♦ Προπαγάνδα τύπου χούντας
«Ενόψει της εφαρμογής του νόμου για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι απολύτως αναγκαίο να δοθούν διευκρινίσεις προς αποφυγή κάθε παρανόησης στην πρώτη εφαρμογή του νόμου». Ετσι ξεκινά το Δελτίο Τύπου με το οποίο η φράου Αννα συνόδευσε την κατάθεση τροπολογίας, μόλις ένα δίμηνο μετά την ψήφιση του νόμου της. Ομως, όταν αρχίζει να εφαρμόζεται ένας νόμος, το αρμόδιο υπουργείο στέλνει διευ-κρινιστικές εγκυκλίους, δεν καταθέτει τροπολογίες. Οταν καταθέτεις τροπολογία, αλλάζεις το περιεχόμενο του νόμου, δεν δίνεις «διευκρινίσεις προς αποφυγή παρεξηγήσεων».
Ιδιον των απολυταρχικών καθεστώτων είναι να περιφρονούν και τη νοημοσύνη των υπηκόων τους. Γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να έχουν τη συναίνεσή τους, στηρίζονται αποκλειστικά στην καταστολή, οπότε και η προπαγάνδα τους έχει αυτόν τον χαρακτήρα. Ρεαλιστής και ακριβολόγος ο Γερμανός, ξέροντας πως δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να πει (ο ίδιος βαδίζει ολοταχώς προς το τέλος της σύντομης αρχηγικής του καριέρας, μετά την εκλογική συντριβή του κόμματός του στο Βερολίνο, αφού αναφέρθηκε σε συμφωνίες καπιταλιστών που θα δημιουργήσουν… «50 επιπλέον θέσεις εργασίας στην Ελλάδα» (!!!), κατέληξε λέγοντας «έχουμε την κοινή μας δήλωση» (και όχι συμφωνία, όπως έλεγε ο Χρυσοχοΐδης).
♦ Το κρέας ψάρι
Κατά γενική παραδοχή, η επίσκεψη Ρέσλερ στην Ελλάδα δεν έφερε τα εντυπωσιακά που έταζε η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Χρυσοχοΐδης. Και βέβαια, δεν υπογράφτηκε καμιά συμφωνία, αλλά μόνο μια κοινή δήλωση-ευχολόγιο των δυο υπουργών. Ο Χρυσοχοΐδης, όμως, στην προσπάθειά του να δείξει πως είναι ο μόνος που ασχολείται με την ανάπτυξη και φέρνει αποτελέσματα, δεν είχε κανένα δισταγμό να βαφτίσει το κρέας ψάρι. «Μπορούμε να υπογράψουμε τη συμφωνία», είπε απευθυνόμενος στον Ρέσλερ, κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου.
♦ Γαία πυρί μειχθήτω
Είπε ο Παπακωνσταντίνου κατά τη συνάντησή του με τον Παπούλια (γι’ αυτή τη δήλωση και για λίγα λεπτά στις κάμερες διάβηκε το κατώφλι του προεδρικού μεγάρου): «Μπορούμε να βελτιώσουμε το επενδυτικό περιβάλλον με αυτά που ήδη κάνουμε, με την απλοποίηση της διαδικασίας της περιβαλλοντικής αδειοδότησης και με τη βελτίωση του χωροταξικού πλαισίου, γιατί και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο εμπόδιο στις επενδύσεις».
Ολα ίσιωμα, λοιπόν. Τέρμα και τα ελάχιστα ψήγματα περιβαλλοντικής προστασίας που υπήρχαν ως τώρα. Το κεφάλαιο θέλει πλήρη ασυδοσία, θέλει να ασελγεί επί της γης, θέλει να οικοπεδοποιήσει τα πάντα, και οι Παπακωνσταντίνοι είναι έτοιμοι να του δώσουν αυτή τη δυνατότητα. Δεν βλέπετε τι γίνεται στη Χαλκιδική με την «Ελληνικός Χρυσός» του Μπόμπολα και των συνεταίρων του;
♦ Αυτοκρατορικό σύνδρομο (1)
Δεν ξέρουμε αν ο όρος «αυτοκρατορικό σύνδρομο» υπάρχει στην Ψυχιατρική, ο Βενιζέλος, πάντως, πάσχει σίγουρα απ’ αυτό. Ενα σύνδρομο μεγαλοπρέπειας («εγώ είμαι και κανένας άλλος»), που δεν λέει να τον εγκαταλείψει ούτε τώρα που καθημερινά «τρώει η μούρη του χώμα». Τη Δευτέρα το μεσημέρι, αίφνης, στάλθηκε το εξής μήνυμα από το Γραφείο Τύπου του: «Για ενημέρωσή σας…
Μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είπε τα εξής αναφορικά με τις συζητήσεις με την τρόικα: “Μετά από μακρά σειρά συναντήσεων και συζητήσεων που είχα εγώ και οι συνάδελφοί μου στο Υπουργείο Οικονομικών με το επιτελείο μας και με τους εκπροσώπους της τρόικας, ολοκληρώσαμε τον κύκλο των προγραμματισμένων συναντήσεων και αναμένεται μέχρι αύριο να έχει ολοκληρωθεί και η αποστολή. Απομένουν προς διερεύνηση ορισμένα τεχνικά ζητήματα. Αν χρειαστεί να επιληφθώ προσωπικά ώστε να δοθούν πολιτικές, οριστικές λύσεις αυτό θα γίνει, αλλά δεν το θεωρώ ιδιαίτερα πιθανό, γιατί έχουμε διαμορφώσει ήδη το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε”».
