♦ Παρέα με τους νεοναζί
Κανένα πρόβλημα δεν είχε ο Σαμαράς να φωτογραφηθεί χαμογελαστός με τον… Κασιδιάρη της Ουκρανίας Αρσένι Γιάτσενιουκ. Γιατί να ‘χει; Μήπως ο ίδιος δεν είναι ένας ακροδεξιός, εθνικιστής πολιτικός; Μήπως διακατέχεται από κάποιον γνήσιο αντιφασισμό; Κυνηγάει τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής (και όχι το φασισμό), γιατί έριξαν μπόι και του αρπάζουν ψήφους. Οσο ήταν μια ασήμαντη εκλογικά συμμορία, αλλά με συνεισφορά στην ανάπτυξη του ρατσισμού, ιδίως στις γειτονιές της Αθήνας, κανένα πρόβλημα δεν είχε μαζί τους (και δεν ήταν ο μόνος).
Οσο για το ναζιστικό χαιρετισμό του Γιάτσενιουκ, που ο «ενσωματωμένος» ανταποκριτής της ΔΤ προσπάθησε να μας πείσει ότι δεν είναι παρά ένα παιχνίδι του φακού, κυκλοφόρησε πλέον ολόκληρο το βίντεο στο Διαδίκτυο και δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. Είναι από περσινή συγκέντρωση της ουκρανικής αντιπολίτευσης στο Χάρκοβο. Ο Γιάτσενιουκ μιλάει από την οροφή ενός βαν που παίζει το ρόλο εξέδρας. Κάποια στιγμή κάτι του φωνάζει ένα τμήμα του πλήθους στ’ αριστερά του, που σείει σημαίες του νεοναζιστικού κόμματος «Σβομπόντα». Ο Γιάτσενιουκ στρέφεται αριστερά, χαμογελάει και σηκώνει απότομα το δεξί του χέρι με τα δάχτυλα καλά κολλημένα. Με τον ίδιο απότομο τρόπο κατεβάζει το χέρι, για να μη μείνει σε κανέναν αμφιβολία ότι απάντησε στο ναζιστικό χαιρετισμό εκείνου του κομματιού του πλήθους. Αντίθετα, ο Κλίτσκο και κάποιοι άλλοι, που επίσης μιλούν σ’ αυτή τη συγκέντρωση, δεν κάνουν τον ίδιο χαιρετισμό. Χαιρετούν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, αλλά όχι ναζιστικά.
♦ Σύνοψη
Συνοψίζουμε τη γραμμή των γκάλοπ που δημοσιεύουν οι εταιρίες των «βαρόνων».
– ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα πάνε «μπάρα-μπάρα» με τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται ελαφρά.
– Το ΠΑΣΟΚ θα πάρει σίγουρα μία έδρα, αλλά πρέπει να φάει πολλά ψωμιά για να πάρει δεύτερη.
– Το Ποτάμι βαδίζει με αξιώσεις προς τη δεύτερη έδρα.
– Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται μεταξύ φθοράς (καμία έδρα) και αφθαρσίας (μία έδρα).
♦ Αχαλίνωτοι
«Η Ευρωπαϊκή Ιδέα υπήρξε από τη σύλληψη ιδέα βαθιά ουμανιστική και δημοκρατική. Ετσι την πρότειναν ο πρωτοπόρος Γάλλος σοσιαλιστής Ανρί Σεν Σιμόν και στη συνέχεια ο μεγάλος Βίκτορ Ουγκό… Τροφοδοτήθηκε από τον αντιφασισμό της περιόδου 1930-1945… Σήμερα, όμως, η ΕΕ κινείται σε τροχιά που την απομακρύνει από τις ουμανιστικές και δημοκρατικές παραδόσεις… Αυτό που συμβαίνει στην ΕΕ ισοδυναμεί με εκτροπή από τα οράματα των πρωτεργατών της Ευρωπαϊκής Ιδέας, αλλά και τα σχέδια που είχε εκπονήσει ο Ζακ Ντελόρ υπέρ της κοινωνικής διάστασης της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ακόμα και από το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που έχει ενσωματωθεί στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες»! Αποσπάσματα από άρθρο στην «Αυγή» (6.3.14) του Π. Τριγάζη, ηγετικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Πίνουν τίποτα τα στελέχη της Κουμουνδούρου; Οχι, αχαλίνωτοι στον οπορτουνισμό και την ευρωδουλεία είναι, γι' αυτό και χάνουν το μέτρο. Διότι έχει και ο οπορτουνισμός ένα μέτρο, προκειμένου να λειτουργήσει. Οταν το μέτρο χάνεται, η μουτσούνα σκίζεται και αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο. Oπως και να το κάνεις, από τον Ουγκό της αστικής επανάστασης και τον Σεν Σιμόν του ουτοπικού σοσιαλισμού, μέχρι τον Ντελόρ και τον Μπαρόζο έχουν μεσολαβήσει κάτι αιώνες.
♦ Θυμόμαστε καλά
«Θεωρούμε ότι η απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου της Δημοκρατίας της Κριμαίας για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε ό,τι αφορά το μελλοντικό καθεστώς της αντιτίθεται στο Σύνταγμα της Ουκρανίας και ως εκ τούτου είναι παράνομη». Αυτό αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν των 28 της ΕΕ, μετά την έκτακτη σύνοδο κορυφής της περασμένης βδομάδας. Τα ίδια δήλωσε και ο Ομπάμα: «Το προτεινόμενο δημοψήφισμα για το μέλλον της Κριμαίας θα παραβίαζε το ουκρανικό σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο».
Λες και απευθύνονται (για μια ακόμη φορά) σε αμνήμονες. Λες και δε θυμόμαστε πώς ξεκίνησε ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και τι ρόλο έπαιξε η Γερμανία στην απόσχιση αρχικά της Κροατίας και της Σλοβενίας, που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και βύθισε τη μεγαλύτερη χώρα των Βαλκανίων σ’ έναν πολύχρονο αιματηρό εμφύλιο. ‘Η λες και δε θυμόμαστε την εισβολή της Γεωργίας στη Νότια Οσετία το 2008, που απαντήθηκε μ’ έναν πόλεμο λίγων ημερών από τη μεριά της Ρωσίας. Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να κρίνουν το νόμιμο ή το παράνομο μιας οποιασδήποτε απόφασης σε μια τρίτη χώρα, γιατί μοναδικό τους κριτήριο είναι το αν με αυτή την απόφαση εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα ή τα συμφέροντα κάποιου αντιπάλου τους (της Ρωσίας στην περίπτωση της Κριμαίας).
♦ Κολλητιλίκια με τους σιωνιστές
Αντιγράφουμε από ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τη Δευτέρα 10 Μάρτη: «Την Τετάρτη, 5 Μαρτίου, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος, είχε συνάντηση με τους εκπροσώπους του American Jewish Committee, με επικεφαλής τον εκτελεστικό Διευθυντή της David Harris, καθώς και με εκπροσώπους του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Βενιαμίν Αλμπάλας και Βίκτωρ Ελιέζερ. Συζητήθηκαν θέματα που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας Ισραήλ, καθώς και το ανησυχητικό φαινόμενο της ανόδου του ναζισμού και του αντισημιτισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Η συνάντηση διεξήχθη σε πολύ καλό κλίμα».
Γιατί, άραγε, χρειάστηκε να περάσουν πέντε μέρες για να ανακοινωθεί η συνάντηση του Τσίπρα με έναν εξέχοντα πόλο του σιωνιστικού λόμπι των ΗΠΑ; Αλλες σκέψεις έκαναν αρχικά και άλλες επικράτησαν στο τέλος; Αυτό, βέβαια, είναι το λιγότερο. Η ουσία μετράει. Ποιες είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ και γιατί αυτές συζητιούνται με το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ; Συζητούν με τους σιωνιστές για την «άνοδο του ναζισμού και του αντισημητισμού», όταν οι ίδιοι ακολουθούν πολιτική απαρτχάιντ και εθνοκάθαρσης έναντι του παλαιστινιακού λαού. Και δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά –για λόγους ισορροπίας και «ίσων αποστάσεων»– στο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να ζήσει λεύτερος στη δική του πατρίδα και όχι υπό τη βάρβαρη σιωνιστική κατοχή.
♦ «Ανίερες συμμαχίες»
Ο στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ, πρώην αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, καταδικασμένος σε ισόβια για συνωμοσία σε βάρος της κυβέρνησης Ερντογάν, κρίθηκε αθώος από το Συνταγματικό Δικαστήριο, αποφυλακίστηκε και αμέσως πήρε μέρος σε συγκέντρωση οπαδών του, οι οποίοι του ζητούσαν να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος. Την απόφαση που οδηγούσε σε αποφυλάκιση του Μπασμπούγ χαιρέτισε ο πρόεδρος της Βουλής Τζεμίλ Τσιτσέκ, στέλεχος του κυβερνώντος ΑΚΡ. Τη χαρακτήρισε «θρίαμβο των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται στο δικαστικό σύστημα τα τελευταία χρόνια».
Οτι ο Ερντογάν προσπαθεί να προσεταιριστεί τους στρατηγούς, τους οποίους πριν από δυο χρόνια έχωνε στη φυλακή, είναι ηλίου φαεινότερον. Αποδίδει τις φυλακίσεις τους στο «σύστημα Γκιουλέν», ο οποίος είχε «διαβρώσει» την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές, λες και αυτός τότε δεν ήξερε τίποτα. Το ερώτημα είναι αν όντως φρόντισε να κλείσει κάποια συμφωνία με τους στρατηγούς, με εγγυήσεις και εγγυητές, ή αν απλώς τους γλείφει. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε το πολιτικό του τέλος βρίσκεται πιο κοντά απ’ όσο πολλοί νομίζουν.
