♦ Χωρίς σχόλια
Με αυτά που λέτε τον τελευταίο καιρό, δίνετε την εντύπωση ότι συγκλίνετε με… το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φοβάστε μην παρεξηγηθείτε;
«Πάντως, ο ΣΕΒ δεν έχει αποκλίνει από τις πάγιες θέσεις του. Αν τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να συγκλίνει, όχι με τις θέσεις του ΣΕΒ, αλλά με την αδήριτη πραγματικότητα, αυτό είναι δείγμα πολιτικής ωριμότητας και ρεαλισμού… Και ασφαλώς ωφέλιμο για τον τόπο».
Από συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου στο περιοδικό Crash.
♦ Σιδερένια φτέρνα
Τα πρωθυπουργικά σόου πριν τις γιορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων συνηθίζονται. Το προπαγανδιστικό επιτελείο κανονίζει κάποια επίσκεψη του πρωθυπουργού, ειδοποιούνται δημοσιογράφοι και κανάλια, κανονίζονται όλα και το στήσιμο «παίζει» σε όλα τα ΜΜΕ. Επειδή οι μέρες κουβαλούν μια συγκεκριμένη μυθολογία (αγάπη, αλληλεγγύη κτλ.), ο χώρος της επίσκεψης επιλέγεται αναλόγως. Μπορεί να είναι κάποιο νοσοκομείο, κάποιο γηροκομείο, κάποιο κέντρο βρεφών ή κάποιο υπουργείο που εποπτεύει τέτοιους οργανισμούς.
Φέτος ο Σαμαράς έσπασε αυτή την παράδοση και έκανε το προπασχαλινό σόου του στο υπουργείο Μπάτσων και Καταστολής! Στην προσφώνησή του ο Δένδιας είπε πως εκλαμβάνει την επίσκεψή του «ως ενίσχυση και επιβράβευση του μεγάλου έργου το οποίο επιτελείται», αναφερόμενος στη συνέχεια στο «μεταναστευτικό» και «και στα θέματα της αποκατάστασης της ευνομίας». Ο δε Σαμαράς, στο δικό του λογύδριο, απευθύνθηκε στη μπατσαρία ευχαριστώντας την «ολόθερμα εκ μέρους ολόκληρου του ελληνικού λαού», συμπληρώνοντας ότι «η ασφάλεια είναι θεμέλιο της δημοκρατίας, αλλά και προϋπόθεση της ελευθερίας» και υποσχόμενος: «Μόλις βελτιωθούν τα πράγματα, ελπίζω σύντομα, υποχρέωση της Πολιτείας θα είναι να αποκαταστήσει τις θυσίες όλων εκείνων οι οποίοι και οι οποίες με τέτοια ευσυνειδησία έκαναν το καθήκον τους (…) Ολοι μας σκεπτόμαστε και αγωνιούμε την ημέρα εκείνη που θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε ως Πολιτεία αυτά τα οποία ολόκληρος ο ελληνικός λαός σας χρωστάει για το θαυμάσιο έργο το οποίο επιτελείτε»!
Οι μπάτσοι πάνω από τους γιατρούς, από τους εκπαιδευτικούς, από τους εργάτες καθαριότητας, απ’ όλους εκείνους τους εργαζόμενους στο δημόσιο που μοχθούν και προσφέρουν κοινωνικό έργο. Σημάδι των καιρών κι αυτό. Ενας ακροδεξιός πρωθυπουργός (παιδί του Αβέρωφ είναι ο Σαμαράς, μην το ξεχνάμε), ένας ακροδεξιός υπουργός, μια τρικομματική κυβέρνηση, αποθεώνουν την κρατική καταστολή και στέλνουν μηνύματα τρόμου στον ελληνικό λαό. Και με τις δράσεις τους και με τις συμβολικές τους ενέργειες.
ΥΓ. Γράφεται κατά κόρον, ότι ο Σαμαράς προορίζει τον Δένδια ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Γιατί όχι;
♦ Ελαμψε η δικαιοσύνη!
