Η επιχειρηματολογία με την οποία επενδύουν τις κινητοποιήσεις τους είναι σε ορισμένα σημεία ριζικά λαθεμένη. Αποπνέει έναν ελιτισμό, λες και αυτοί είναι και κανένας άλλος ή λες και αυτοί θα ήταν οι πιο χρήσιμοι διάσημοι υπάλληλοι. Το δίκιο τους, όμως, είναι μέγα. Πέτυχαν σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και ετοιμάζονταν να διοριστούν στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών (εφορίες-τελωνεία), όταν βγήκε το φιρμάνι να περιμένουν καναδυό χρόνια! Βρίσκονται συνέχεια στο δρόμο (η φωτογραφία από κατάληψη του περιπτέρου του υπουργείου Οικονομικών στη ΔΕΘ) και η αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους είναι δεδομένη.
♦ Ταύτιση αντεργατική
Τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ως πρώτιστο οικονομικό στόχο, υποστήριξε από τη Θεσσαλονίκη ο Σαμαράς. Είπε: «Για την παραγωγική Αναγέννηση της Ελλάδας δεν αρκεί η μείωση των φόρων. Απαιτείται και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό μη μισθολογικού εργοδοτικού κόστους. […] Δεν επιβαρύνουμε τους εργοδότες. Τους διώχνουμε! Ή τους υποχρεώνουμε να προσλαμβάνουν “μαύρη εργασία”. Δεν φέρνουμε χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία. Διώχνουμε θέσεις εργασίας, χάνουμε εισφορές και μειώνουμε τα έσοδα των ταμείων».
Οπως αναφέρθηκε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο της «Κ», τα ίδια ακριβώς υποστήριξε σε φιέστα που οργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη ο διοικητής του ΙΚΑ και μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ Ρ. Σπυρόπουλος. Με διαφορετικά λόγια, αλλά με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία.
♦ Ταύτιση φιλοκαπιταλιστική
«Να από-ενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα», ζήτησε ο Σαμαράς. «Να μετατρέψουμε τη νομοθεσία και τη λειτουργία του κράτους σε φιλικότητα προς την επιχείρηση», ζήτησε με νόημα.
Μια βδομάδα πριν, ο Παπανδρέου έλεγε από το ίδιο βήμα, επίσης με έμφαση: «Παλαιότερα, το να αναφερθεί κανείς σε επιχειρηματία και σε επιχειρήσεις ήταν ανάθεμα, όχι μόνο για τον Υπουργό, πόσο μάλλον για τον Πρωθυπουργό. Είχε δαιμονοποιηθεί η επιχειρηματικότητα. Οχι, εγώ ως σοσιαλιστής, θεωρώ θετική την επιχειρηματικότητα, εφόσον είναι υγιής επιχειρηματικότητα».
Οι ηγέτες του δικομματισμού προσκυνούν και στα λόγια τους καπιταλιστές, που διά του προέδρου του ΣΕΒ είχαν απαιτήσει ακριβώς αυτό το πράγμα. Αλλοτε, οι αστοί πολιτικοί κρατούσαν κάποιες αποστάσεις, για να κρύβουν τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής τους. Τώρα, συμπεριφέρονται με δουλικότητα λακέ που ανοίγει την πόρτα στ’ αφεντικό και υποκλίνεται.
♦ Κάποιος πρέπει να κοροϊδεύει
Πόσες φορές πρέπει να τους το πει ο Σαμαράς για να το καταλάβουν; Η διαφορά μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας από μια δικτατορία είναι πως στην κοινοβουλευτική δημοκρατία πρέπει να υπάρχει αυτός που κοροϊδεύει το λαουτζίκο, μαζεύει τη λαϊκή οργή μέσα στα θεσμικά πλαίσια και χαράζει εναλλακτική δυνατότητα εξουσίας. Ιδίως σε περιόδους κρίσης. Τους το είπε και στη Θεσσαλονίκη, με πολλά λόγια μάλιστα, μπας και το καταλάβουν: «Τώρα θα σας πω ότι υπάρχει από πλευράς κράτους, δημοκρατίας, πολιτείας και μία θεσμική υποχρέωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό είναι, να μην αφήσουμε το συνταξιούχο, τον εργαζόμενο, τον απλό τον έλληνα πολίτη μόνο του, χωρίς τη συμπαράστασή μας. Τι έπρεπε δηλαδή να είναι; Ολοι υπέρ του Μνημονίου, επειδή έτσι το είπαν ορισμένοι και απέναντι να έχουμε αφήσει τον ελληνικό λαό υποχρεωμένο πλέον να βρίσκει καταφύγιο μόνο στο πεζοδρόμιο; Θα ήταν αυτό σωστή πολιτική συμπεριφορά μιας σοβαρής αξιωματικής αντιπολίτευσης; Αντίθετα, θα έπρεπε να επιζητήσουν να υπάρχουμε εμείς, προκειμένου να υπάρχει η άλλη άποψη, προκειμένου να υπάρχει δυνατότητα στη διορθωτική πορεία και προκειμένου να μπορούμε να λέμε αυτά τα οποία σήμερα λέμε. Αλίμονο, αν είμαστε όλοι πίσω από την ίδια γραμμή».
