♦ Ονειρο ζωής
Οταν ο άνθρωπος είχε όνειρο ζωής να του βαράνε προσοχές στρατηγοί και να περιστοιχίζεται από αστέρια και παράσημα σε κάθε του βήμα, δε θα χολοσκάσει για ένα Μνημόνιο παραπάνω. Ούτε θ’ αφήσει τη Σταυρούλα να του χαλάσει τη φτιάξη, επειδή είδε όραμα σαν τη Ζαν ντ’ Αρκ και της είπε ο άγιος να μην ψηφίσει το Μνημόνιο. Μπορεί τα εγκαίνια να αφορούσαν ένα μικρό δρόμο στο γυναικοχώρι του προέδρου, αλλά αυτά έπρεπε να γίνουν με λαμπρότητα. Δυο υπουργοί και οι τρεις αρχηγοί των όπλων μαζί έκοψαν την κορδέλα. Ας ειδοποιούν όμως τον Τσίπρα για κάτι τέτοια, για να μην τρέχει στο Πεντάγωνο και δε βρίσκει κανέναν. Στο κάτω-κάτω, οι πυρκαγιές δεν ήταν τόσο σοβαρό θέμα για να χαλάσουν τη φιέστα του Πάνου.
♦ Γαργάρα
Τελικά έγινε ή δεν έγινε πραξικόπημα στις Βρυξέλλες σε βάρος της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου; Την καραμελίτσα την πιπιλίζουν όλοι οι Τσιπραίοι, όμως όταν έρχεται η ώρα να τοποθετηθούν επίσημα κάνουν γαργάρα με ταβανόπροκες. Στη συζήτηση-εξπρές που έγινε στη Βουλή για την ψήφιση του πρώτου προκαταρκτικού μνημονιακού νόμου, ο Βενιζέλος έθεσε ευθέως το ζήτημα, επικαλούμενος διάφορες συνταγματικές διατάξεις: πείτε μας αν έγινε ή δεν έγινε πραξικόπημα.
Επειδή ό,τι λέγεται εκεί είναι επίσημο και καταγράφεται στα πρακτικά, στον Βενιζέλο ανέλαβε να απαντήσει ο πρώτος τη τάξει υπουργός Βούτσης (ο Τσακαλώτος δεν κατάλαβε καν τι ρώτησε ο Βενιζέλος). Και έδωσε την εξής απείρου κάλλους απάντηση:«Υπάρχει μία διαμορφωμένη κοινή συνείδηση για την πίεση που ασκήθηκε, αυτού του χαρακτήρα τον οποίο είπατε. Αυτό δεν σημαίνει ότι η συμφωνία η οποία έρχεται εδώ προς ψήφιση είναι απόρροια και αποτέλεσμα μίας κατάστασης η οποία την καθιστά παράνομη και εκτός της διαδικασίας της συζήτησης».
Σε ελεύθερη απόδοση: έγινε μεν «κάτι σαν πραξικόπημα», όμως η συμφωνία στην οποία οδήγησε αυτό το «κάτι σαν πραξικόπημα» είναι απολύτως νόμιμη και γι’ αυτό την ψηφίζουμε! Η λέξη «πραξικόπημα», πάντως, δεν βγήκε από το στόμα του Βούτση.
♦ Οχι κι έτσι
Ο Ντανιέλ Κοέν, διευθυντής του οικονομικού τμήματος της γαλλικής Εcole Normale Superieure, δεν φείσθηκε καταγγελιών για τη συμφωνία που οι ιμπεριαλιστές δανειστές επέβαλαν στο ελληνικό κράτος. Δε χαρίστηκε, όμως, ούτε στον Τσίπρα, τον οποίο περιγράφει ως ερασιτέχνη διαπραγματευτή. Τον σφάζει δε με γαλατικό στιλ όταν γράφει για το δημοψήφισμα: «Ο Αλέξης Τσίπρας νόμισε ότι μπορούσε να κάνει ό,τι και ο Ντε Γκολ: να αποκτήσει πολιτική νομιμοποίηση καταρχάς, ώστε να δράσει στη συνέχεια. Αλλά οι πιστωτές δεν το είδαν έτσι. Αυτό που οι ίδιοι πρότειναν πριν από το δημοψήφισμα ξαφνικά έπαψε να ισχύει μετά, όταν ο Τσίπρας πρότεινε να το εφαρμόσει! Γιατί; Για να πληρώσει για τη συμπεριφορά του. Τα πολιτικά πάθη νίκησαν την οικονομική λογική».
Οχι κι έτσι. Ποια οικονομική λογική νικήθηκε από τα πολιτικά πάθη; Κατά βάση, ο Τσίπρας υποχρεώθηκε να εφαρμόσει αυτά που και μόνος του είχε αποδεχτεί. Πολιτικά, όμως, τον έκαναν ρεντίκολο, τον ισοπέδωσαν. Αυτό, όμως, δεν είναι αποτέλεσμα τυφλού πολιτικού πάθους, αλλά αποτέλεσμα που υπαγορεύεται από την οικονομική λογική του ιμπεριαλισμού. Ελιωσαν τον Τσίπρα για να παραδειγματιστούν όλοι οι επίδοξοι Τσίπρες.
♦ Ανταλλαγή
Ηταν κοινό μυστικό ότι ο Σκουρλέτης, κεντρικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική περίοδο, ουσιαστικά «εξορίστηκε» στο υπουργείο Εργασίας και δεν έπαιζε κανένα ρόλο στο στενό ηγετικό πυρήνα του Μαξίμου, που έπαιρνε τις αποφάσεις. Το λόγο δεν τον γνωρίζουμε, όμως μόλις ξέσπασε η κρίση, μόλις φάνηκε ότι θα υποχρεωθούν να συμφωνήσουν σ’ ένα πολύ σκληρό Μνημόνιο, ο Σκουρλέτης ανασύρθηκε από την εφεδρεία και πήρε πάλι έναν από τους πρώτους ρόλους. Το πιστοποίησε η συχνότητα της εμφάνισής του στα κανάλια. Και βέβαια, ο Σκουρλέτης αντάλλαξε την επιστράτευσή του στο πλευρό του Τσίπρα με τη μετακίνηση από το υπουργείο Εργασίας, όπου από τώρα και μετά θα έπρεπε να φτύνει καθημερινά τον εαυτό του για όσα έλεγε το προηγούμενο εξάμηνο.
Η πολιτική ηθική ανθρώπων σαν τον Σκουρλέτη φτάνει μέχρι το σημείο να δηλώνουν ότι δε θα μπορούσαν να υλοποιήσουν νομοθετήματα ενάντια στα οποία είχαν δεσμευτεί δημόσια, δεν έχουν κανένα πρόβλημα όμως να παρακολουθούν ένα συνάδελφό τους να τα υλοποιεί.
♦ Μπαρούφες
Ο πρώτος που σύγκρινε τη συμφωνία της Ευρωσυνόδου με τη συνθήκη των Βερσαλλιών ήταν ο Τζόζεφ Στίγκλιτς. Ο Μπαρουφάκης διάβασε προφανώς τη δήλωσή του, του άρεσε η ιδέα και την παρουσίασε σαν δική του. Τι είδους αναλογίες με τη συνθήκη των Βερσαλλιών βρήκαν, όμως;
Η Γερμανία ήταν μια ιμπεριαλιστική δύναμη, ηττημένη και ταπεινωμένη από τους Γάλλους, Αγγλους και Αμερικανούς που νίκησαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η άνοδος του ναζισμού δεν είχε στη βάση του μόνο τη ρεβανσιστική διάθεση του γερμανικού ιμπεριαλισμού, αλλά και την άμυνά του μπροστά στην άνοδο του ΚPD, του επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος της Γερμανίας. Και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά δεν ταιριάζουν στην περίπτωση της εξαρτημένης καπιταλιστικής Ελλάδας, που έχει και άλλες φορές δεχτεί ανάλογου τύπου ταπεινώσεις από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αν κάτι μπορεί κανείς να βρει κοινό ανάμεσα στη Γερμανία των Βερσαλλιών και την Ελλάδα των Βρυξελλών είναι η σοσιαλδημοκρατία ως το πολιτικό εκείνο ρεύμα που τσάκισε το προλεταριάτο. Στη Γερμανία ήταν το SPD, στην Ελλάδα πρώτα το ΠΑΣΟΚ και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
♦ Μπαίγνιο της Φώφης
Σπαρταριστός διάλογος Φώφης Γεννηματά και Νίκου Φίλη, κατά την ομιλία της πρώτης στη συζήτηση για τον πρώτο προκαταρκτικό εφαρμοστικό νόμο του Μνημόνιου-3. Τον παραθέτουμε από τα πρακτικά της Βουλής:
Φώφη: Δηλαδή τι μας λένε; Οτι ο κ. Τσίπρας κατ’ αυτούς προσυπέγραψε το εναντίον του πραξικόπημα;
Φίλης: Ναι!
Φώφη: Το υπογράψατε;
Φίλης: Ναι!
Φώφη:Υποκύψατε, ναι ή όχι; Θα απαντήσετε;
Φίλης: (μούγκα)
Είναι τέτοιος ο πανικός τους που τους «παίζει» ακόμη και η Φώφη!
♦ Δεν πείθετε, κύριοι κιτρινιάρηδες
Η «Αυγή» ανέλαβε να αποδομήσει τον Μπαρουφάκη. «Από γκουρού των οικονομικών… μετεξεταστέος της πολιτικής» ήταν ο τίτλος άρθρου στο φύλλο της περασμένης Κυριακής. Και τι δε γράφει το κιτρινιάρικο δημοσίευμα. Για τη «δημιουργική ασάφεια την οποία ο ίδιος παραδέχτηκε, βάζοντας σε μπελάδες την κυβέρνηση», για «πληθώρα ζημιογόνων αντιφάσεων τόσο σε επικοινωνιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο» και πολλά άλλα. Μέχρι και «μαθητευόμενο πολιτικό» τον αποκαλεί. Σωστά είναι τα περισσότερα απ’ όσα αναφέρονται, αλλά στις στήλες της «Αυγής» είναι σκέτη κιτρινιά και, φυσικά, δεν πείθουν. Ποιος τον επέλεξε, ρε μάγκες, αυτόν τον απίθανο τύπο; Ποιος τον κάλυπτε τόσους μήνες; Ποιος του έχτιζε το προφίλ του γίγαντα οικονομολόγου που συγκρούεται θαρραλέα με τους δανειστές; Ασιχτίρ, λοιπόν, παπαγαλάκια, που φτύνετε εκεί που γλείφατε.
♦ Μπαρμπούτσαλα
Στις 14 Ιούλη έληξε η προθεσμία υποβολής προσφορών για την παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Μόλις τρεις προσφορές κατατέθηκαν, αλλά ο Λαφαζάνης το πανηγύρισε κι αυτό τις τελευταίες μέρες της υπουργίας του, ανακοινώνοντας ότι «στις σημερινές δύσκολες συνθήκες στην πετρελαϊκή αγορά, μπορεί να εκτιμηθεί ως θετικό βήμα στην προσπάθεια της χώρας για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της». Το ανέφερε και στον απολογισμό που έκανε κατά την τελετή παράδοσης παραλαβής. «Δεν έχουν ανοίξει ακόμα οι φάκελοι των προσφορών αλλά νομίζουμε ότι είναι μια καλή αρχή για να ανοίξει το κεφάλαιο της εξόρυξης υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο υπέδαφος στη Δυτική Ελλάδα».