♦ Θριαμβευτής
«Η αμφισβήτηση, στην οποία αναφέρεστε, δεν αφορούσε το πρόσωπό μου αλλά τον εσωκομματικό διάλογο του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα των συμμαχιών. Για τον λόγο αυτό απέφυγα να παρέμβω. Ο κύκλος αυτός έκλεισε πλέον επισήμως με το Περιφερειακό Συμβούλιο, στο οποίο μετείχα και εγώ στις 5 Μαρτίου. Σχεδιάσαμε τη μάχη που πρόκειται να δώσουμε σε πνεύμα απόλυτης ομοψυχίας. Ομολογώ πως με εντυπωσίασε η σύμπνοια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ».
Με ύφος θριαμβευτή ο Οδυσσέας Βουδούρης απευθύνεται στους διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του ημιεπίσημου οργάνου του κόμματος (ΕφΣυν, 10.3.14) και τους βγάζει τη γλώσσα.
♦ Φραπές με… αυτοοργάνωση
Οι παλιοί παρήγγελναν τον καφέ «βαρύ γλυκό», «με ολίγη», «γλυκύ βραστό», «μέτριο», «σκέτο». Αφού περάσαμε από διάφορα στάδια, τώρα έχουμε φτάσει στο «πιάσε ένα φραπέ με λίγη αυτοοργάνωση». Αναφερόμαστε σε διάφορα μαγαζιά (καφενεία, μεζεδοπωλεία, ταβέρνες) που ανοίγουν κάποιοι, δίνοντάς τους το χαρακτήρα «κολεκτίβας» και διαφημίζοντάς τα ως «αυτοοργανωμένα εγχειρήματα» και τα παρόμοια. Είναι θεμιτό κάποιοι άνεργοι ν’ ανοίγουν συνεταιρικά ένα μαγαζί για να επιβιώσουν. Αντε να κλείσουμε τα μάτια στη νομική μορφή με την οποία ανοίγονται κάποια τέτοια μαγαζιά, για να έχουν καλύτερη φορολογική μεταχείριση. Οταν, όμως, χρησιμοποιούνται ιδεολογήματα που παίρνουν τη μορφή πολιτικών προταγμάτων, τότε πρέπει να φωνάξουμε «φτάνει, ως εδώ». Ενα μαγαζί είναι ένα μαγαζί, είτε το έχει ένας μαγαζάτορας είτε το έχει μια παρέα πρώην ανέργων. Αν η παρέα των πρώην ανέργων «χτυπάει» τις τιμές, με γεια της με χαρά της. Το ίδιο κάνουν και άλλοι μαγαζάτορες, στην προσπάθειά τους να τραβήξουν πελατεία (δείτε τι γίνεται με την τιμή του καφέ σε πλαστικό). Οχι, όμως, να πουλάνε διάφορα παραμύθια για να τραβήξουν συγκεκριμένη πελατεία και μάλιστα να βλέπουμε να διαφημίζονται τέτοια «εγχειρήματα» ακόμα και από ιστοσελίδες κάθε άλλο παρά ανατρεπτικού περιεχομένου.
♦ Αγράμματοι και τεμπέληδες
«Από τη ναυτική παράδοση της περιοχής ξεχωρίζει η ιστορία του διάσημου θωρηκτού “Ποτέμκιν” και της ανταρσίας του στη Σεβαστούπολη, που σήμανε την έναρξη της επανάστασης των μπολσεβίκων το 1917». Αυτά έγραψε, με ύφος χιλίων ιστορικών, κάποια Νατάσα Μπαστέα στα «Νέα». Βλέπετε, κάθε αστός δημοσιογραφίσκος που αναφέρεται στα σύγχρονα γεγονότα της Ουκρανίας, πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί και σε κάποια γεγονότα του παρελθόντος, πρόσφατου και απώτερου. Εκτός, όμως, από ιστορικά αστοιχείωτοι, είναι και τεμπέληδες. Βαριούνται ακόμα και στο Wikipedia να ρίξουν μια ματιά. Κάτι θυμούνται από εδώ, κάτι θυμούνται από εκεί, τα ανακατεύουν και τα σερβίρουν στους αναγνώστες τους. Η Μπαστέα, ας πούμε, έχει ακούσει για την ανταρσία στο θωρηκτό «Ποτέμκιν» από την ταινία του Αϊζενστάιν. Κάτι είχε ακούσει και για κάποιες κανονιές που έδωσαν το έναυσμα για την Οκτωβριανή Επανάσταση, το «Ποτέμκιν» ήταν, σκέφτηκε. Σιγά που θα καθόταν να διαβάσει και να μάθει ότι η ανταρσία στο «Ποτέμκιν», που ήταν πράγματι στην Κριμαία, έγινε στο πλαίσιο της επανάστασης του 1905, ενώ το θωρηκτό που με το κανόνι του έριξε το σύνθημα για να κινηθούν τα επαναστατικά στρατεύματα του 1917 ήταν το «Αβρόρα», αγκυροβολημένο στις όχθες του Νέβα, στην Πετρούπολη, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Κριμαία.