Αθώοι οι πάντες για το «ροζ DVD», που οδήγησε τον Ζαχόπουλο να σαλτάρει από τον τέταρτο όροφο και ταλάνισε την κυβέρνηση Καραμανλή. Αθώα η Τσέκου, αθώος ο Νικολουτσόπουλος, αθώος και ο «κομιστής» μαυροτρύπας Αναστασιάδης. Αν αξίζει να σχολιάσουμε κάτι είναι η μεγάλη ευρηματικότητα που έδειξαν οι δικαστές για να αιτιολογήσουν την αθωωτική απόφαση. Την αντιγραφή του DVD, είπαν, μπορεί να την έκαναν ο Αναστασιάδης με τον συνεργάτη του Μακρυγιάννη, όμως το οπτικοακουστικό υλικό που περιείχε το DVD της Τσέκου δεν αποτελεί αρχείο, διότι τα προσωπικά δεδομένα που περιείχε δεν ήταν ομαδοποιημένα και ταξινομημένα με συγκεκριμένο τρόπο! Οσο για την απόπειρα εκβίασης της Τσέκου, ούτε αυτή υπήρξε, διότι ο Ζαχόπουλος δεν είχε την αρμοδιότητα ή την εξουσία να τη διορίσει, αλλά και αν την είχε, δε θα ζημιωνόταν ούτε ο ίδιος ούτε το Δημόσιο από το διορισμό, οπότε δεν υπάρχει εκβίαση.
Είδατε πόσο ευρηματική δείχνει η αστική Δικαιοσύνη, όταν πρέπει να κλείσει παλιές πληγές του πολιτικού συστήματος, για τις οποίες ενδιαφέρονται μεγάλες πολιτικές φαμίλιες (οι Καραμανλήδες εν προκειμένω); Οσο ευρηματική είναι και όταν πρέπει πάση θυσία να εξοντώσει αγωνιστές που πέφτουν στα νύχια της.
♦ Της απελπισίας
Είναι σίγουρα σε μεγάλη απελπισία ο Βενιζέλος. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το νέο προσκλητήριο που απηύθυνε στη ΔΗΜΑΡ για κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές, που εισέπραξε ένα καινούργιο αγέρωχο «όχι» από πλευράς Κουβέλη. Για την ακρίβεια δεν απάντησε ο Κουβέλης, αλλά έβαλε διάφορους δευτεροκλασάτους να το κάνουν, ξεφτιλίζοντας περισσότερο τον Βενιζέλο, που εμφανίζεται σαν ζητιάνος στην πόρτα της ΔΗΜΑΡ.
Τι να κάνει, όμως, κι ο Βενιζέλος; Φοβήθηκε ότι ο Γιωργάκης πάει να του τη φέρει με Καρχιμάκηδες και σία, έβαλε μπροστά τις διαρροές για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, τα ‘κανε ρόιδο (ιδιαίτερα με τη διαρροή προς τα «Νέα» για τις 200.000 που κόστισε το ταξίδι στην Κόστα Ρίκα, που ήταν τελικά 32.000), αναγκάστηκε να τα μαζέψει και έπρεπε να βρει κάτι άλλο για ν’ αλλάξει έστω και προσωρινά την ατζέντα. Ανασχηματισμός θα γίνει τον Ιούλη, τι να κάνει κι αυτός, έστειλε ένα ακόμη ερωτικό ραβασάκι στον Κουβέλη.
♦ Συμφωνίες κατεργαραίων
Πάει κι ο Κικίλιας από τον ΟΑΕΔ. Μες στη μεγάλη βδομάδα, για να μη γίνει και μεγάλος ντόρος. Η συμφωνία Σαμαρά με τους Βενιζέλο-Κουβέλη ήταν μια συμφωνία κατεργαραίων: θα τον διώξεις μετά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου, εμείς θα διαμαρτυρηθούμε και τέρμα. Ετσι, το ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε την αποπομπή Κικίλια «το λιγότερο άκομψη» (sic!), η ΔΗΜΑΡ «εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της» και σημείωσε πως «τέτοιου είδους κινήσεις δεν συμβάλλουν στην αποτελεσματική λειτουργία της κυβέρνησης» και όλα έληξαν εκεί.
♦ Δείγμα τυπικόν
Ο Βαγγέλης Παπαχρήστος ξεκίνησε ως οργισμένος επαναστάτης της βραχύβιας πρεβεζάνικης αντιχουντικής οργάνωσης «Αρης Βελουχιώτης», κράτησε μια αγωνιστική στάση στο στρατροδικείο, έγινε στέλεχος του Περισσού στη μεταπολίτευση, αποχώρησε με το ΝΑΡ καταγγέλλοντας τη «συνεργασία με τη δεξιά» το 1989, ακολούθησε τον πολιτικό του μέντορα Νίκο Κοτζιά στην «αυλή» του Γιωργάκη, εκλέχτηκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, δεν ψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο και διαγράφτηκε και τώρα έγινε προσωπική επιλογή του Σαμαρά για την παχυλά αμειβόμενη θέση του αναπληρωτή εκπροσώπου της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ. Εχει ξεπέσει, δε, σε τέτοιο επίπεδο γελοιότητας, που λέει δεξιά κι αριστερά ότι η επιλογή του έγινε με αξιοκρατικά κριτήρια!