Εμάς όμως άλλο μας απασχολεί (γιατί ο διαγωνισμός το πιθανότερο είναι να κηρυχτεί άγονος). Θα είναι κάποια ρωσική εταιρία ανάμεσα στις τρεις που υπέβαλαν προσφορές; Γιατί ο Λαφαζάνης είχε ανακοινώσει περιχαρής ότι κατάφερε να αποσπάσει δέσμευση της ρωσικής πλευράς ότι εταιρίες της θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό. Εμάς κάτι μας λέει ότι κι αυτή η ανακοίνωση του Λαφαζάνη θα αποδειχτεί μπαρμπούτσαλα, όπως και το… τεράστιας εθνικής σημασίας έργο του «Νότιου Ευρωπαϊκού Αγωγού», όπως τον βάφτισε.
♦ Κακόγουστο καλαμπούρι
Θα θέλαμε να βλέπαμε τα μούτρα του Αλέξη Μητρόπουλου όταν οι άνθρωποι του Τσίπρα (ή μήπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός;) του πρότειναν να αναλάβει το υπουργείο Εργασίας. Σίγουρα θα το εξέλαβε σαν κακόγουστο καλαμπούρι. Χρόνια τώρα ασχολείται με τα εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα και διεκδικούσε το συγκεκριμένο υπουργικό θώκο από την αρχή. Δεν του τον έδωσαν, επειδή κρύβει το γνωστό σκελετό στη ντουλάπα του. Και έσπευσαν να του τον προσφέρουν τώρα, επειδή ο Σκουρλέτης δε θέλει να σηκώσει τη διάψευση των προσωπικών του προγραμματικών δηλώσεων, αλλά και τη νέα αντιασφαλιστική ανατροπή. Φυσικά αρνήθηκε. Τι να το κάνει το συγκεκριμένο υπουργείο και μάλιστα σε μια κυβέρνηση υπό προθεσμία; Να στιγματιστεί για πάντα, γράφοντας το όνομά του στη μαύρη βίβλο του εργατικού κινήματος;
♦ Τα ορφανά του Σημίτη
Τα ορφανά του Σημίτη βγήκαν στο μεϊντάνι για να υπερασπιστούν τον Τσίπρα! Ο Ν. Μουζέλης έγραψε άρθρο για τα «Νέα» στο οποίο κάνει μεν κριτική στον Τσίπρα για λάθη, θεωρεί όμως ότι με την τελικά «θαρραλέα στάση» του «έβαλε τη χώρα πάνω από την κομματική συνοχή». Αφού συμβουλεύσει τον Τσίπρα και την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ «να απαλλαγούν από τους αιθεροβάμονες πρώην συναγωνιστές τους», ο Μουζέλης βάλλει κατά εκείνων που προτείνουν «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», διότι «ο γνωστός συγκρουσιακός και κομματικοκρατικός χαρακτήρας του παλαιού πολιτικού κατεστημένου κάνει αδύνατη την απαραίτητη συνεργασία για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος», και εξηγεί ότι πρέπει να στηριχτεί για να προχωρήσει ο Τσίπρας, γιατί έχει ακόμα την εμπιστοσύνη και εκείνων που ψήφισαν Οχι και εκείνων που ψήφισαν Ναι και επομένως «παραμένει ο κυρίαρχος παίκτης του πολιτικού σκηνικού». «Συμπέρασμα: ή θα πετύχει ο πρωθυπουργός ή θα πάμε στη δραχμή. Αυτό είναι το βασικό δίλημμα σήμερα»!
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Α. Διαμαντοπούλου, που ζητά από τον Τσίπρα «να λύσει το χειρόφρενο της ανάπτυξης κόντρα σε ιδεοληψίες και αγκυλώσεις», τον κριτικάρει ότι «δεν έδειξε με τον πρόσφατο ανασχηματισμό να συμμερίζεται κάτι τέτοιο» και καταλήγει στο ίδιο ψευτοδίλημμα με διαφορετικά λόγια: «ο πρωθυπουργός ή θα πάρει το τιμόνι ή, αλλιώς, “αποχαιρέτα την Ευρώπη…’’».