Τι είδους πολιτική παρέμβαση θα μπορούσε να κάνει ο ίδιος «προσωπικά»; Σε ποιους; Εχει καμιά τέτοια δυνατότητα; Ολοι οι Ευρωπαίοι, ξεκινώντας από τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί, τον Σόιμπλε, τον Μπαρουάν και φτάνοντας στον Μπαρόζο και τον Γι- ούνκερ, διαμηνύουν συνεχώς το τελευταίο δεκαπενθήμερο, ότι αποκλειστικά αρμόδια για τις επαφές με την ελληνική κυβέρνηση είναι η τρόικα, την έκθεση της οποίας περιμένουν για να πάρουν τις τελικές τους αποφάσεις. Επομένως, η δυνατότητα «πολιτικής παρέμβασης» του Βενιζέλου φτάνει μέχρι τους «φον φού-φουτους» (αλήθεια, δεν δοκιμάζει να το ξαναπεί αυτό ο Πάγκαλος;), δηλαδή τους Τόμσεν, Μορς και Μαζούχ. Επρεπε να πει κάτι, όμως, για να το παίξει σπουδαίος. Βλέπετε, το «αυτοκρατορικό σύνδρομο» δεν τον αφήνει να χωνέψει το κάζο που έπαθε, όταν έδιωξε την τρόικα για να διαπραγματευθεί «σε πολιτικό επίπεδο» και την άλλη μέρα το πρωί κιόλας ο Ρεν τον υποχρέωσε να τα μαζέψει.
♦ Αυτοκρατορικό σύνδρομο (2)
Από το ίδιο σύνδρομο πάσχει και ο Παπακωνσταντίνου, αλλά αυτός το καλύπτει κάπως, διότι γενικά είναι πιο ψύχραιμος από τον Βενιζέλο. Οταν, λοιπόν, ρωτιέται («Τα Νέα», 10.10.11) αν βλέπει τώρα κάτι που θα έπρεπε να κάνει διαφορετικά την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών, απαντά: «Προφανώς δεν θεωρώ τον εαυτό μου αλάνθαστο, και σίγουρα κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά ή να επικοινωνηθούν καλύτερα. Και δεν εννοώ φυσικά ούτε τον βασικό κορμό των αποφάσεων ούτε τον χρονισμό τους. Διαχειριστήκαμε όλοι στην κυβέρνηση και στη βάση συλλογικών αποφάσεων μια εξαιρετικά ρευστή και δύσκολη κατάσταση με λίγους βαθμούς ελευθερίας. Οι αποφάσεις ήταν δύσκολες, αλλά πάρθηκαν πάντα με πολλή σκέψη και με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας και των πολιτών». Ολα σωστά τα ‘κανε και το μόνο λάθος που μπορεί να δει αφορά την προπαγάνδα. Μάλλον θέλει να πει πως τον τσούζει εκείνη η φράση ότι θα παραιτηθεί αν χρειαστεί να παρθούν άλλα μέτρα, φράση που ακόμα τον ακολουθεί.
♦ Συνδαιτημόνας του Εφραίμ ο ΓΑΠ
Και ο Εφραίμ δίπλα στον Γιωργάκη και τον Βαρθολομαίο; Βεβαίως και ο Εφραίμ. Πάει καιρός από τότε που ο Βαρθολομαίος τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία και τον αποκατέστησε ως ηγού-μενο του Βατοπεδίου. Μπορεί να του κόστισε κάτι παραπάνω του Εφραίμ η αποκατάσταση, αλλά την τέχνη της συναλλαγής την ξέρουν καλά οι καλόγεροι. Κρατάει από την εποχή του Βυζαντίου και μετά της τουρκοκρατίας, όταν αγόραζαν τα πόστα από την Υψηλή Πύλη. Ειδικά οι Βατοπεδινοί είναι μανούλες στις αγοραπωλησίες. Πώς νομίζετε ότι απέκτησαν τα χρυσόβουλα από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και τα φιρμάνια από τους οθωμα- νούς σουλτάνους; Και πώς τα μετέτρεψαν σε τίτλους ιδιοκτησίας του νεοελληνικού κράτους;
Και μη ρωτήσετε γιατί ο Γιωργάκης δεν έβαλε θέμα να μην παρευρίσκεται ο Εφραίμ στη συνάντησή του με τον Βαρθολομαίο. Εκεί κουμάντο κάνουν ο πατριάρχης και οι καλόγεροι και όχι ο εκάστοτε πρωθυπουργός της Ελλάδας. Φρόντισαν, βέβαια, οι άνθρωποί του να εξαφανίσουν κάθε φωτογραφία ή τηλεοπτικό πλάνο που θα έδειχνε τον Εφραίμ δίπλα στον Παπανδρέου. Και ο πονηρός καλόγερος τήρησε, επίσης, το fairplay. Κάθησε στην άκρη και περιορίστηκε στην επισημοποίηση της παρουσίας του ως ηγού-μενου του Βατοπεδίου. Τα υπόλοιπα θα έρθουν συν τω χρόνω, που είναι ο καλύτερος γιατρός, όπως συνηθίζουν να λένε (και) οι καλόγεροι.
