Χαλκεία: Ολοι οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ, ελληνικών και ξένων, απαγορεύτηκε να παρακολουθήσουν την αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης του προσφυγικού καταυλισμού της Ειδομένης. Ολοι πλην ΕΡΤ και ΑΠΕ. Δηλαδή των Μέσων που -όπως αποδείχτηκε- χαίρουν της απόλυτης εμπιστοσύνης της κυβέρνησης. Πρόκειται, δηλαδή, για χαλκεία, πρόθυμα να αναπαράγουν τα ψέματα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Αλλωστε, το γεγονός ότι δημοσιογράφοι αυτών των Μέσων δέχτηκαν να πάνε εκεί, «ενσωματωμένοι» στις ορδές των ΜΑΤ, μολονότι οι συνάδελφοί τους είχαν αποκλειστεί, τα λέει «όλα». Η απαγόρευση της παρουσίας των ΜΜΕ έγινε για επιχειρησιακούς λόγους της αστυνομίας, δήλωσε ο… δημοσιογράφος της «Αυγής» Γ. Κυρίτσης, εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης για το προσφυγικό (οσονούπω θα ξαναορκιστεί βουλευτής, στη θέση της παραιτηθείσας Κατριβάνου). Αύριο, λοιπόν, η αστυνομία (ή κάποιο άλλο κρατικό όργανο) θα κρίνει ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποκλειστούν από μια διαδήλωση, από μια εργατική κινητοποίηση κτλ. Και πλάνα να υπάρχουν από τα «ενσωματωμένα» συνεργεία της ΕΡΤ και από το… ελικόπτερο της αστυνομίας, όπως έγινε στην Ειδομένη. Επρεπε να έρθει στην εξουσία ο… αριστερός ΣΥΡΙΖΑ για να το δούμε κι αυτό.
Κι άλλα Μνημόνια
Δειλά-δειλά οι συριζαίοι αρχίζουν να μας ξεφουρνίζουν ότι μπορεί να χρειαστεί κι άλλο Μνημόνιο. Εμείς, βέβαια, το 'χουμε σίγουρο, αλλά είναι διαφορετικό να το λέει κοτζάμ Σκουρλέτης, που ξέρει τι λέει και πώς να το πει (δεν του ξέφυγε δηλαδή): «Το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του χρέους μας ορίζεται σε διάφορες φάσεις. Το ένα είναι το πρόγραμμα το οποίο λήγει το 2018. Μετά θα δούμε αν θα είμαστε σε πρόγραμμα ή όχι. Γιατί είναι πιθανό η Ελλάδα να μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της και να μην χρειάζεται το πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας. Είναι και αυτό ένα στοίχημα».
Συμπέρασμα: στοίχημα είναι αν θα τελειώσουμε το 2018. Μπορεί να χρειαστούμε κι άλλο Μνημόνιο. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι πρόκειται να γίνει. Για να το λέει τώρα ο Σκουρλέτης, ενδέχεται να συμφωνήσουν από τώρα κάτι για μετά το 2018.
Ανωτάτη μπακαλική της φορομπηξίας
Εξηγώντας (ή μάλλον προσπαθώντας να εξηγήσει) τα νέα φορομπηχτικά μέτρα, ο Τσίπρας παρουσίασε την ανωτάτη μπακαλική της φορομπηξίας, όπως την εφαρμόζει η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι «θεσμοί», είπε, ζητούσαν να πάει ο συντελεστής ΦΠΑ για την ηλεκτρική ενέργεια από το 13% στο 23%. «Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή θα ήταν μια πολύ οδυνηρή εξέλιξη, την οποία αποφύγαμε», είπε ο Τσίπρας. Πώς την απέφυγαν; Αυξάνοντας το 23% σε 24% για όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Τα ίδια λεφτά θ' αρπάξουν από τα ισχνά οικογενειακά βαλάντια, όμως μια αύξηση στον ΦΠΑ του ηλεκτρικού κατά 10% είναι κάτι που κάνει «μπαμ», ενώ μια αύξηση κατά 1% σε πολλά προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης είναι κάτι που δε φαίνεται αμέσως, που μπορεί να περάσει σαν ένα κύμα «συνήθων ανατιμήσεων». Κι αυτό το ονομάζουν… κοινωνική πολιτική, ενώ δεν πρόκειται παρά για μια απόπειρα εξαπάτησης του ελληνικού λαού!
Σιγά τους αντικειμενικούς
Ο δάμαλος Καραμανλής είχε τον Ρουσόπουλο και τον Λούλη, ο Κούλης Μητσοτάκης έχει τον Θεοδωρικάκο. Πνευματικό παιδί του Ανδρουλάκη (τον είχε κάνει γραμματέα της «Κ»ΝΕ, όταν η πλειοψηφία της οργάνωσης, με επικεφαλής τον τότε γραμματέα Γιώργο Γράψα, κατήγγειλε τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ του Μητσοτάκη), κατάλαβε νωρίς ότι το μέλλον είναι στις μπίζνες και μόλις η ομάδα Ανδρουλάκη και σίας πήρε πόδι από τον Περισσό, αυτός (ο Θεοδωρικάκος) προσκολλήθηκε στον Λαλιώτη που τότε ήταν ο απόλυτος άρχοντας του τομέα προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ και άρχοντας του ΥΠΕΧΩΔΕ, επίσης, που έδινε «δουλειές» σε φιλόδοξους καριερίστες. Ετσι, με την αμέριστη βοήθεια του Λαλιώτη χτίστηκε η GPO και ο Θεοδωρικάκος χρίστηκε «γκουρού της επικοινωνίας» χάρη στο συμβόλαιο που είχε με το Mega.
Δεν είναι, βέβαια, ο μόνος που από το πόστο του δήθεν αντικειμενικού δημοσκόπου μεταπηδά στο κέντρο της πολιτικής και μοστράρει ως «σύμβουλος στρατηγικής» του Κούλη. Ο νυν αναπληρωτής υπουργός Βερναρδάκης ακολούθησε μια παρόμοια διαδρομή (VPRC η δική του εταιρία). Αν αναφερόμαστε σ' αυτούς τους τύπους είναι για να τους χρησιμοποιήσουμε ως απτές αποδείξεις για τη δήθεν αντικειμενικότητα των εταιριών «ερευνών της κοινής γνώμης». Εταιρίες «διαμόρφωσης της κοινής γνώμης» θα έπρεπε να ονομάζονται.
Πέρα από τη ντροπή
«Μόνο ντροπή νιώθω που κάποτε ήλπισα μαζί σας. Μόνο ντροπή που προέτρεψα και το λαό μας να ελπίσει μαζί σας», δήλωσε η ευρωβουλευτίνα Σοφία Σακοράφα, μετά την ψήφιση του δεύτερου πολυνομοσχέδιου από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εξαιρετικά προσεγμένη η διατύπωση, έχει ένα και μοναδικό στόχο: να δικαιολογήσει τη διατήρηση της ευρωβουλευτικής έδρας και των παχυλών (εξαιρετικά παχυλών) προνομίων που αυτή συνεπάγεται. Η κ. Σακοράφα κάλεσε το λαό όχι να ελπίσει μαζί με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Αν αισθανόταν πραγματικά ντροπή, τότε θα παραιτούνταν από την ευρωβουλευτική έδρα. Γιατί δεν τη διεκδίκησε μόνη της, αλλά κάτω από τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ. Και η δικαιολογία ότι άλλα έλεγε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δε στέκει, αφού στις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη δοκιμάστηκαν εκείνοι που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αισθανόμενοι την ίδια ντροπή με την κ. Σακοράφα (αν και ποτέ δεν το είπαν έτσι).
