλια
Αποχωρώ από την υπόθεση τηλεοπτικές άδειες «παρότι χάνω τρία εκατομμύρια ευρώ», ανακοίνωσε ο «νέος επιχειρηματίας» Καλογρίτσας υιός, που «ούτε εργολάβος είναι, ούτε δημόσια έργα παίρνει». Μιλάει για εκατομμύρια λες και μιλάει για στραγάλια! Αρκεί αυτό και μόνο για να καταλάβει κανείς πόσο «νέος επιχειρηματίας» είναι ο τύπος. Κάποιος που «για πλάκα» μπορεί να χάσει τρία εκατομμύρια ευρώ, από κάπου τα έχει βγάλει. Από πού άραγε, όταν «ούτε εργολάβος είναι, ούτε δημόσια έργα παίρνει»; Σε στιγμές πανικού, αυτοί που συγγράφουν τα δελτία Τύπου χάνουν κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες και κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
♦ Δημοκρατικά!
Ο Στάθης Παναγούλης είναι βουλευτής (ανεξαρτητοποιηθείς από τον ΣΥΡΙΖΑ). Μπορεί οι υπουργοί να έχουν όποια γνώμη θέλουν για τον Παναγούλη ως άτομο και ως πολιτικό πρόσωπο, μπορεί να «πονάνε» λόγω του ότι με το δικό τους ψηφοδέλτιο εκλέχτηκε, όμως δεν έχουν δικαίωμα να μην απαντούν στις επίκαιρες ερωτήσεις του. Αυτό, όμως, κάνει ο Τσακαλώτος, που από τον περασμένο Απρίλη αρνείται να πάει στη Βουλή και να απαντήσει σε επίκαιρη ερώτηση του συγκεκριμένου βουλευτή. Η τελευταία φορά (έβδομη ή όγδοη) που το έκανε ήταν την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη. Προφασίστηκε «φόρτο εργασίας». Γιατί αποφεύγει να απαντήσει; Γιατί η ερώτηση αφορά τα περιουσιακά στοιχεία (πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ) που έχει στο εξωτερικό. Το σημειώνουμε γιατί οι συριζαίοι παριστάνουν τους κήνσορες της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της κανονικής θεσμικής λειτουργίας του αστικού κοινοβουλευτισμού.
♦ Πιασμένοι από μια τρίχα
Το βρήκαν το επιχείρημα οι συριζαίοι: να, τον Καλογρίτσα τον πετάξαμε εκτός τηλεοπτικών αδειών, άρα ο διαγωνισμός είναι καθαρός και δε χαριζόμαστε σε δικούς μας. Αυτοί που έλεγαν ότι ο Καλογρίτσας είναι δικός μας, τώρα διαψεύδονται.
Η γραμμή δόθηκε από το Μαξίμου που απάντησε στην κατηγορία ότι με την αποχώρηση Καλογρίτσα «ο διαγωνισμός δέχτηκε τελειωτικό χτύπημα», ότι η εξέλιξη με τον Καλογρίτσα δείχνει πόσο αδιάβλητος είναι ο διαγωνισμός. Οταν όμως τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν ανακούφιση επειδή ο Καλογρίτσας αποχώρησε, σημαίνει πως έβλεπαν ότι δεν μπορούν να πείσουν κανέναν ότι ο «κουμπάρος» δεν είναι δικός τους. Αυτό σημαίνει ότι όλος ο κόσμος (εκτός από κάτι «ούγκανους» συριζαίους) βλέπει την αποχώρηση του Καλογρίτσα ως άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης («αυτοί τον προώθησαν και οι ίδιοι τον ανάγκασαν να φύγει, μετά τα όσα αποκαλύφθηκαν»), οπότε το επιχείρημα που αναμασούν οι συριζαίοι περί αδιάβλητου διαγωνισμού θυμίζει αυτόν που πνίγεται και πιάνεται από μια τρίχα των μαλλιών του ανθρώπου που πνίγεται δίπλα του.
♦ Η βασική διαφορά
Και για να τελειώνουμε με το παραμυθάκι περί εξασφάλισης της πολυφωνίας και της διαφάνειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε άδεια καναλιού σε κάποιο φορέα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, για να μπορεί να λέει ότι «άλλαξε το παιχνίδι». Σε καπιταλιστές έδωσε άδειες, προσπαθώντας να φτιάξει το δικό του «σύστημα».
♦ Σε ποιον τα πουλάτε αυτά;
Αναψε και κόρωσε ο Τσακαλώτος (που δε χάνει ευκαιρία να δείξει την τσογλανιά του – για να μην πούμε τίποτα χειρότερο). Αφού αποκάλεσε χυδαίο τον Βαρβιτσιώτη, που είπε ότι «δώσατε το Υπερταμείο στη σύζυγο του βουλευτή σας», παρέδωσε μαθήματα φεμινισμού: «Μετά από εκατό χρόνια φεμινιστικού κινήματος πρέπει να μάθετε ότι οι γυναίκες δεν είναι ούτε του ανδρός τους ούτε του πατρός. Εχουν τη δική τους υπόσταση».
Καμιά αντίρρηση, αλλά δεν υπάρχει καμιά άλλη γυναίκα «με δική της υπόσταση» (ή και άντρας) πέρα από την Ολγα Χαρίτου, για να τοποθετηθεί στο Εποπτικό Συμβούλιο του Υπερταμείου Ξεπουλήματος; Προφανώς δεν υπάρχει στη στενή πολιτική παρέα του Τσακαλώτου. Θα έπρεπε, όμως, να περιμένουν την πολεμική, από τη στιγμή που η επιλεγείσα είναι σύζυγος συριζαίου βουλευτή. Τα ίδια δεν έλεγαν οι ίδιοι για ανάλογους διορισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων;