♦ Ντροπή
Οχι, δε θα μιλήσουμε για ντροπή του πολιτισμού. Θα μιλήσουμε για ντροπή του ελληνικού λαού. Μερικές χιλιάδες μετανάστες σαπίζουν στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης της ελληνικής δημοκρατίας, χωρίς να τηρούνται απέναντί τους όχι οι Διεθνείς Συνθήκες για τους όρους κράτησης, αλλά ούτε καν η νομιμότητα,όπως προβλέπεται σχετικά με τους αιτούντες άσυλο. Στην Κόρινθο και την Αμυγδαλέζα άρχισαν απεργία πείνας. Τρεις αποπειράθηκαν ν’ αυτοκτονήσουν. Αυτή η ντροπή θα μείνει στίγμα ανεξίτηλο για την κοινωνία μας και ιδιαί-τερα για την εργατική τάξη.
♦ Εξισορροπήσεις
Για να μη δημιουργηθούν τίποτα… παρεξηγήσεις με τα λογοπαίγνια σχετικά με το αν το ευρώ είναι φετίχ και τα «όχι πάση θυσία», η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κάνει εξισορρόπηση στο ανώτατο δυνατό επίπεδο προπαγάνδας. Ο Τσίπρας πήγε στη Λάρισα και επισκέφτηκε το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας. Εκεί δεν τον υποδέχτηκε μόνο η ιεραρχία, αλλά αυτοπροσώπως ο ίδιος ο Πανάρας Παναγιωτόπουλος, που με την παρουσία του φρόντισε να δείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική δύναμη που σέβεται τα ιερά και τα όσια του ελληνικού αστισμού. Από κοντά τα ΜΜΕ που φρόντισαν να δώσουν ιδιαίτερο βάρος σ’ αυτή την επίσκεψη, χωρίς αντισυριζικές αιχμές. Ο στρατός και η καταστολή ενώνουν.
♦ Χουντάρες
Και μια που αναφερθήκαμε στον Παναγιωτόπουλο, ο οποίος παλαιότερα αρεσκόταν να τον αποκαλούν «κόκκινο Πάνο», να πούμε πως ο Τσίπρας δεν έδειξε καμιά ενόχληση για όσα αποκαλύφθηκαν στη Θεσσαλονίκη, με πρωταγωνιστή τον υπουργό Αμυνας. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ζήτησε από το Πολεμικό Μουσείο της πόλης, που στεγάζεται στο παλιό κτίριο του Γ’ Σώματος Στρατού, να του παραχωρήσει ένα χώρο για τη δημιουργία ενός χώρου μνήμης για τους βασανισθέντες την περίοδο της χούντας. Γιατί εκεί ήταν η έδρα της ΚΥΠ, όπου γίνονταν συστηματικά βασανιστήρια, όπως έχουν καταθέσει δεκάδες βασανισθέντες. Εκεί, άλλωστε, δολοφονήθηκε με φρικτά βασανιστήρια ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς.
Οι καραβανάδες (δηλαδή ο Παναγιωτόπουλος) απάντησαν προκλητικά ότι: «Η διεκδίκηση από το δήμο παραχώρησης χώρου του Πολεμικού Μουσείου είναι αβάσιμη επειδή δεν συνάδει με τους σκοπούς και την αποστολή του Μουσείου και επειδή δεν τεκμηριώνεται ιστορικά ότι υπήρξε τέτοιος χώρος». Μολονότι δημοτικός σύμβουλος απευθύνθηκε δημόσια με επιστολή στον Παναγιωτόπουλο ζητώντας του να πάρει θέση, αυτός τον «έγραψε» κανονικά. Μπορεί το σημερινό στράτευμα να εμφανίζεται ως πιστό στον αστικό κοινοβουλευτισμό, όμως για τους καραβανάδες υπάρχει πάντοτε η ιστορική συνέχεια, είναι περήφανοι γι’ αυτήν και στο Μουσείο τους δε θα ήθελαν να υπάρχει οτιδήποτε που θυμίζει πως αυτός ο χώρος υπήρξε την εποχή της χούντας (και) άντρο βασανιστηρίων.
♦ Θα τα ξαναβρούν
Πουτανίστικος καυγάς έλεγαν παλιά στην Τρούμπα, αναφερόμενοι στα μαλλιοτραβήγματα των κοριτσιών που την άλλη μέρα ήταν πάλι φίλες. Ετσι και ο ΣΥΡΙΖΑ που πείσμωσε και ανακοίνωσε ότι δε θα ξαναστείλει εκπρόσωπο στην εκπομπή του Πρετεντεράκου, γιατί αυτός είπε άσχημα λόγια για τον Αλέξη και τη Ζωή, μετά από λίγο καιρό θα ξεπεισμώσει και θα στείλει τα γκεσέμια του να φιγουράρουν πρώτη μούρη δίπλα στον Πρετεντεράκο και τους άλλους καλεσμένους του. Κάποιες εσωτερικές (ενδοσυριζικές) ισορροπίες έπρεπε να κρατηθούν και έφτασαν σ’ αυτή την ανακοίνωση. Αλλωστε, πόσος καιρός πέρασε από τότε που ξαναπλακώθηκαν με τον Πρετεντεράκο και το Mega; Oύτε δίμηνο δεν πέρασε. Για να τους τη σπάσει, πάντως, ο Πρετεντεράκος έβαλε τον Καραθανασόπουλο του Περισσού πρώτο τραπέζι πίστα (και όχι σε άλλο στού-ντιο, όπου βάζει συνήθως τους εκπροσώπους του Περισσού, πλην Λιάνας), ενώ έβγαλε και τον Αλαβάνο να πει τα δικά του. Η πλάκα είναι πως ο Αλαβάνος του συνέστησε να αντιμετωπίζει τη Ζωή με… πατρική διάθεση και ο Πρετεντεράκος συμφώνησε. Ούτε προσυμφωνημένο να το είχαν (ή μήπως το είχαν;) να κάνουν ρόμπα την Κωνσταντοπούλου.
♦ Τσιράκια και τσιράκια
Τέσσερις νεοναζί βουλευτές σε εκπομπή μεγάλης ακριαματικότητας της τηλεόρασης του ΣΚΑΙ κι ένας Τράγκας να παριστάνει τον κονφερανσιέ αγιογραφώντας τους. Δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε αν η εκπομπή έγινε ερήμην του Αλαφούζου. Εγινε με εντολή του Αλαφούζου και ο Τράγκας ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για να τη διεκπεραιώσει. Ο «αντιμνημονιακός» Τράγκας προμοτάρει την «αντισυστημική» Χρυσαυγή, αυτό ήταν το μήνυμα που ο Αλαφούζος έδωσε εντολή να περάσει. Και βέβαια, ο Τράγκας, ο άνθρωπος που επί δεκαετίες συνδέεται με όλους τους σκοτεινούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, δεν είχε κανένα πρόβλημα να διεκπεραιώσει την εντολή του αφεντικού. Και μάλιστα, να «παίζει» κυρίως Κασιδιάρη, ο οποίος ως καθαρόαιμος νεοναζί και όχι προερχόμενος από τη χουντική ακροδεξιά, όπως ο αρχηγός Μιχαλολιάκος, φαίνεται πως αποτελεί την επιλογή των αφεντικών.
«Ο απόλυτος διασυρμός του αντιμνημονίου, για να ξέρετε πού οδηγεί όλη αυτή η ανοησία τελικά. Ο Τράγκας υπερασπιστής και διαφημιστής της ΧΑ», έσπευσε να σχολιάσει στο τουΐτερ ο Μπουμπούκος. Αυτό, όμως, είναι το τελευταίο που μας απασχολεί. Στον «αντιμνημονιακό» πολτό, με κοινή ιδεολογική βάση τη… μούντζα, χώρεσαν πολλοί. Από τον Καμμένο μέχρι τον Τράγκα. Εκείνο που φαίνεται καθαρά πλέον είναι ότι ομάδες της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας, με πρώτους τους εφοπλιστές, αβαντάρουν τους νεοναζί. Οπως ακριβώς η γερμανική κεφαλαιοκρατία αγκάλιασε τους ναζί του Χίτλερ, ο οποίος τους έδωσε όλες τις διαβεβαιώσεις που ήθελαν, εγκαταλείποντας σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες, επειδή έκρινε ότι οι ναζί ήταν εκείνοι που μπορούσαν ν’ ανακόψουν την άνοδο των κομμουνιστών με την τρομοκρατία. Απ’ αυτή την άποψη, είναι εξαιρετικά διδακτική η κινηματογραφική ταινία (του 1954) «Ερνστ Τέλμαν: ηγέτης της τάξης του», που παίζεται αυτές τις μέρες στον κινηματογράφο «Τιτάνια». Τη συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
♦ Αυτοαποκαλύπτονται
Από το άρθρο (των συνεργατών) του Τσίπρα στην «Εφημ. Συντ.» (8.4.13): «Το τρίτο είναι αυτό που επίμονα ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ από τις αρχές το 2010. Η στρατηγική του κοινού μετώπου, της συμμαχίας των χωρών του νότου. Ενας τέτοιος συνασπισμός εντός της ευρωζώνης, ήταν και παραμένει η μοναδική επιλογή να σταματήσει η καταστροφική πολιτική της ύφεσης και της λιτότητας (…) Αντί, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να αναλώνεται, δια μέσω του υπουργού των οικονομικών, σε αστείους λεονταρισμούς προς την τρόικα, του τύπου : “βοηθείστε με γιατί αλλιώς θα πάρει τα κλειδιά ο Τσίπρας”, θα ήταν προτιμότερο να προσπαθήσει έστω και στην ύστατη στιγμή να αποδείξει ότι δεν έχει παραδώσει όλα τα κλειδιά στη τρόικα. Ή έστω να διεκδικήσει να πάρει κάποια πίσω. Πως; Αύριο κιόλας να παγώσει τις αδιέξοδες συζητήσεις μαζί τους και να ξεκινήσει περιοδεία στον ευρωπαϊκό Νότο. Να πάει στη Κύπρο, στην Ιταλία και στην Ισπανία. Να διεκδικήσει να κατασταθεί σαφές ότι δε θα γίνει αποδεχτή από τις κυβερνήσεις του Νότου παρόμοια λύση με αυτή της Κύπρου. Και να διερευνήσει μια νέα στρατηγική διαπραγμάτευσης με στόχο τη δημιουργία ενός ευρέως μετώπου δυνάμεων που θα αμφισβητήσουν και θα ανατρέψουν την νεοφιλελεύθερη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη».