Συμπέρασμα: πολύ ακριβή είναι στο πολιτικό χρηματιστήριο η ντροπή της κ. Σακοράφα (και του κ. Χουντή της ΛΑΕ, που επίσης κρατάει την έδρα). Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που η κ. Σακοράφα κρατάει έδρα. Το έκανε και με το ΠΑΣΟΚ (καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο και διαγράφτηκε), το κάνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι πως μας πέφτει λόγος για το αλισβερίσι βουλευτών και αστικών κομμάτων, όχι όμως και να τρώμε το παραμύθι κάποιων… αδιάφθορων, που έχουν κάνει την αστική πολιτική επάγγελμα.
ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε στη Σακοράφα με μια ανακοίνωση στην οποία την κατηγόρησε ως… επαγγελματία φραγκοφόνισσα. Διότι -γράφει η ανακοίνωση- δεν έδωσε ποτέ ούτε ένα ευρώ στο ταμείο του κόμματος ή για κοινωνικές δράσεις, όπως έκαναν οι άλλοι βουλευτές. Κι εμείς ρωτάμε: γιατί μας τα λένε αυτά με τόση καθυστέρηση;
ΥΓ2. Η Σακοράφα απάντησε στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον ότι υιοθέτησε λογικές «αυριανικού τύπου» και φτηνών προσωπικών επιθέσεων. Επί της ουσίας δεν είπε τίποτα, όμως. Γιατί αν αληθεύουν όσα της καταλογίζουν οι πρώην σύντροφοί της, τότε γίνεται εύκολα κατανοητός ο λόγος για τον οποίο κρατάει τη χρυσοτόκο ευρωβουλευτική έδρα. Οσο για τον «αυριανισμό», μάλλον θα έπρεπε να αποφύγει τη σχετική αναφορά, διότι η ίδια ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα από το κόμμα που εξέθρεψε τον «αυριανισμό», το ΠΑΣΟΚ.
Σία κι αράξαμε
Και μιας και μιλάμε γι' αυτόν τον τύπο των αστών πολιτικών, που άνθισε την περίοδο των Μνημονίων και της πολιτικής κρίσης που φούντωσε και δεν λέει να κοπάσει, να σημειώσουμε τις περιπτώσεις κάποιων πρώην «αντιμνημονιακών» που τώρα ψηφίζουν και με τα δυο χέρια τις πιο αντιλαϊκές ρυθμίσεις, ακόμα και ανοιχτά δωσιλογικές, όπως αυτή για την εταιρία ξεπουλήματος της συνολικής κινητής και ακίνητης περιουσίας του ελληνικού κράτους. Τζάκρη, Μπόλαρης, Παραστατίδης, Ζουράρις, Μιχελογιαννάκης είναι μερικά ονόματα που μας έρχονται πρόχειρα (αν ξεχάσαμε κανέναν ή καμιά ζητούμε συγγνώμη). Γιατί ψηφίζουν και με τα δυο χέρια αυτοί οι «αντιμνημονιακοί»; Γιατί πλέον δεν έχουν πού να πάνε. Πέρασαν από ΠΑΣΟΚ, από διάφορα σχήματα εκτός ΠΑΣΟΚ, κατέληξαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον δεν υπάρχει σχήμα για να πάνε (στη ΛΑΕ δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη), γι' αυτό το σύνθημα που ακούγεται απ' όλους και όλες είναι «σία κι αράξαμε», εδώ θα μείνουμε κι όσο καιρό μπορέσουμε να κρατήσουμε την καρέκλα. Μόνο ο Β. Οικονόμου φαίνεται πως έκανε επιλογή με μεγαλύτερη προοπτική. Αυτός πήγε στη ΝΔ, οπότε είναι σχεδόν σίγουρος πως θα είναι στη Βουλή και την επόμενη φορά.