♦ Παπαδήμος αδειάζει Παπακωνσταντίνου
Σ’ ένα μεγαλοπρεπέστατο άδειασμα του Γ. Παπακωνσταντίνου προχώρησε ο νεόκοπος πρωθυπουργικός σύμβουλος Λουκάς Παπαδήμος, σε συνέντευξή του στη Real news. Την ώρα που ο Παπακωνσταντίνου βρισκόταν στο πολυδιαφημισμένο road show, μαζί με τους τροϊκανούς, και δήλωνε πως το δεύτερο εξάμηνο του 2011 η Ελλάδα θα βγει στις «αγορές» και θα δανειστεί με ικανοποιητικούς όρους, ο Παπαδήμος εξέφραζε μόνο αμφιβολίες γι’ αυτή τη δυνατότητα, δηλώνοντας: «Πριν από τον προσεχή Φεβρουάριο κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για το αν η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει στις αγορές για δανεισμό». Και γιατί έβαλε ως ορόσημο το Φλεβάρη; Γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι το πρόγραμμα θα «βγει». «Αν στο επόμενο τρίμηνο του 2010 και τις αρχές του 2011 αποδειχθεί ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε με απόλυτη επιτυχία το Πρόγραμμα, η δυνατότητα δανεισμού από τις αγορές αυξάνεται αισθητά». Προσέξτε πόσο προσεκτικά διαλεγμένες είναι οι λέξεις του. «Αν αποδειχθεί» ότι το πρόγραμμα εφαρμόζεται (μπορεί δηλαδή και να μην αποδειχτεί), τότε απλώς «αυξάνεται αισθητά η δυνατότητα δανεισμού από τις αγορές» (η οποία δεν θα είναι σίγουρη ούτε τότε).
♦ Αβάντα στους καναλάρχες
Συνέντευξη Χυτήρη στο «Βήμα της Κυριακής» και κάποια στιγμή πέφτει η «άσχετη ερώτηση»: «Δεν περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητές σας,αλλά τον τελευταίο καιρό υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για τον πρόσθετο φόρο 20% στις τηλεοπτικές διαφημίσεις… » (αφού, ρε μεγάλε, είναι αναρμόδιος, γιατί τον ρωτάς;). Σαν έτοιμος από καιρό ο παντός καιρού Πασόκος απαντά: «Κατ΄ αρχάς αυτός ο φόρος δεν έχει επιβληθεί ακόμη. Γίνεται μια συζήτηση στην οποία ασφαλώς ως υπεύθυνος του χώρου αυτού έχω άποψη, κυρίως επειδή γίνεται σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση πλήττει και τα ΜΜΕ. Σας απάντησα».
Κοντολογίς, ο ειδικός φόρος 20% στις τηλεοπτικές διαφημίσεις, που δεν τον θέλουν οι καναλάρχες για να μη χάνουν διαφήμιση, παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Εσοδα «ισοδύναμου αποτελέσματος» (για να ‘μαστε και στη μόδα) μπορούν να αναζητηθούν από τα συνήθη υποζύγια-κορόιδα: εργαζόμενους και συνταξιούχους.
♦ Γελοιότητες
Καημό φαίνεται ότι το είχε ο Κάλαχαν (κατά κόσμον Μ. Καρχιμάκης) να γίνει γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, έστω και την εποχή της ξεφτίλας, γι’ αυτό και από την πολλή χαρά δεν ξέρει τι λέει. Διαβάστε τι ξεστόμισε σε συνέντευξή του στον «Κόσμο του Επενδυτή»: «Με τον Καλλικράτη οι τοπικές κοινωνίες αποκτούν πρωτόγνωρες δυνατότητες. Ποτέ πριν, με εξαίρεση ίσως την περίοδο 1942 – ’43 στις περιοχές που ήλεγχε “η κυβέρνηση του βουνού”, δεν απολάμβαναν τέτοιο βαθμό ελευθερίας από το ασφυκτικό χέρι του κεντρικού κράτους».
Υπό άλλες συνθήκες, ίσως να χαρακτηρίζαμε προκλητική αυτή τη δήλωση. Νομίζουμε, όμως, πως ο χαρακτηρισμός που της ταιριάζει είναι απλώς γελοία.
♦ Ψώνισε από σβέρκο
Είτε το μετάνιωσε είτε όχι για την επιλογή του, ο Σαμαράς είναι υποχρεωμένος να υπερασπιστεί την επιλογή Κικίλια για την Περιφέρεια Αττικής. Και βέβαια, αναγκαστικά θα λέει μπούρδες κάθε φορά που θα ρωτιέται. Οπως έκανε στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ, που το μέγα προσόν που βρήκε να αναφέρει για τον Κικίλια είναι πως κατάφερε να παίζει μπάσκετ και να σπουδάζει ταυτόχρονα, κι αυτό σημαίνει πως είναι μεθοδικός, εργατικός, έξυπνος και πειθαρχημένος! Αν αυτά είναι τα προσόντα που είδε στον Κικίλια, τότε… ψώνισε από σβέρκο, που λένε στα χωριά.
♦ Προϊούσα αποσύνθεση
Τα κατάφερε τελικά ο Τσίπρας. Οχι μόνο διέλυσε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έβαλε και τον ΣΥΝ σε μια διαδικασία προϊούσας αποσύνθεσης. Υποτίθεται ότι η απόφαση για στήριξη του Μητρόπουλου πάρθηκε δημοκρατικά από την ΚΠΕ του ΣΥΝ. Αντί όμως η απόφαση αυτή να λειτουργήσει ως προσωρινή έστω κάθαρσις του δράματος, λειτούργησε σαν ένα ιντερμέδιο που έδωσε το έναυσμα για μια νέα κόντρα, στο εσωτερικό του ΣΥΝ αυτή τη φορά, όπου ο Τσίπρας βάλλεται πανταχόθεν. Η πλάκα θα είναι να πάρει περισσότερες ψήφους ο Δημαράς από το Μητρόπουλο. Τότε να δείτε γλέντια. Και βέβαια, κανένας δεν πρέπει να υποτιμά τον Αλαβάνο, όχι μόνο λόγω του ιδιαίτερου πολιτικού βάρους του στο αστικό πολιτικό παιχνίδι, αλλά και λόγω των ισχυρών προσβάσεών του στα αστικά ΜΜΕ. Ο τυχοδιωκτισμός είναι χαρακτηριστικό του, όμως δεν θα έκανε μια κίνηση στα τυφλά, αν προηγουμένως δεν είχε κάνει τα «κονέ» του και δεν είχε πάρει –τουλάχιστον– υποσχέσεις στήριξης.
♦ Λακέδες
Οχι που θα αρνούνταν η ΓΣΕΕ να συναντηθεί με τη «νέα» πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Τζερτζελές να γίνεται, τίτλοι να δίνονται και προπαντός να δουλεύει το σύστημα.
Οπως, λοιπόν, δήλωσε μετά τη συνάντηση ο Παναγόπουλος, η ΓΣΕΕ διατύπωσε τα αιτήματά της και «η υπουργός κράτησε καλή σημείωση αυτών των παρατηρήσεων»! Στο φινάλε, ο Παναγόπουλος εξέφρασε την ευχή «να εγκαινιαστεί με την νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου εργασίας μια ειλικρινής σχέση συνεννόησης και διαλόγου γιατί δυστυχώς οι εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει μέχρι τώρα δεν ήταν οι καλύτερες» και αποκάλυψε το περιεχόμενο του παζαριού: «Είμαστε σίγουροι παρά την ύπαρξη μια πολιτικής που είναι εχθρική προς την μισθωτή εργασία και που προβλέπεται στο μνημόνιο, ότι μπορούμε στα ζητήματα την κοινωνικής οικονομίας και στα ζητήματα κατανάλωσης μιας και υφιστάμεθα και ως καταναλωτές μεγάλες επιπτώσεις, να έχουμε κοινό τόπο και κοινές δράσεις». Κάποια κονδύλια θα διαχειριστεί η Κατσέλη, θέλει και η ΓΣΕΕ το κατιτίς της.
♦ Εμμεση επιβεβαίωση
Ρωτήθηκε ο Παπακωνσταντίνου, μετά τη συνάντησή του με την Κριστίν Λαγκάρντ, στο παρίσι (16.9.10) αν σκέφτεται «να πάρει επέκταση της στήριξης του ΔΝΤ πέραν του 2012». Απάντησε ως εξής:
«Εχουμε ένα Πρόγραμμα που εφαρμόζουμε. Το εφαρμόζουμε κατά γράμμα και πιστεύουμε ότι το Πρόγραμμα θα επιτρέψει την πρόσβαση στις αγορές. Θα μας επιτρέψει χαμηλό κόστος δανεισμού και αυτό θα γίνει δυνατό χάρη στο συνδυασμό ενός ουσιώδους πρωτογενούς πλεονάσματος και ταυτόχρονα μιας υψηλής ανάπτυξης, που θα έχουμε ως αποτέλεσμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Βλέπετε πουθενά καμιά κατηγορηματική απάντηση στην ερώτηση; Βλέπετε διάψευση του ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να πάει σε Μνημόνιο Νο2; Ας σημειωθεί ότι αυτή η ερώτηση έγινε μετά τον ορυμαγδό δημοσιευμάτων στον διεθνή, αλλά και τον ελληνικό Τύπο, ότι μελετάται επέκταση του Μνημόνιου μέχρι το 2020, άρα ο Παπακωνσταντίνου είχε έναν επιπλέον λόγο να είναι κατηγορηματικός. Και όμως δεν ήταν.