Για έναν και μοναδικό λόγο αναφερόμαστε στην περίπτωσή του. Διότι αποτελεί ένα τυπικό δείγμα πολιτικού αμοραλισμού, τυπικό δείγμα ανθρώπου που «πήδηξε το χαντάκι» και είναι έτοιμος για όλα προκειμένου να βολευτεί προσωπικά. Κι ακόμη, αποτελεί ένα ακόμη ζωντανό παράδειγμα για το ότι πρέπει να τιμά κανείς το παρελθόν οποιουδήποτε μόνο όταν συμβαδίζει με το παρόν του.
♦ Παραχαραξούλες
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι κατά τη συνάντηση του Τσίπρα με τον σοσιαλδημοκράτη Αντόνιο Σεγούρο στη Λισαβόνα έμειναν σύμφωνοι πως τα Μνημόνια οδηγούν σε αδιέξοδο και άφησε να εννοηθεί ότι ξεκινά η «συνεργασία των δυνάμεων του Νότου». Ο Μπένι, όμως, κατέθεσε στη Βουλή σημείωμα των πορτογάλων σοσιαλδημοκρατών, σύμφωνα με το οποίο Σεγούρο και Τσίπρας απλώς αντάλλαξαν απόψεις «για τις σοβαρές κοινωνικές, οικονομικές και δημοκρατικές επιπτώσεις που έχουν στις δυο χώρες τα προγράμματα προσαρμογής», ότι «εξέφρασαν σημαντικά διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που η κάθε χώρα θα έπρεπε να διαχειριστεί το δημόσιο χρέος της», ενώ δήλωναν ότι οι πορτογάλοι σοσιαλδημοκράτες συνεργάζονται με το αδελφό κόμμα που είναι το ΠΑΣΟΚ. Μ’ άλλα λόγια, οι ΣΥΡΙΖΑίοι έκαναν μια παραχαραξούλα, κατασκευάζοντας ανύπαρκτους συμμάχους στο «Μέτωπο του Νότου».
ΥΓ. Το μεγάλο πλήγμα στο «μέτωπο του Νότου», πάντως, ήρθε από τον πιο στενό σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΚΕΛ, που δηλώνει ότι η Κύπρος πρέπει να την κάνει από την ευρωζώνη. Γι’ αυτό και ορισμένοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχουν άλλο και ξεσπαθώνουν, όπως ο Γ. Μηλιός που κατηγορεί το ΑΚΕΛ ότι φυγομαχεί και δε θέλει ν’ αντιπαρατεθεί με το νεοφιλελευθερισμό και επιλέγει τη γραμμή υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, που σημαίνει υποτίμηση της εργασιακής δύναμης και αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας του κυπριακού κεφαλαίου.
♦ Να το δούμε πρώτα
Πρώτα θα δούμε το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» του Ρουπακιώτη, που προς το παρόν το πάγωσε το Μαξίμου, και μετά θα μιλήσουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το πλαίσιο της ΕΕ, στο οποίο στηρίζεται, επικαλείται τη θεωρία «των άκρων», η οποία αποτελεί νομική προετοιμασία ενάντια στην επαναστατική ζύμωση. Ο Ρουπακιώτης λέει πως δεν υπάρχει καμιά ασάφεια σ’ αυτό που ετοίμασε. Να το δούμε πρώτα, λοιπόν, και μετά τα λέμε. Δεν βιαζόμαστε να το βαφτίσουμε «αντιρατσιστικό», όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
n Μια ωραία ατμόσφαιρα…
Ο κοινοβουλευτισμός αμβλύνει τις γωνίες, εξαλείφει τα πάθη, δημιουργεί έναν… πολιτικό πολιτισμό, στο πλαίσιο του οποίου ο τσεκουροφόρος οπαδός της χούντας (και του Λεπέν) Μ. Βορίδης μπορεί να καλαμπουρίζει με τους βουλευτές του Περισσού. Το γεγονός ότι ο Σπ. Χαλβατζής ήταν εξορία από το καθεστώς της χούντας δεν έχει καμιά σημασία…
Κατά τα άλλα, καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ για τα νταλαβέρια του με παράγοντες του αστικού κατεστημένου…