Προς τι η έκπληξη;
Αναρωτήθηκαν πολλοί αν «πίνει» τίποτα ο Καμμένος, μετά τις δηλώσεις του στη Σύρο, στις οποίες χαρακτήρισε «εγκληματική και αντισυνταγματική» την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, την οποία προ διημέρου είχε ψηφίσει και με τα δυο χέρια. Χρειάζεται να «πιει» τίποτα ο Καμμένος, ρε παιδιά; Ο άνθρωπος, παρά τα κιλά του, ξεπερνά την Κομανέτσι στις κωλοτούμπες. Σήμα κατατεθέν της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι το «ψέμα , ψέμα κι άλλο ψέμα», όμως δεν μπορεί ο καθένας να πει το ψέμα του με το υποκριτικό στιλ ενός Τσίπρα ή ενός Τσακαλώτου. Σ' αυτό είναι που υστερεί ο Καμμένος.
Ισορροπίες
«Στον ΣΕΒ δεν έχουμε πολιτική ατζέντα, δεν συμμετέχουμε σε κομματικές αντιπαραθέσεις, ούτε ως σύμμαχοι ούτε ως αντίπαλοι». Μ' αυτή τη δήλωση ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θ. Φέσσας προσπάθησε να γλυκάνει τις αντιδράσεις που προκάλεσε η ανοιχτή στήριξή του στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης και το κάλεσμά του προς την αντιπολίτευση να το ψηφίσει και αυτή. Φυσικά, η… διορθωτική δήλωση Φέσσα έγινε μετά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου. Οταν, δηλαδή, δεν είχε καμιά πρακτική αξία. Για να μην κατηγορηθεί, δε, για υποκρισία έκανε και μια δήλωση που θα μπορούσε να ικανοποιήσει την αντιπολίτευση: «Με αυτό το μείγμα πολιτικής αποθαρρύνονται οι επενδυτές, αρκετοί εξωθούνται στην παραοικονομία και άλλοι στην έξοδο από τη χώρα. Αυτό το μείγμα πολιτικής συμπιέζει εισοδηματικά τις πλέον παραγωγικές δυνάμεις, δεν διευρύνει την φορολογική βάση, δεν περιορίζει περιττές και ανορθολογικές δαπάνες του κράτους, δεν αναλαμβάνει την ιδιοκτησία των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων».
Αυτή ακριβώς η δήλωση, που δεν γνώρισε την προβολή και τη διάδοση που είχε γνωρίσει η δήλωση στήριξης του πολυνομοσχέδιου, δείχνει ότι ο ΣΕΒ… έχει πολιτική ατζέντα. Στηρίζει τη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, στο βαθμό που τη στηρίζουν και οι ιμπεριαλιστές δανειστές, και ταυτόχρονα δίνει ένα «πιστολάκι» και στην αντιπολίτευση, για να 'χει κι αυτή να επικαλείται τις «παραγωγικές τάξεις». Ετσι, και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης έχουν από μια δήλωση του Φέσσα για να την επικαλούνται εντάσσοντάς την ο καθένας στη δική του προπαγάνδα.
Πολύ αργά για ρεβάνς
Αναψε και κόρωσε ο Αλέκος Αλαβάνος: «Μιλάμε για μια μεγάλη προδοσία. Ούτε οι χούντες έχουν κάνει τέτοιο ξεπούλημα, ούτε ο Μεταξάς, ούτε ο Παπαδόπουλος. Αμφιβάλλω εάν πολιτικοί από τον δεξιό χώρο θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Με αυτή τη συμφωνία γινόμαστε αποικία. Δεν υπάρχει πιο πουλημένη κυβέρνηση απ' αυτή. Δεν πούλησε καμία άλλη κυβέρνηση και σε τόσο χρονικό βάθος όλη την εθνική περιουσία».
Καλά τα λέει ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και άνθρωπος που προώθησε τον Τσίπρα, νομίζοντας αφελώς ότι θα γίνει ο αχυράνθρωπός του. Είναι όμως αργά για ρεβάνς από τον ίδιο. Η αστική πολιτική τον ξέβρασε πριν ξεβράσει τον Τσίπρα, τον Φλαμπουράρη και τον Παππά. Ετσι, ο Αλαβάνος έχει τώρα την πολυτέλεια να μιλάει με μια γλώσσα που καμιά άλλη αστική πολιτική δύναμη (ούτε και ο Περισσός!) επιλέγει να χρησιμοποιήσει.