Τα παραπάνω αποτελούν την καλύτερη απάντηση σε όσους χάβουν τα παραμύθια περί σκλήρυνσης της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να φτάσει και μέχρι την έξοδο από το ευρώ, ώστε μέσω του τυπώματος εθνικού νομίσματος να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Φυσικά, ακόμα και σε μια τέτοια υποθετική περίπτωση δε θα υπήρχε έξοδος από την κρίση, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καν έναν τέτοιο προσανατολισμό. Απλά, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα αισθήματα του ελληνικού λαού (μετά το κάζο της Κύπρου) και να τον καταδημαγωγήσει. Κι αυτό φαίνεται καθαρά από το τι προτείνει στον Σαμαρά. Του προτείνει να πάει στον Αναστασιάδη, τον Μόντι και τον Ραχόι (αλήθεια, τον Ολάντ γιατί τον άφησε έξω;) και να τους πείσει να κάνουν μέτωπο!
Και καλά, ο Σαμαράς, όπως και προηγούμενα ο Παπανδρέου, είναι ψοφοδεής και δεν τολμά να σηκώσει ανάστημα στη Μέρκελ, όμως ο Μόντι, που εκπροσωπεί τον ιταλικό ιμπεριαλισμό, και ο Ραχόι, που εκπροσωπεί την τέταρτη από ποσοτική (και όχι ποιοτική) άποψη οικονομία της Ευρωζώνης, γιατί δεν πήραν μια τέτοια πρωτοβουλία; Ξέχασαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι τους πανηγυρισμούς τους για τη «νίκη του Νότου» στη σύνοδο κορυφής του περσινού Ιούνη, η οποία αποδείχτηκε μια προπαγανδιστική μπαρούφα; Γιατί προσπαθούν να πουλήσουν ξανά την ίδια μπαρούφα;
♦ Ντιπ άσχετοι
Καλά, αυτός δεν σκαμπάζει τίποτα από μαρξισμό γενικά και από πολιτική οικονομία ειδικότερα. Τόσο άσχετοι, όμως, είναι και αυτοί που του τα γράφουν; Ετσι φαίνεται, αν κρίνουμε από το νέο μαργαριτάρι του Τσίπρα, στο άρθρο που δημοσιεύτηκε με τ’ όνομά του στην «Εφημ. Συντ.» την περασμένη Δευτέρα: «Είμαστε λοιπόν στην ιστορική φάση, όπου το σύστημα καταστρέφει τον εαυτό του. Αυτό είναι ο ορισμός της κρίσης»!
Πέρα από την παπάρα καθεαυτή, έχουμε και ένα ερώτημα: αν όντως το σύστημα κατέστρεφε τον εαυτό του (το ότι καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις δεν σημαίνει ότι καταστρέφει και τον εαυτό του), εμάς θα μας χάλαγε; Δε θα δημιουργούσε έτσι μια πολιτική κρίση, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε επαναστατική κρίση, σε ευκαιρία δηλαδή για την ανατροπή του καπιταλισμού;
♦ Χωρίς ίχνος ντροπής
Ο μαθητής πήγε εκδρομή με το σχολείο του στη Βουλή, είχε την έμπνευση και δημοσίευσε τη φωτογραφία με το καυστικό σχόλιο στα λεγόμενα social media. Η αντίδραση των παιδονόμων που παριστάνουν τους καθηγητές ήταν να τον τιμωρήσουν με πενθήμερη αποβολή. Χωρίς ίχνος ντροπής, ούτε ως δάσκαλοι-παιδαγωγοί ούτε ως εργαζόμενοι-πολίτες.