♦ Θρασυδειλία
Για δεύτερη φορά ο «επώνυμος» υφυπουργός Οθωνας δεν παρέστη στη δίκη ενάντια στην «ανώνυμη» που του πέταξε αυγό, την οποία ο ίδιος μήνυσε. Επικαλέστηκε «ανειλημμένες υποχρεώσεις». Τότε γιατί έκανε μήνυση; Θεωρούσε ότι έπρεπε να τη δικάσουν και να την καταδικάσουν χωρίς τη μαρτυρία του μηνυτή, δηλαδή του ίδιου;
Το δικαστήριο όχι μόνο δεν ανέβαλε την υπόθεση, όπως ζήτησε η υπεράσπιση της κατηγορούμενης, όχι μόνο δεν επέβαλε στον πολίτη Μανώλη Οθωνα πρόστιμο για λιπομαρτυρία, όπως θα επέβαλε σε οποιονδήποτε άλλο πολίτη, αλλά καταδίκασε τη γυναίκα σε πεντάμηνη φυλάκιση. Σε κάθε περίπτωση, ο πολιτικός Οθωνας επέδειξε για δεύτερη φορά θρασυδειλία (η πρώτη ήταν όταν υπέβαλε μήνυση, αντί να σκύψει το κεφάλι και να πάει να καθαρίσει το πολυτελές κοστούμι του από τ’ αυγοζούμι).
♦ Κοινοβουλευτικός πολιτισμός
Αν συνέβαινε στην Ελλάδα, θα γέμιζαν οι ευρωπαϊκές εφημερίδες με σκανδαλολογικά δημοσιεύματα για τους καθυστερημένους Ελληνες, που έχουν μείνει στην εποχή της τουρκοκρατίας, που πολιτεύονται σαν ανατολίτες και τα λοιπά. Συνέβη, όμως, σε μια… πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα και μάλιστα σ’ αυτή που αποτελεί τη μητέρα του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος, την Αγγλία, γι’ αυτό και το σκάνδαλο αντιμετωπίζεται με τη δέουσα πολιτική αβρότητα.
Ποιο σκάνδαλο; Ο βρετανός υπουργός Αμυνας Λίαμ Φοξ έπαιρνε μαζί του, στις περιοδείες του στο εξωτερικό, αλλά και στις συναντήσεις του με ξένους πολιτικούς στο εσωτερικό, τον κουμπάρο του Ανταμ Βέριτι, καπιταλιστή, ο οποίος εμφανιζόταν ως «σύμβουλος» του υπουργού και μοίραζε «επαγγελματικές κάρτες» (σιγά μη μοίραζε μόνο κάρτες). Ο υπουργός αρχικά αρνήθηκε την παρουσία του κουμπάρου, αλλά τον πρόδωσαν φωτογραφίες και βίντεο που ήδη δημοσιεύτηκαν. Οπως ήταν φυσικό, η αντιπολίτευση βρήκε την ευκαιρία να ξεσπαθώσει κατά της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός Κάμερον αναγκάστηκε να δεχτεί τη σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής, η οποία θε διερευνήσει αν όντως ο κουμπάρος δήλωνε σύμβουλος του υπουργού, αν είχε πρόσβαση σε απόρρητες πληροφορίες, αν επηρέαζε τις αποφάσεις του υπουργού και αν είχε προσωπικό κέρδος!
Πάνε για κουκούλωμα, δηλαδή, το οποίο το πολύ να συνοδευτεί από μια παραίτηση του υπουργού για λόγους ευθιξίας. Εμείς κρατάμε μόνο το γεγονός, που δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά κανόνα. Εξαίρεση αποτελεί η απροσεξία του υπουργού, που δεν έκρυψε όσο έπρεπε τον «οικονομικό διαχειριστή» του. Γι’ αυτό και μόνο θα τιμωρηθεί (αν τιμωρηθεί).